Pillowy, funky bas
Type: Melodisch
Er is een lichte, zachte, funky toon die volgens mij het best wordt geïllustreerd door spelers als Pino Palladino in nummers als D’Angelo’s “One Mo’Gin.”
Hier zijn, in tegenstelling tot in het vorige voorbeeld, de hoge middentonen niet zo uitgesproken. In plaats daarvan hebben we een gezonde hoeveelheid lage en lage tonen, terwijl de bas parmantig door de melodie laveert.
Het gevoel is heel belangrijk bij dit soort spel. Als de speler de pocket niet precies goed raakt, kan het binnen jouw bereik liggen om het spel te verplaatsen op het raster, meestal voor de downbeats, zodat het meer ontspannen aanvoelt.
Als je een DI hebt, of het geluid van de versterker werkt niet, probeer dan wat harmonische vervorming te gebruiken in de lage en lage tonen om de toon wat op te krikken. Amp emulators zijn allemaal goed en wel, maar je hebt ze niet per se nodig voor dit doel. Wat inperking van de hoge, harde midden tonen, wat nadruk in het middengebied, en een grote, vette onderkant kan genoeg zijn-vooral als het gepaard gaat met smaakvolle harmonische vervorming.
Als je niet het gevoel krijgt dat de vingers van de speler de snaren raken-als het allemaal wat dof en vlezig is- kun je proberen om compressie te gebruiken om dit te laten gebeuren. Probeer Neutron’s Vintage Compressor met een medium attack en een medium-snelle release, zodat de transient voorbij is voordat de compressor inklinkt, en de compressor herstelt voor de volgende noot.
Om over te gaan op synthesizerbassen, wil ik dat je even stopt met denken aan blokgolven, driehoeksgolven, en wavetables, niet omdat ze onbelangrijk zijn. Dat zijn ze wel voor producers. We kijken hier naar het mix-standpunt, en hoe je ze kunt laten passen binnen hun bedoelde context. Een nummer als “Lost in the Fire” heeft een andere esthetiek en programmeertechniek dan “Dancing with a Stranger”; maar ze maken wel gebruik van modulaties en sidechaining. Houd dat dus in gedachten als we verdergaan.
De growly portamento synth
Type: Melodisch
De favoriet van de neo-soul is te horen in nummers als “thank u, next”, en onderscheidt zich door de manier waarop de synthlijn duidelijke melodieën vormt, die glijden en glijden tussen de noten.
Hier wil je een stevige bascomponent die toch de kick laat doorkomen. Je wilt een beetje vlees, maar niet te veel; je wilt vervorming suggereren zonder de aandacht te vestigen op het gewicht en de resonantie van zo’n proces – zonder een verhoogde buzz toe te voegen die niet bij het genre past.
Een manier van aanpak: zet de bas in een apart spoor en high-pass filter het tot 100 of lager, waardoor je effectief een pure basklank creëert. Voeg deze zeer spaarzaam toe aan de mix, voor je subharmonische inhoud. Dit moet onder de grondtoon van de kick zitten.
Nu, terugkerend naar je originele baspartij, verwijder de lage frequenties die conflicteren met de “slag” van de kick, door dit statisch te doen of met een dynamische EQ sidechained aan de kick.
Ik zou waarschijnlijk voor harmonische vervorming gaan als volgende, voor de compressor, zodat het tonale complexiteit kan toevoegen die het gedrag van de compressor kan veranderen, en de compressor iets extra’s kan geven om vast te grijpen. De volgorde is aan jou. Compressie kun je gebruiken om een lichte nadruk te leggen op de “voorkant” van de noot, met een gemiddelde attack tijd, en een release tijd die snel genoeg is om het proces voor elke noot te herhalen. Je kunt een transient shaper gebruiken, maar voor meer controle zou ik eerst met de compressor spelen.
Na dit proces kun je de bas naar een aux spoor sturen en het een beetje meer harmonische vervorming geven – met een exciter van Neutron of een amp-achtige instelling van Trash – om de hoge middentonen te benadrukken voor pick attack. Dit is optioneel, afhankelijk van het spoor, en je wilt er niet meer van gebruiken dan je nodig hebt.
Schone, langdurige synths
Type: Onopvallend
In een nummer als “Without Me” of “Dancing with a Stranger,” zul je de aanwezigheid van een relatief schone, onvervormde bastoon opmerken, die geen echte melodische functie heeft. Hij klinkt gewoon de grondtoon van elk akkoord, meestal in een ritme dat gekoppeld is aan de kickdrum.
Hier zijn we niet zo bezorgd over een gedefinieerde, hoog-midrange attack noot, dus zien we af van het parallelle vervormingsproces. Belangrijker is een laag dat een beetje onder de kick verschijnt, en een middendeel dat, hoewel overheersend, uit de buurt blijft van je harmonische instrumenten. Deze baspartij geeft de volheid van het laag aan, zonder onnodig de aandacht te vestigen op een fancy spel.
Als je naar deze twee racks luistert, zul je ook wat sidechaining opmerken; de bas duikt weg als de kick inslaat. Hier zou ik dynamische EQ of multiband compressie vermijden en kiezen voor een globale compressor, één sidechained aan de kick. Begin met het instellen van een relatief conservatieve ratio, en tweak dan threshold, gevolgd door attack en release. Als je niet de bounce back krijgt die je zou willen horen, probeer dan de ratio naar hogere waarden bij te stellen.