Symptomen van een immunologische reactie op aardbeien of tomaten kunnen de huid aantasten (urticaria of dermatitis), de slijmvliezen irriteren en een loopneus opwekken, en kunnen ook leiden tot buikpijn. Mensen met een voedselallergie krijgen symptomen na het eten van vers fruit of verse groenten, terwijl verwerkte producten vaak worden verdragen.
Eerdere studies hebben aangetoond dat zowel aardbeien als tomaten verschillende eiwitten bevatten die allergische reacties kunnen veroorzaken. Het doel van de twee onlangs gepubliceerde studies was het kwantificeren van een belangrijk allergeen eiwit in de verschillende aardbei- en tomatenvariëteiten. Om een breed spectrum te kunnen analyseren, werden in beide gevallen rassen geselecteerd die verschilden in grootte, vorm en kleur. Verder werd de invloed van biologische en conventionele teeltomstandigheden onderzocht, evenals verschillende verwerkingsmethoden, variërend van het in de zon drogen en in de oven drogen tot het vriesdrogen van de vruchten. Aangenomen werd dat de concentratie van het allergeen eiwit varieert met de kleur van de rijpe vrucht, de staat van groei, en de verwerkingsmethode.
De specifieke variëteit maakt het verschil
Tweeëntwintig verschillend gekleurde tomatenvariëteiten en 20 aardbeivariëteiten van verschillende grootte en vorm werden onderzocht om de genetische factor voor de expressie van het allergeen eiwit in de vruchten te analyseren.
De concentratie van het allergeen in beide soorten vruchten varieerde sterk tussen de variëteiten. Bovendien kon de hittegevoeligheid van de eiwitten worden bevestigd: Als de vruchten tijdens het droogproces aan hitte werden blootgesteld, was hun allergiepotentieel lager. De invloed van de teeltomstandigheden (conventioneel en ecologisch) op het allergiegehalte was echter gering.
Daaruit volgt dat de in de studies onderzochte eiwitten (Sola l 4.02 in tomaten en Fra a 1 eiwit in aardbeien) in de toekomst kunnen dienen als markers voor de teelt van hypoallergene tomaten- en aardbeienrassen.