5 Dingen Die De Bijbel Zegt Over Discipline

Ik ben een zelfbenoemde mensengenieter. Zelfs als die mensen toevallig mijn kinderen zijn.

Voor een groot aantal jaren als moeder heb ik discipline gezien als een onplezierig neveneffect van het ouderschap, omdat het betekende dat ik de slechterik was. Ik voelde me “gemeen” als ik mijn zoon en dochter naar de time-out stuurde, streng toesprak en speelgoed en privileges afpakte. Ik weet zeker dat ik me altijd slechter voelde dan zij als ze zich misdroegen en ik consequenties moest uitdelen.

Laten we eerlijk zijn, niemand wil ervan worden beschuldigd DE helikopter-ouder te zijn.

Wanneer zijn we begonnen te geloven in de opvoedkundige mantra die zegt dat het liefdeloos is om een kind te straffen voor zijn gedrag? In onze politiek correcte cultuur is het nu zelfs onaanvaardbaar om je eigen kinderen te beledigen.

Positief, of zachtaardig, opvoeden is tegenwoordig trending, zelfs in christelijke kringen. We mogen nooit een negatief woord tot onze kinderen richten of hun daden veroordelen uit angst dat het hen onherstelbare psychologische schade zal toebrengen. We zouden alleen de goede dingen die ze doen moeten erkennen en belonen.

Maar in de Schrift zien we dat ouders juist geroepen zijn om hun kinderen te beschermen tegen de ondergang van een ongedisciplineerd leven. Het negeren van directe ongehoorzaamheid kan een kind kwetsbaar maken voor een voortdurende geest van rebellie. Ik vermoed dat dit de reden is waarom we tegenwoordig zoveel millennials hebben die egocentrisch, onverantwoordelijk en gerechtigd zijn.

Als Christenen moeten we de leerstellingen van de Bijbel getrouw toepassen op alle gebieden van ons leven, zelfs als deze tegen de popcultuur ingaan. Wat zegt Gods woord over gezag, discipline en gehoorzaamheid?

Discipline is liefdevol.

God heeft het toezicht op het welzijn en de ontwikkeling van je kinderen aan jou gedelegeerd, waardoor jij een gezaghebbende positie over hen inneemt. Jij belichaamt de veiligheid en de grenzen die uiteindelijk voortkomen uit onderwerping aan een liefhebbende hemelse Vader.

Kinderen hebben een duidelijk antwoord nodig op de vraag wie de baas is. Zij moeten niet degenen zijn die de lakens uitdelen. Onze kinderen moeten met absolute zekerheid begrijpen dat “je niet om mama heen kunt”.

Als die volgorde wordt omgedraaid, kweekt dat onzekerheid en dat is geen goede erfenis om je kinderen na te laten. Spreuken 13:24 zegt: “Wie de roede spaart, haat zijn zoon, maar wie hem liefheeft, is ijverig hem te tuchtigen”. Een van de meest liefdevolle dingen die we voor onze kinderen kunnen doen, is ze een sterk gevoel van veiligheid en doel in het dagelijks leven geven. We doen dit door duidelijke grenzen te stellen en ze opzettelijk, geduldig, streng en consequent op te voeden, ook als dat niet gemakkelijk is.

Gehoorzaamheid is niet optioneel.

De persoonlijkheid of de emotionele rijpheid van onze kinderen zijn geen voorwaarden voor gehoorzaamheid. De Bijbel zegt niet: “volgzame kinderen die van nature meegaan met de instructies van hun ouders, gehoorzaam je ouders in alles”, of “wedergeboren kinderen die door Jezus zijn gered, gehoorzaam je ouders in alles”.

Nee er staat “kinderen, gehoorzaam je ouders in alles” (Kolossenzen 3:20). Dit is wat we hen moeten leren te doen. Met een kind dat niet luistert en gehoorzaamt, betekent dit dat we nog consequenter en geduldiger moeten zijn in onze instructies, terwijl we doorzetten en hen leren om altijd te gehoorzamen.

Discipline is niet bedoeld om alleen maar positief te zijn.

Geen enkele discipline is plezierig terwijl het gebeurt – het is pijnlijk! Maar daarna zal er een vreedzame oogst zijn van een juist leven voor hen die op deze manier zijn opgeleid. – Hebreeën 12:11, NLT

De aard van consequenties is dat ze onaangenaam zijn. Anders zouden het geen gevolgen zijn! Er moet een behoorlijke hoeveelheid pijn aan te pas komen om een kind te leren een bepaald wangedrag niet te herhalen.

In Zijn omgang met Israël zorgde God voor Zijn kinderen, leidde hen, redeneerde met hen en strafte hen. Soms strafte Hij hen zelfs zeer streng.

Maar Zijn straffen hadden altijd een specifiek doel: de relatie herstellen. Ze werden nooit opgelegd uit wrok, frustratie of verlegenheid. God strafte Israël om haar tot inkeer te brengen. En Hij doet hetzelfde voor ons: “Want de Here tuchtigt wie Hij liefheeft, en Hij straft een ieder die Hij als zijn kind aanneemt” (Hebreeën 12:6).

Hij weet dat een juiste relatie met Hem leven geeft, terwijl voortdurende zonde tot geestelijke dood leidt. Spreuken 22:15 zegt: “In het hart van een kind is dwaasheid opgesloten; de roede der correctie zal die ver van hem verwijderen.”

De tijdelijke pijn van een pak slaag of het verlies van een privilege is niets vergeleken met een eeuwigheid gescheiden van God! Onze hoogste prioriteit als ouders is om onze kinderen met ons mee te nemen naar de hemel.

Discipline en onderricht zijn een totaalpakket.

De discipline die wij als moeder toepassen, moet uiteindelijk zo worden gebruikt dat de relatie van ons kind met ons en met anderen wordt hersteld. Om je kinderen te begeleiden in de richting van goddelijk verdriet over hun verkeerde gedrag, moeten consequenties worden opgevolgd door liefdevolle instructies.

Bij een peuter kan het zo simpel zijn als vertellen “God wil dat we gehoorzamen”. Voor oudere kinderen kun je concepten als zelfbeheersing uitleggen en verzen voorlezen die specifiek over dit onderwerp gaan. Stel dan vragen als: “Denk je dat je zelfbeheersing had of dat je jezelf niet onder controle had?”

Dit soort onderricht na discipline helpt je zoon of dochter te trainen om te denken als een volgeling van Christus, in plaats van zich alleen maar te gedragen om straf te ontlopen.

Het disciplineren van kinderen komt u op de lange termijn ten goede.

Wist u dat God een recept heeft voor het opvoeden van kinderen waar u met plezier bij in de buurt bent?

Disciplineer uw zoon, en hij zal u rust geven; hij zal uw hart verrukken. – Spreuken 29:17

Ik heb gemerkt dat de momenten waarop ik het meest ongelukkig ben met mijn kinderen vaak dezelfde zijn als de momenten waarop ik inconsequent ben geweest in mijn discipline. Ik heb slechte houdingen en gedragingen genegeerd, verontschuldigd of goedgepraat, en van actief ouderschap niet de prioriteit gemaakt die het zou moeten zijn.

We hebben de neiging om dingen door de vingers te zien als onze kinderen klein zijn, omdat we denken dat hun capriolen en houdingen onschuldig zijn en eigenlijk, als we eerlijk zijn, een beetje schattig. We maken excuses voor hun gedrag en zeggen: “Ze weten gewoon niet beter”.

Misschien bent u net als ik en wilt u niet dat uw dierbare kind ook maar één ding overkomt – geen hard woord van u, geen zweem van misbruik of verwaarlozing, geen boos moment van een volwassene, ook niet van uw man. Misschien klinkt de pijn en het verdriet die je in je jeugd hebt meegemaakt nog steeds luid en duidelijk door in je hoofd, en ben je vastbesloten om dat te voorkomen in het leven van dit lieve kleintje.

De gedachte aan het uitvaardigen van consequenties geeft je een slecht gevoel. Om nog maar te zwijgen van het feit dat discipline zo verdomd veel tijd kost.

Maar op een dag zal dat cherubijnachtige, vroegrijpe vijfjarige jongetje een hormonale pre-tiener zijn die oog in oog met jou staat. Over niet al te lange tijd zal de brutaliteit van je lieve vierjarige dochter niet meer zo schattig zijn als ze een opstandige tiener is.

Er komt snel een tijd dat je kinderen keuzes zullen maken die zowel hun leven als dat van jou beïnvloeden, en de consequenties voor hun daden zullen veel groter zijn dan een time-out of een pak slaag.

En als ze op de juiste manier zijn opgevoed toen ze klein waren, zal het voor hen als jongvolwassenen veel gemakkelijker zijn om zich naar het beeld van Christus te vormen. De training die u nu geeft zal ooit eindigen, maar de vrucht van die inspanningen zal blijven.

Het volgen van Gods ontwerp voor discipline en ouderschap zal harmonie, eer, gehoorzaamheid, respect en ordelijkheid in uw huis brengen. Het opvoeden van kinderen in de vreze en vermaning van de Heer zal uiteindelijk een oogst opleveren van een rechtvaardig leven voor onze kinderen en vrede voor ons.

Dit is waarom God ons moeders maakt. Wij kunnen het! En onze kinderen hebben ons nodig.