“Onze studie suggereert dat het publiek in het algemeen, zowel rokers als niet-rokers, baat zouden kunnen hebben bij een verminderde blootstelling aan cadmium,” zei hoofdauteur Sung Kyun Park, universitair hoofddocent epidemiologie en milieugezondheidswetenschappen aan de University of Michigan School of Public Health.
Lange blootstelling aan cadmium, zelfs in lage concentraties, kan ons afweersysteem in de longen ondermijnen, en mensen met hoge concentraties van de chemische stof zijn misschien niet in staat om te gaan met aanvallen van het griepvirus, zei Park.
De studie door onderzoekers van U-M, de University of Southern California en de University of Washington is gepubliceerd in het decembernummer van Environmental Health Perspectives.
“De associaties die we hebben gevonden moeten worden geverifieerd in andere populaties en ook worden bestudeerd met betrekking tot de potentiële impact van cadmium op COVID-19 gerelateerde morbiditeit en mortaliteit,” zei senior auteur Howard Hu, professor en voorzitter van USC’s Department of Preventive Medicine en een beroeps-/milieu-arts.
“Helaas vindt het menselijk lichaam het veel moeilijker om cadmium uit te scheiden dan andere giftige metalen, en de aanwezigheid ervan in veel voedzame levensmiddelen betekent dat het van cruciaal belang is om door te gaan met het verminderen van bronnen van milieuvervuiling die bijdragen aan de aanwezigheid ervan in lucht, bodem en water.”
Vroeg in de pandemie, toen de gegevens uit Wuhan, China, begonnen te komen, had een groot percentage van de mensen die stierven aan het coronavirus een paar kenmerken gemeen – ze waren mannelijk, rokers en ouder.
Dat bracht de Finse onderzoeker Matti Sirén, een co-auteur van de studie, ertoe de hand te reiken aan Park en Hu, die tien jaar geleden een uitgebreide studie hadden verricht naar de invloed van cadmium op chronische ziekten, waaronder long- en hart- en vaatziekten.
De onderzoekers wilden het verband tussen cadmium en COVID-19 onderzoeken, maar begrepen dat er weinig gegevens beschikbaar zouden zijn om naar dit verband te kijken, en richtten zich in plaats daarvan op het bestuderen van het mogelijke verband tussen cadmium en andere virale infecties: griep en longontsteking.
De onderzoekers gebruikten gegevens van de Amerikaanse National Health and Nutrition Examination Survey van 1988-1994 en 1999-2006. NHANES wordt uitgevoerd door het National Center for Health Statistics en levert nationaal representatieve onderzoeksgegevens over de gezondheids- en voedingsstatus van de niet-geïnstitutionaliseerde Amerikaanse bevolking.
Bijna 16.000 deelnemers in de twee afzonderlijke cohorten werden gebruikt voor de analyse. Cadmium werd gemeten in de urine in het eerste onderzoek en in het bloed in het tweede. En omdat tabak meer dan 3.000 chemische bestanddelen bevat, keken de onderzoekers ook naar cadmiumniveaus bij niet-rokers.
Na correctie voor leeftijd, geslacht, ras/etniciteit, opleiding, body mass index, serum cholesterol en hoge bloeddruk, ontdekten de onderzoekers dat patiënten met cadmiumniveaus in het 80e percentiel 15% meer kans hadden om te sterven aan griep of longontsteking in vergelijking met degenen in het 20e percentiel.
Onder degenen die nooit rookten, was het verschil nog groter met een 27% hoger risico op sterfte onder degenen in het 80e percentiel in vergelijking met het 20e percentiel.
“We konden niet direct kijken naar de cadmium lichaamsbelasting onder COVID-19 patiënten in de vroege pandemie,” zei Park. “Onze motivatie was om een modificeerbare risicofactor te vinden die mensen met COVID-19-infectie kan predisponeren om een ernstige complicatie te ontwikkelen en te sterven aan COVID-19.
“COVID-19 is misschien niet een eenmalige gebeurtenis. Onze bevindingen suggereren dat het publiek kan profiteren van een verminderde blootstelling aan cadmium wanneer de volgende pandemie zich voordoet. Dit kan niet plotseling gebeuren en vergt tijd door beleidsveranderingen.”
In de tussentijd moeten rokers volgens Park stoppen met roken. En iedereen moet zich bewust zijn van de belangrijkste bronnen van cadmium in hun voeding: granen, rijst, dierlijke organen zoals de lever en nieren, sojabonen en sommige soorten bladgroenten.
Er zijn veel andere bronnen van vitamines, zei hij. Kruisbloemige groenten, zoals kool en broccoli, bevatten veel antioxidanten, maar relatief weinig cadmium.
“Dit is geen aanbeveling voor een draconische verandering in levensstijl, omdat veel van deze voedingsmiddelen typische hoofdbestanddelen zijn van een evenwichtige, voedzame voeding, en hun totale bijdrage aan de cadmiumbelasting waarschijnlijk bescheiden is,” zei Hu. “
“Ondertussen moeten epidemiologen zich concentreren op de kwestie die wij aan de orde hebben gesteld. Er is meer onderzoek nodig naar bronnen van blootstelling aan cadmium en toezicht op cadmiumniveaus in de algemene bevolking, en beleidsmakers moeten blijven werken aan het verminderen van milieuvervuiling met cadmium.”
De studie werd ondersteund door het U-M’s Lifestage Environmental Exposures and Disease Center, een National Institute of Environmental Health Sciences Core Center.