Als je een van ’s werelds grootste koolstofbommen onschadelijk kon maken, zou je dat dan niet doen?
Elke dag wordt onze kans om het klimaat te redden – en de miljarden levens die ervan afhankelijk zijn – een beetje kleiner. Terwijl mensen over de hele wereld actie ondernemen, proberen oliemaatschappijen de lont aan te steken van een van ’s werelds grootste koolstofbommen.
Diep in het westen van Canada, op land waar inheemse gemeenschappen sinds mensenheugenis hebben geleefd, liggen de teerzanden van Alberta. De teerzanden zijn uitgestrekte olievelden en mijnen in de Canadese provincie Alberta.
Over de horizon gezien reiken de teerzanden tot voorbij de horizon en lijken ze eeuwig door te gaan, als een pijnlijk litteken op de aarde van epische proporties. De teerzanden beslaan een gebied dat groter is dan Engeland. Rivierbeddingen in de buurt zijn zichtbaar als het waterpeil onder druk komt te staan door industrieel gebruik. Chemische afvloeiing verzamelt zich in enorme giftige meren die het landschap bevlekken. In de lucht erboven (en in de omliggende gemeenschappen) blijft een scherpe geur hangen, zoals van verbrande autobanden, die een verschroeiend gevoel in de longen geeft.
Dit alles voor het eerst ervaren kan overweldigend en traumatisch zijn – zelfs moeilijk te geloven. Het is niet wat mensen uit de hele wereld zich voorstellen bij de kristalheldere rivieren en meren van Canada, de altijd groene bossen die krioelen van het leven, of de adembenemende schoonheid van populaire nationale parken die op een steenworp afstand liggen van deze milieunachtmerrie.
De teerzanden zijn een van de grootste industriële projecten op aarde, en misschien wel Canada’s meest beschamende geheim.
Door de jaren heen hebben de teerzanden inheems land aangetast en het milieu en de wilde flora en fauna vervuild waar deze gemeenschappen van afhankelijk zijn voor hun cultuur en manier van leven. De chemicaliën uit teerzanden zijn verder in verband gebracht met hogere kankerpercentages in inheemse gemeenschappen en gevaarlijke luchtvervuiling.
Het type olie dat ze bevatten is extreem zwaar en moeilijk te winnen (het wordt “bitumen” genoemd). Om het van diep in de grond naar de oppervlakte te krijgen, zijn enorme hoeveelheden water nodig – genoeg om te wedijveren met wat een kleine stad dagelijks verbruikt. Er is nog meer water en energie nodig om het te raffineren tot iets dat lijkt op wat er in uw benzinetank terechtkomt. De hoeveelheid klimaatvervuilende broeikasgassen die per vat teerzandolie wordt uitgestoten, kan (gedurende de hele levenscyclus) 30% hoger liggen dan bij conventionele olie. De teerzandindustrie stoot nu al meer broeikasgassen uit dan Nieuw-Zeeland en Kenia samen.
De wereld kan het zich niet veroorloven de teerzanden in Alberta uit te breiden, niet als we deze planeet voor toekomstige generaties willen behouden. Zelfs de huidige generaties ondervinden nu al de gevolgen van de klimaatverandering op het gebied van zeespiegelstijging, drinkwater, ziekten en extreme weersomstandigheden.
In 2017 kwamen inheemse leiders van de eilanden in de Stille Oceaan oog in oog te staan met de teerzanden, een boosdoener in de klimaatverandering, die de zeespiegelstijging aanjaagt, die op zijn beurt op dit moment een verwoestende impact heeft op hun huizen en families.
Nieuwe teerzandprojecten en de wereldwijde golf van verzet ertegen
Er staat veel op het spel bij de teerzanden – voor de gemeenschappen en voor de wereld. Maar in plaats van op de rem te trappen om de activiteiten uit te breiden, geeft de Canadese regering gas bij.
Ze is van plan drie nieuwe pijpleidingen te bouwen om teerzandolie door Noord-Amerika te vervoeren en zelfs om te helpen deze vuile olie naar het buitenland te exporteren. Bekijk de kaart hieronder en lees onze blog hier om te begrijpen hoe deze pijpleidingen kriskras door Noord-Amerika zullen lopen en land, water en gemeenschappen zullen bedreigen.
Credit: Aangepast van Mazaska Talks
Vandaag is een van de meest urgente gevechten tegen teerzanden die tegen de Trans Mountain Expansion pijplijn, die de Canadese regering in 2018 besloot te kopen van de Texaanse oliegigant Kinder Morgan. De pijplijn zou zonder toestemming inheems land doorkruisen en rivieren, beken en drinkwater in gevaar brengen op weg van de teerzanden naar de ionische Pacifische kust bij Vancouver, Canada. Het toegenomen verkeer van olietankers naar de kust zou een populatie van bedreigde orka’s tot uitsterven kunnen brengen
Een andere dringende strijd die vorm krijgt is die tegen de Frontier Mijn, voorgesteld door het Vancouver bedrijf Teck Resources. Als de Teck-mijn wordt gebouwd, wordt het een van de grootste teerzandmijnen ooit en kan het tot 2067 honderden miljoenen tonnen koolstofvervuiling blijven uitstoten … ook al heeft de Canadese regering beloofd om in 2050 een netto-nul-uitstoot te bereiken. Veel inheemse gemeenschappen verzetten zich tegen het project, gezien de ecologische schade die het zou kunnen toebrengen aan oerbossen en bedreigde wilde dieren – wat een inbreuk zou betekenen op diverse inheemse rechten.
Daarom komen Greenpeace supporters en mensen over de hele wereld in opstand in een onstuitbare golf van verzet om NEE te zeggen tegen de uitbreiding van teerzanden en JA tegen een overgang naar schone energie en respect voor de rechten van inheemse gemeenschappen. Deze beweging wordt geleid door vele inheemse gemeenschappen die al lange tijd in opstand komen tegen de uitbreiding van teerzanden.
Iedere dag komen er meer mensen in opstand tegen de Trans Mountain Expansion pijplijn, Teck en andere projecten om de teerzanden uit te breiden. Samen kunnen we de overgang van fossiele brandstoffen (zoals olie, gas en kolen) naar schone energie versnellen. Lees meer over het wereldwijde werk van Greenpeace om het olietijdperk te beëindigen en klimaatrechtvaardigheid te winnen in deze blog.
Doet u met ons mee en roept u de regering van Canada op om een van de grootste koolstofbommen op aarde onschadelijk te maken?
Neem actie voor #StopPipelines door vandaag in slechts één eenvoudige stap een bericht te sturen naar premier Justin Trudeau.
Deze blog is bijgewerkt in januari 2020.