.44 Magnum Colt Anaconda
De .44 Magnum levert een grote, zware kogel met een hoge snelheid voor een handvuurwapen. In zijn volle kracht produceert het zoveel terugslag en mondingsstoot dat het over het algemeen ongeschikt wordt geacht voor gebruik als politiewapen. Snelvuur is moeilijk en belastend voor de handen van de gebruiker, vooral voor schutters met een kleiner postuur of kleine handen.
Hoewel de .44 Magnum op de markt wordt gebracht als een .44 kaliber, zijn de .44 Magnum en zijn ouder .44 Special eigenlijk .429-.430 kaliber. De .44 aanduiding is een overblijfsel van de vroege metingen van hielkogels, gebruikt in de latere 19e eeuw. In die tijd werden kogels gemeten aan de buitenkant van de huls, niet aan de binnenkant van de huls. Nadat de .44 Russian was ontwikkeld, de voorvader van de .44 Special en dus de .44 Magnum, werd de maat van het kaliber van de kogel genomen aan de binnenkant van de patroon, wat resulteerde in .429 kaliber. In plaats van kopers te verwarren die gewend waren aan .44 kaliber revolvers, werd de oorspronkelijke .44 aanduiding gehandhaafd voor herkenbaarheid op de markt.
Sommige pistoolstijlen zijn comfortabeler in gebruik bij het schieten met dit kaliber. Veel schutters vinden de afgeronde greepvorm van de single action beter bestand tegen zware terugslag dan de greepvorm van double-action revolvers, die een schouder aan de bovenkant van de greep hebben. Veel schutters beschouwen de langere “Bisley” stijl single action grip als het ideale type grip voor zware terugslag revolvers, en het kan worden gevonden op single actions van Ruger (modellen gemarkeerd met “Bisley”) en Freedom Arms, evenals vele custom makers.
Dual-purpose useEdit
Een .44 Magnum Marlin Model 1894 karabijn
Het concept van een dual-purpose handwapen/geweer patroon is al populair sinds het Oude Westen, met patronen zoals de .44-40 Winchester, waarvan de “high-speed” geweervullingen voorlopers waren van magnumvullingen. Andere dual-use patronen waren de .32-20 Winchester en de .38-40 Winchester.
Sommige dual-purpose patronen uit het verleden, zoals de .44-40 Winchester, bezorgden hun fabrikanten problemen wanneer mensen de “high-speed” versies, ontworpen voor geweren, in handwapens laadden. Omdat de .44 Magnum vanaf het begin werd ontworpen als een revolver patroon, zijn er geen dergelijke problemen, en SAAMI-conforme munitie vuurt uit alle handwapens of geweren met een kamer voor de .44 Magnum.
Als een geweer of karabijn patroon is de .44 Magnum voldoende krachtig voor middelgroot wild, maar past toch gemakkelijk in een compacte, lichtgewicht verpakking. In 1961 introduceerde Ruger hun .44 karabijn, de eerste .44 Magnum karabijn. De hefboom-actie Marlin Model 1894, en vele andere vuurwapens zijn momenteel verkrijgbaar in dit kaliber. Met aanzienlijk langere lopen dan revolvers en geen cilinder opening (behalve in draaiende geweren), zullen karabijnen een aanzienlijk hogere snelheid genereren dan een revolver geladen met dezelfde munitie. Tests met verschillende munitie in de Ruger Deerfield leverden een 100 yd (91 m) snelheid op van meer dan 1.300 ft/s (400 m/s) met een 240-grain (16 g) kogel, vergelijkbaar met de mondingsnelheid uit een revolver. Lading met langzaam brandende poeders maximaliseert de prestaties in zowel korte als lange lopen, met één gepubliceerde lading die 460 m/s (1,500 ft/s) uit een revolver haalt, en 495 m/s (1,625 ft/s) uit een karabijn met een 240-grain (16 g) kogel.
Geschikt wild
De .44 Magnum is zeer geschikt voor wild tot eland grootte. Dankzij de nauwkeurige plaatsing van het schot en de diep doordringende patronen is hij zelfs gebruikt voor het grootste wild, waaronder Kaapse buffels. Uitgever Robert E. Petersen heeft een record ijsbeer geschoten met een Smith & Wesson Model 29 .44 Magnum. Het is zelfs met succes gebruikt tegen olifanten.
Naast het verslaan van de ballistiek van de oude .44-40 geweer ladingen, lang beschouwd als een top herten patroon, hebben de zware, flat-point kogels die typisch worden gebruikt in de .44 Magnum een extra voordeel. Tests waarbij kogels door een lichte dekking worden geschoten, bedoeld om twijgen en struikgewas voor te stellen, hebben aangetoond dat de hoge snelheid, lichtgewicht, dunwandige, puntige kogels die gebruikt worden door de meeste jachtpatronen van vandaag, gemakkelijk worden afgebogen door contact met het struikgewas. De ideale kogels voor het doordringen van kreupelhout met minimale afbuiging zijn zware, plat-puntige kogels met gematigde snelheden.
Bereik
De nauwkeurigheid van de .44 Magnum is zeer goed, met modellen van Colt, Smith & Wesson, en Ruger produceren kogelgroepen van 3 tot 4 inch (7,6 tot 10,2 centimeter) op 50 yards (46 m), met de meeste munitie. De beperkende factor van de .44 Magnum patroon is niet de uiteindelijke ballistiek. Indien afgevuurd uit een 150 mm revolver, zal een normaal geladen 240 gr (16 g) .44 Magnum kogel meer inslagenergie hebben op 140 m afstand dan een 246 gr (15,9 g) .44 Special heeft bij de loop, indien afgevuurd uit hetzelfde wapen. Wanneer de .44 Magnum geladen is met een zware, niet-expanderende kogel, schiet hij met gemak door groot wild zoals elanden en zelfs bizons.
De beperkende factor is de baan van de kogel: de beste jachtkogels zijn zwaar, dus zijn ze relatief traag. Dit betekent dat de baan van het projectiel aanzienlijk zal dalen op een afstand van meer dan 100 yards (91 m); er zal vrijwel geen significante daling zijn op 50 yd (46 m), zodat de gerichte “zichtlijn” van het geweer de “kogelbaan” op hetzelfde punt kan ontmoeten. Wanneer de drop-out op 100 yd (91 m) ongeveer 2 inches (5,1 centimeter) is, is de drop-out op 150 yards (140 m) meer dan 8 inches (20 centimeter); met een 100 yd (91 m) nul drop-out, zal de drop-out op 150 yd (140 m) nog steeds meer dan 6 inches (15 centimeter) meten. Deskundigen beperken het jachtbereik tot 100 yards (91 m) bij het schieten met .44 Magnum patronen, minder indien de praktische nauwkeurigheid dit vereist.