Australian Open

De Australian Open wordt beheerd door Tennis Australia, voorheen de Lawn Tennis Association of Australia (LTAA), en werd voor het eerst gespeeld op de Warehouseman’s Cricket Ground in Melbourne in november 1905. Het complex staat nu bekend als het Albert Reserve Tennis Centre, en was een grasbaan.

Het toernooi was eerst bekend als de Australasian Championships. Het werd de Australische kampioenschappen in 1927. Daarna, in 1969, werd het de Australian Open. Sinds 1905 is de Australian Open in vijf Australische steden gehouden: Melbourne (55 keer), Sydney (17 keer), Adelaide (14 keer), Brisbane (7 keer), Perth (3 keer), en twee Nieuw-Zeelandse steden: Christchurch (1906) en Hastings (1912). Hoewel het toernooi in 1905 van start ging, werd het pas in 1924 door de International Lawn Tennis Federation (ILTF) tijdens een bijeenkomst in 1923 aangewezen als een groot kampioenschap. De toernooicommissie veranderde toen de structuur van het toernooi om plaatsingen in te voeren. In de periode 1916-1918 werd geen toernooi georganiseerd vanwege de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het toernooi niet gehouden in de periode 1941-1945. In 1972 werd besloten het toernooi elk jaar in Melbourne te houden, omdat Melbourne het grootste aantal toeschouwers van alle Australische steden trok. Het toernooi werd gespeeld in de Kooyong Lawn Tennis Club van 1972 tot de verhuizing naar het nieuwe Melbourne Park complex in 1988.

De nieuwe faciliteiten in Melbourne Park (voorheen Flinders Park) waren bedoeld om te voldoen aan de eisen van een toernooi dat Kooyong’s capaciteit was ontgroeid. De verhuizing naar Melbourne Park was een onmiddellijk succes, met een bezoekersaantal dat in 1988 met 90 procent (266.436) steeg ten opzichte van het voorgaande jaar in Kooyong (140.000).

Omwille van de geografische afgelegenheid van Australië deden in het begin van de 20e eeuw maar weinig buitenlandse spelers mee aan dit toernooi. In de jaren twintig duurde de reis per schip van Europa naar Australië ongeveer 45 dagen. De eerste tennissers die per boot kwamen, waren de Amerikaanse Davis Cup-spelers in november 1946. Zelfs in het binnenland konden veel spelers niet gemakkelijk reizen. Toen het toernooi in Perth werd gehouden, maakte niemand uit Victoria of New South Wales de oversteek per trein, een afstand van ongeveer 3.000 kilometer (1.900 mi) tussen de oost- en de westkust. In Christchurch in 1906 waren er van een klein deelnemersveld van 10 spelers slechts twee Australiërs aanwezig en werd het toernooi gewonnen door een Nieuw-Zeelander.

Margaret Court Arena bij de Australian Open met het oude Rebound Ace-oppervlak. Rod Laver Arena, het centre court, op de achtergrond

De eerste toernooien van de Australasian Championships hadden te lijden onder de concurrentie van de andere Australasian toernooien. Vóór 1905 hadden alle Australische staten, en Nieuw-Zeeland, hun eigen kampioenschappen; de eerste werd in 1880 in Melbourne georganiseerd en heette het Championship of the Colony of Victoria (later het Championship of Victoria). In die jaren speelden de beste twee spelers – de Australiër Norman Brookes (wiens naam nu op de beker voor het enkelspel van de heren staat) en de Nieuw-Zeelander Anthony Wilding – bijna niet aan dit toernooi mee. Brookes nam eenmaal deel en won in 1911, en Wilding deed mee en won de competitie tweemaal (1906 en 1909). Hun ontmoetingen in de Victoriaanse kampioenschappen (of op Wimbledon) hielpen om de beste Australische spelers te bepalen. Zelfs toen de Australische Kampioenschappen in 1912 in Hastings, Nieuw Zeeland, werden gehouden, kwam Wilding, hoewel driemaal Wimbledon kampioen, niet terug naar zijn vaderland. Het was een terugkerend probleem voor alle spelers van die tijd. Brookes ging slechts drie keer naar Europa, waar hij één keer de Wimbledon Challenge Ronde bereikte en vervolgens twee keer Wimbledon won. Zo hadden veel spelers nog nooit de Austral(as)ische amateur- of open kampioenschappen gespeeld: de gebroeders Doherty, William Larned, Maurice McLoughlin, Beals Wright, Bill Johnston, Bill Tilden, René Lacoste, Henri Cochet, Bobby Riggs, Jack Kramer, Ted Schroeder, Pancho Gonzales, Budge Patty, en anderen, terwijl Brookes, Ellsworth Vines, Jaroslav Drobný, slechts één keer kwamen. Zelfs in de jaren zestig en zeventig, toen reizen minder moeilijk was, kwamen toonaangevende spelers als Manuel Santana, Jan Kodeš, Manuel Orantes, Ilie Năstase (die maar één keer kwam, toen hij 35 jaar oud was) en Björn Borg zelden of helemaal niet.

Binnen in de Rod Laver Arena voorafgaand aan een avondsessie in 2007

Beginnend in 1969, toen de eerste Australian Open werd gehouden op de Milton Courts in Brisbane, stond het toernooi open voor alle spelers, inclusief professionals die niet op het traditionele circuit mochten spelen. Toch misten, met uitzondering van de toernooien van 1969 en 1971, veel van de beste spelers dit kampioenschap tot 1982, vanwege de afgelegen ligging, de onhandige data (rond Kerstmis en Nieuwjaarsdag) en het lage prijzengeld. In 1970 verhinderde de National Tennis League van George MacCall, die Rod Laver, Ken Rosewall, Andrés Gimeno, Pancho Gonzales, Roy Emerson en Fred Stolle in dienst had, haar spelers aan het toernooi deel te nemen omdat de garanties onvoldoende waren. Het toernooi werd gewonnen door Arthur Ashe.

In 1983 deden Ivan Lendl, John McEnroe en Mats Wilander mee aan het toernooi. Wilander won de enkelspel titel en zijn beide Davis Cup singles rubbers in het Zweedse verlies tegen Australië in Kooyong kort daarna. Na de Australian Open van 1983 verzocht de Internationale Tennis Federatie de Lawn Tennis Association of Australia om de plaats van het toernooi te veranderen, omdat het Kooyong stadion toen ongeschikt was voor zo’n groot evenement. In 1988 werd het toernooi voor het eerst gehouden in Flinders Park (later omgedoopt tot Melbourne Park). De verandering van locatie leidde ook tot een verandering van het speelveld van gras naar een hard speelveld bekend als Rebound Ace. Mats Wilander was de enige speler die het toernooi zowel op gras als op hardcourt won. In 2008 werd Rebound Ace, na 20 jaar in gebruik te zijn geweest, vervangen door een gedempte, medium-paced, acryl ondergrond die bekend staat als Plexicushion Prestige. Roger Federer en Serena Williams zijn de enige spelers die de Australian Open hebben gewonnen op zowel Rebound Ace als Plexicushion Prestige. De belangrijkste voordelen van het nieuwe oppervlak zijn een betere consistentie en minder vasthouden van warmte door een dunnere toplaag. Deze verandering ging gepaard met veranderingen in de onderlagen van alle toernooien in de aanloop naar de Australian Open. De verandering was controversieel vanwege de gelijkenis van het nieuwe oppervlak met DecoTurf, het oppervlak dat bij de US Open wordt gebruikt.

Rafael Nadal vs Philipp Kohlschreiber tijdens de Australian Open 2010

Voor het stadiontijdperk in Melbourne Park, schommelden de toernooidata ook, met name in de beginjaren vanwege het klimaat op elke locatie of vanwege uitzonderlijke gebeurtenissen. Zo werd het toernooi van 1919 in januari gehouden (het toernooi van 1920 werd in maart gespeeld) en vond het toernooi van 1923 in Brisbane plaats in augustus toen het weer niet te warm en te nat was. Nadat een eerste toernooi in 1977 in december 1976 – januari 1977 werd gehouden, besloten de organisatoren het volgende toernooi een paar dagen te vervroegen, waarna een tweede toernooi in 1977 werd gespeeld (eindigend op 31 december), maar dit slaagde er niet in de beste spelers aan te trekken. Van 1982 tot 1985 werd het toernooi midden december gespeeld. Toen werd besloten het volgende toernooi te verplaatsen naar midden januari (januari 1987), waardoor er in 1986 geen toernooi werd georganiseerd. Sinds 1987 is de datum van de Australian Open niet meer veranderd. Enkele topspelers, waaronder Roger Federer en Rafael Nadal, hebben in het verleden gezegd dat het toernooi te kort na de kerst- en nieuwjaarsvakantie wordt gehouden en de wens geuit om een verschuiving van het toernooi naar februari te overwegen. Een dergelijke verandering zou het toernooi echter buiten de zomerschoolvakanties brengen, wat mogelijk gevolgen zou hebben voor de bezoekersaantallen.

De autoriteiten van New South Wales en overzeese gebieden stelden voor om in 2008 de nieuwe gastheer van het toernooi te worden, maar een dergelijke stap is er nooit gekomen. In ieder geval begon rond deze tijd het Melbourne Park terrein met upgrades die de faciliteiten voor spelers en toeschouwers verbeterden. Er werd met name een uitschuifbaar dak geplaatst boven de Margaret Court Arena, waardoor de Open de eerste van de vier Grand Slams werd met inschuifbare daken op drie van de belangrijkste banen. De spelers- en administratieve faciliteiten, evenals de toegangspunten voor toeschouwers, werden verbeterd en het toernooigebied breidde zijn voetafdruk uit van Melbourne Park naar het nabijgelegen Birrarung Marr. Een vierde grote showbaan, met plaats voor 5.000 mensen, zal naar verwachting eind 2021 zijn voltooid.

In december 2018 kondigden toernooiorganisatoren aan dat de Australian Open het voorbeeld van Wimbledon en de US Open zou volgen en tie-breaks zou introduceren in de laatste sets van de enkelspelwedstrijden van mannen en vrouwen. In tegenstelling tot Wimbledon en de US Open, die conventionele tie-breaks bij respectievelijk 12-12 games en 6-6 games invoeren, maakt de Australian Open gebruik van een ‘first to 10 points breaker’ bij 6 games all.

In 2020 besloot de organisatie van het toernooi de officiële baanfabrikant te vervangen door GreenSet, maar behield het iconische blauwe acrylaat hardcourt met kussens.

In 2021 kondigde toernooidirecteur Craig Tiley, in een poging om het aantal personeelsleden ter plaatse te verminderen vanwege de COVID-19-pandemie, de invoering aan van een live elektronisch lijnrechtersysteem. In plaats van lijnrechters werden in alle banen door bewegingen geactiveerde en vooraf opgenomen stemmen gebruikt voor de oproepen “Out”, “Foot Fault” en “Fout”. Deze technologie werd ontwikkeld door Hawk-Eye Live en het toernooi was het eerste Grand Slam dat er gebruik van maakte.

TelevisieverslaggevingEdit

Van 1973 tot 2018 fungeerde het Seven Network als de gastzender van de Australian Open. In maart 2018 werd aangekondigd dat het Nine Network de rechten voor het toernooi vanaf 2020 had verworven, voor een periode van vijf jaar. Het netwerk kocht later ook de rechten voor het toernooi van 2019. De uitzendrechten van de Open zijn lucratief in het land, omdat het plaatsvindt in de buurt van het einde van het zomer niet-ratings seizoen – wat de omroep mogelijkheden geeft om hun aankomende programmering line-up te promoten.

In Europa wordt het toernooi uitgezonden op Eurosport. Andere omroepen in de regio zijn de BBC in het Verenigd Koninkrijk, SRG in Zwitserland, NOS in Nederland en RTS in Servië. In het Verenigd Koninkrijk heeft de BBC de live-verslaggeving van het toernooi van 2016 een maand voor de start gestaakt als gevolg van bezuinigingen, waardoor Eurosport de exclusieve live-zender is geworden.

Elders zenden beIN Sports het toernooi uit in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, en SuperSport in Sub-Sahara Afrika. In de Verenigde Staten wordt het toernooi uitgezonden op ESPN2, ESPN3 en Tennis Channel. De kampioenswedstrijden worden rechtstreeks uitgezonden op ESPN. In Centraal- en Latijns-Amerika wordt het uitgezonden op ESPN International. In Canada wordt het uitgezonden op TSN.

In de regio Azië-Stille Oceaan wordt het toernooi uitgezonden op vijf televisienetwerken in China, waaronder de nationale omroep CCTV, de provinciale netwerken Beijing TV, Shanghai Dragon TV en Guangdong TV en het Engelstalige Star Sports, alsmede online op iQIYI Sports. Elders in de regio wordt het programma in Japan uitgezonden door de nationale omroep NHK en door het betaaltelevisienetwerk WOWOW. In het Indiase subcontinent zendt Sony Six sinds 2015 uit en in de rest van Azië is het tot 2021 te zien op Fox Sports Asia.

Panorama van Rod Laver Arena tijdens de Australian Open 2020

DeelnameEdit

Het volgende record van het aantal toeschouwers begint in 1987, toen het toernooi niet meer in december werd gehouden, maar in januari (het onmiddellijk daaraan voorafgaande toernooi was in december 1985). 1987 was het laatste jaar dat de Kooyong Tennis Club gastheer van het toernooi was; sinds 1988 wordt het gehouden op Melbourne Park. Het gemiddelde groeipercentage over onderstaande periode is ruim 7%.

a Het publiek mocht slechts negen van de veertien dagen van het toernooi aanwezig zijn en werd beperkt tot 30% à 50% van de totale capaciteit, als gevolg van de COVID-19-pandemie.