Wolfspinnen krijgen een slechte naam. Het zijn veel voorkomende spinnen, zowel te vinden onder boomstammen en rotsen, als in open gebieden. Het zijn ook actieve jagers, wat betekent dat ze geen web spinnen zoals sommige van hun bekendere verwanten. Ze kunnen wel spinnenzijde produceren, maar die gebruiken ze voor het bekleden van holen of het omwikkelen van eierzakken. Het zijn grote spinnen; het hoofdgedeelte van hun lichaam is meestal een centimeter groot, met de poten erbij kunnen ze ongeveer 2 centimeter breed worden. De Carolina wolfspin is een van de grotere spinnensoorten die we in Kentucky zien. Hun grootte is nuttig voor hen om grote prooien te besluipen en te onderwerpen; prooien die wij vaak als ongedierte beschouwen. Ze zijn niet alleen groot, maar ook snel!
Sommige eigenschappen van deze spinnen maken mensen echter wat ongemakkelijk. Hun grootte kan intimiderend zijn voor hen die hun spinnen liever in een leuk formaat hebben, zoals Halloween snoepjes, en hun snelheid schrikt mensen af die ze proberen te vangen. Hun kleur is ook verontrustend voor sommige mensen. Ze zijn gewoonlijk bedekt met een oogverblindende waaier van banden en vlekken en een handige bruine “pels”. Sommige, zoals de tijgerwolfspin in figuur 2, hebben zelfs oranje strepen. Maar omdat het een bruine spin is, worden ze verward met de bruine kluisspin, een soort die vaak angst oproept. Je kunt het verschil zien aan de grootte – wolfspinnen zijn meestal veel groter dan een kluisspin; aan de kleur – wolfspinnen zijn donkerder bruin dan kluisspinnen, en aan het oogpatroon – wolfspinnen hebben acht ogen, kluisspinnen maar zes.
Figuur 1: Carolina wolfspinnen zijn grote spinnen met een grijs-bruine kleur. Ze hebben holen in de grond waarin ze overdag huizen, maar ’s nachts komen ze tevoorschijn om te jagen. (Foto: Jim Kalisch, Entomologie-afdeling Universiteit van Nebraska-Lincoln)
Wolfspinnen staan er ook om bekend dat ze in de herfst gebouwen proberen binnen te dringen. Gelukkig hebben we maar weinig te vrezen van deze achtpotige roofdieren als ze eenmaal binnen zijn. Ze kunnen mensen bijten, maar dit komt niet vaak voor en de sensatie is voor de meesten als een bijensteek. De pijn kan ongeveer 10 minuten aanhouden en er kan wat zwelling optreden; dit kan van persoon tot persoon verschillen. Het is altijd het beste om spinnen met respect te behandelen en ze hun ruimte te geven. Wolfspinnen willen je niet bijten; het is voor hen een laatste verdedigingstactiek. Als je ze niet binnen wilt hebben, kun je ze ook beschermen tegen ongedierte, zodat hun voedsel niet binnenkomt en de spinnen ook niet. Lijmplankvallen, dicht bij de muur of in de hoeken, vangen ook spinnen als ze zich rond de omtrek van kamers bewegen.
Als je ooit wilt bevestigen of de spin die je ziet een wolfspin is, hoef je alleen maar diep in hun ogen te kijken. Spinnenogen zijn verhelderend om af te leiden tot welke familie ze behoren. Wolfspinnen (Lycosidae) hebben twee grote ogen vooraan, met daarboven nog twee. Onder de voorste grote ogen zit een rij van vier kleine ogen, die een lichte frons vormen.
Figuur 3: Ongediertewering zorgt ervoor dat er minder dingen zoals krekels binnenkomen, wat ook minder spinnen betekent. Maar als je niet van achtpotige huisgasten houdt, zijn lijmplankvallen een prima manier om spinnen die toch binnenkomen passief te vangen. (Foto: Jim Kalisch, Universiteit van Nebraska-Lincoln Entomologie)
Figuur 4: Deze close up van een tijgerwolfspin laat het oogpatroon voor de wolfspin familie zien. Twee grote ogen vooraan (met twee daarboven) en vier fronsende, kleinere ogen onderaan. (Foto: Jim Kalisch, Entomologie-afdeling Universiteit van Nebraska-Lincoln)
Blank
Door Jonathan L. Larson, Extensie-entomoloog