In de hedendaagse Amerikaanse cultuur betekent monogamie dat twee mensen afspreken alleen seks met elkaar te hebben en met niemand anders. Klassieke monogamie – één relatie tussen mensen die als maagd trouwen, hun hele leven lang seksueel exclusief blijven en na de dood van de partner celibatair worden – is vervangen door seriële monogamie. Seriële monogamie is een cyclus waarin mensen seksueel exclusief zijn met elkaar voor een periode van tijd, uit elkaar gaan, en dan opnieuw een seksueel exclusieve relatie aangaan met een andere persoon.
Non-monogame relaties, in tegenstelling, zijn meer divers en variëren in de mate van eerlijkheid, seksuele openheid, belang van regels/structuur, en emotionele verbinding. Mensen die niet-monogame relaties hebben in de Verenigde Staten variëren van de religieuze beoefenaars van polygynie die betrokken zijn bij de islam of de Fundamentalistische Latter Day Saints (Mormonen), die vaak persoonlijk en politiek conservatief zijn, tot beoefenaars van polyamorie of relatie-anarchie, die de neiging hebben persoonlijk en politiek liberaal of progressief te zijn. Vooral onder de meer liberale groepen is er een aanzienlijke overlap met andere onconventionele subculturen, zoals Pagans, geeks, gamers, science-fiction liefhebbers, en beoefenaars van BDSM (voorheen bekend als sadomasochisme, ook wel kinky seks of kinksters genoemd).
Overspel
Sommigen beschouwen elke niet-monogame relatie als overspelig, ongeacht of beide partners al dan niet hebben ingestemd met seksuele interacties buiten het toegewijde paar om. Ik betoog dat transparantie belangrijk is, en dat consensuele niet-monogamie (CNM) kwalitatief verschilt van niet-consensuele niet-monogamie, of vreemdgaan. De twee relatiecategorieën hebben ook duidelijk verschillende uitkomsten voor de betrokken personen: Niet alleen proberen consensuele niet-monogamisten elkaar de waarheid te vertellen, maar deze grotere communicatie heeft ook echte gevolgen, zoals lagere percentages van soa-overdracht onder consensuele niet-monogamisten dan onder niet-consensuele niet-monogamisten. Veel niet-monogamisten vertrouwen op eerlijke communicatie om consensuele afspraken te maken die een verscheidenheid aan manieren toestaan om meerdere partners te hebben.
Ondanks dat de hedendaagse samenleving het erover eens is dat vreemdgaan onwenselijk is, doen mensen het nog regelmatig. Wetenschappers schatten dat ongeveer 20 tot 25 procent van de ooit getrouwde mannen en 10 tot 15 procent van de ooit getrouwde vrouwen toegeeft op enig moment in hun relatie een affaire te hebben gehad. Vreemdgaan is gemakkelijker geworden, omdat de technologie de mogelijkheden voor ontrouw heeft uitgebreid door ons te helpen onze oude schoolliefdes terug te vinden op Facebook of toevallige ontmoetingen te regelen op Craigslist en OKCupid. Het definiëren van vreemdgaan kan behoorlijk moeilijk zijn, omdat het een breed scala aan gedragingen kan omvatten die niet direct fysieke seks zijn, van het sturen van virtuele bloemen tot video chatten op Skype tot een “kuis” lunchafspraakje zonder fysiek contact, maar een emotioneel intiem gesprek beladen met onderdrukte passie, tot betaalde telefoonseks met een professional.
Polygamie
Naast (en zelfs vóór) monogamie kennen culturen over de hele wereld al lang polygamie – een vorm van huwelijk die uit meer dan twee personen bestaat. De meest voorkomende vorm van een huwelijk met meerdere partners is polygynie, een huwelijk van één echtgenoot en meerdere echtgenotes, die elk seksueel exclusief zijn met de echtgenoot. Moslims zijn wereldwijd het meest polygyn, met de hoogste concentraties van hedendaagse polygynie in het Midden-Oosten en delen van Afrika. Polyandrie – een huwelijk van één vrouw met meerdere echtgenoten – is veel zeldzamer, omdat huwelijken tussen één vrouw en meerdere mannen minder sociale, politieke en culturele steun hebben gekregen dan polygynische relaties.
Open
Open relaties zijn gevarieerd genoeg om een overkoepelende term te zijn voor consensuele niet-monogame relaties op basis van een primair paar dat “open” staat voor seksueel contact met anderen. De meest voorkomende vorm van open relaties is die van een getrouwd of langdurig toegewijd stel dat een derde (of soms vierde of vijfde) partner aanneemt wiens betrokkenheid en rol in de relatie altijd secundair is. Een koppel dat dit type relatie beoefent, kan samen of afzonderlijk seksuele activiteit hebben met de secundaire partner, of ze kunnen elk onafhankelijke externe relaties hebben met verschillende secundaire partners – ongeacht de specifieke parameters, het primaire koppel blijft altijd een prioriteit. Over het algemeen zijn open relaties gebaseerd op specifieke regels, verwachtingen en communicatie tussen de betrokkenen, maar ze kunnen verschillende vormen aannemen en mettertijd evolueren naargelang de behoeften van de betrokkenen. Swingende, monogame, polyamoreuze/polyfidiete en anarchistische relaties kunnen allemaal als “open” worden beschouwd.”
THE BASICS
- Making Marriage Work
- Vind een huwelijkstherapeut bij mij in de buurt
Swinging
Van de erkende of opzettelijke vormen van niet-monogamie is swinging de bekendste en populairste. In het algemeen houdt swingen in dat toegewijde paren vrijwillig van partner wisselen, specifiek voor seksuele doeleinden. Het is enorm divers, variërend van korte interacties tussen of onder vreemden op seksfeesten of clubs, tot groepen vrienden die elkaar kennen en al vele jaren omgaan met elkaar. Begonnen als de praktijk van “vrouwenruil” onder piloten van de Amerikaanse luchtmacht na de Tweede Wereldoorlog, heeft swingen zich over de hele wereld verspreid en is het heel populair geworden op het internet. Over het algemeen een heteroseksuele gerichte subcultuur, swingers hebben de reputatie veel meer open te staan voor “meisje-op-meisje” interactie tussen mensen van hetzelfde geslacht, maar wijzen vaak expliciet seksueel contact tussen mannen af in swing clubs of op feesten.
Monogamish
Popularisering in de laatste paar jaar door Dan Savage, monogamish relaties zijn die waarin een paar primair monogaam is, maar toestaat variërende mate van seksueel contact met anderen. Net als bij andere niet-monogame relaties, variëren de regels voor deze externe seksuele contacten per koppel: Sommigen staan alleen onenightstands toe (geen tweede keer met dezelfde persoon) of alleen specifieke soorten seksuele activiteit (d.w.z. zoenen en betasten zijn OK, maar geen geslachtsgemeenschap), en anderen hebben beperkingen in tijd of plaats (bijv, niet meer dan een week, of alleen als mensen op reis zijn of niet thuis).
Polyamorie en Polyfrouw
Polyamorie is een relatiestijl die mensen toestaat om openlijk meerdere seksuele en/of romantische relaties tegelijk te hebben, idealiter met medeweten en instemming van allen die betrokken zijn bij of beïnvloed worden door de relaties. Polyfidelity is vergelijkbaar, behalve dat het een gesloten relatiestijl is die seksuele en emotionele trouw vereist aan een intieme groep die groter is dan twee. Polyaffectieve relaties zijn emotioneel intieme, niet-seksuele verbindingen tussen mensen die met elkaar verbonden zijn door een polyamoreuze relatie, zoals twee heteroseksuele mannen die beiden een seksuele relatie hebben met dezelfde vrouw en co-spousal of broer-achtige relaties met elkaar hebben.
Marriage Essential Reads
Relatie-anarchie
Gezien het anarchistische karakter van deze relatiefilosofie is het moeilijk om een exacte definitie van relatie-anarchie (RA) vast te stellen, maar twee thema’s komen regelmatig voor in de geschriften van mensen die erover discussiëren. Ten eerste staan relationele anarchisten vaak zeer kritisch tegenover conventionele culturele normen die voorrang geven aan romantische en op seks gebaseerde relaties boven niet-seksuele of niet-romantische relaties. In plaats daarvan probeert RA specifieke onderscheidingen tussen of hiërarchische waarderingen van vriendschappen versus op liefde gebaseerde relaties te elimineren, zodat op liefde gebaseerde relaties niet waardevoller zijn dan platonische vriendschappen. Elke relatie is uniek en kan evolueren naargelang de behoeften van de deelnemers; als er conflicten ontstaan, pakken mensen de problemen aan, of komt de relatie tot een einde. Omdat liefde overvloedig is, kunnen mensen veel gelijktijdige zinvolle en liefdevolle relaties hebben die niet beperkt zijn tot het paar-formaat.
Ten tweede, een ander belangrijk thema binnen RA is de weerstand tegen het stellen van eisen of verwachtingen aan de mensen die betrokken zijn in een relatie. Terwijl swingers en polyamoristen vaak specifieke regels en richtlijnen opstellen om hun relaties te structureren, verwerpt RA zulke regels omdat ze onvermijdelijk leiden tot een hiërarchische waardering van sommige partners boven anderen. In RA zou niemand iets moeten opgeven of compromissen moeten sluiten om een relatie in stand te houden; het is beter om in der minne te scheiden dan een ongelukkige en onvervullende relatie in stand te houden.
Facebook afbeelding: crazystocker/