Babe Didrikson Zaharias, toenaam van Mildred Ella Zaharias, née Mildred Ella Didrikson, (geboren 26 juni 1911, Port Arthur, Texas, V.S.-dood 27 september 1956, Galveston, Texas), Amerikaanse sportvrouw die een van de grootste atleten van de 20e eeuw was, die vooral succes boekte in basketbal en atletiek, hoewel ze misschien het meest bekend is om haar prestaties in golf.
Hoewel Didrikson beweerde in 1914 geboren te zijn, geven diverse bronnen aan dat het juiste jaar 1911 is. Van jongs af aan was het haar doel om “de grootste atlete te worden die ooit heeft geleefd.” Ze was een uitstekende honkbalspeelster en beweerde dat ze als tiener de bijnaam “Babe” kreeg, verwijzend naar Babe Ruth. Later stopte ze met de middelbare school om een carrière in de sport na te streven. Van 1930 tot 1932 was Didrikson lid van het vrouwen All-America basketbal team. In dezelfde periode won ze ook acht evenementen en eindigde op een negende in de nationale kampioenschappen in atletiek. In de 1932 Women’s Amateur Athletic Association (AAU), waar ze zelf als team deelnam, won Didrikson zes individuele evenementen en de team titel, door het 20 vrouwen tellende team van de Illinois Athletic Club te verslaan met 30 punten tegen 22. Ze werd bekend om haar competitiviteit en zelfverzekerdheid.
AP
Tijdens de Olympische Spelen van 1932 in Los Angeles won Didrikson de 80 meter horden en het speerwerpen, maar werd haar een derde gouden medaille bij het hoogspringen ontnomen omdat ze de onorthodoxe Western rol had gebruikt om de hoogste sprong te bereiken; in plaats daarvan kreeg ze de zilveren medaille. Haar Olympisch succes bracht haar nationale aandacht, die niet allemaal lovend was. In die tijd werden vrouwen niet aangemoedigd om aan sport te doen, en Didrikson kreeg te maken met veel seksisme en beweringen dat ze eigenlijk een man zou zijn. Een sportjournalist merkte op: “Het zou veel beter zijn als zij en haar soortgenoten thuis bleven, zich opmaakten en wachtten tot de telefoon ging”. Dergelijke opmerkingen weerhielden Didrikson er niet van, want ze blonk ook uit in softbal, zwemmen, kunstschaatsen, biljarten en zelfs voetbal.
Nationaal Archief, Washington, D.C.Bekijk alle video’s bij dit artikel
Didrikson begon in 1932 terloops golf te spelen, maar vanaf 1934 speelde ze dat spel exclusief. In 1938 werd ze de eerste vrouw die meedeed aan een golfwedstrijd voor mannen, maar ze haalde de eindstreep niet. In dat jaar trouwde ze ook met George Zaharias, een professioneel worstelaar. Na enkele jaren als professional teruggekeerd te zijn naar de amateurstatus, won ze het U.S. Women’s Amateur toernooi in 1946. Het volgende jaar won ze 17 golfkampioenschappen op rij, waaronder de Britse Ladies Amateur, waarvan ze de eerste Amerikaanse winnares was. Didrikson Zaharias werd vervolgens weer professional en in 1948 won ze het U.S. Women’s Open, een prestatie die ze twee jaar later herhaalde.
In 1950 hielp Didrikson Zaharias bij de oprichting van de Ladies Professional Golf Association, en zij werd de stercompetitie van de LPGA. Ze wekte niet alleen de belangstelling voor het vrouwenspel, maar revolutioneerde de sport ook en stond bekend om haar krachtige drives. Op een gegeven moment zei ze: “Je moet je gordel losser maken en de bal echt zijn gang laten gaan.” Ze werd gediagnosticeerd met darmkanker en onderging een operatie in 1953. Het jaar daarop, in een van de grootste comebacks van de sport, won ze haar derde U.S. Open. Hoewel ze een colostomiezak droeg, domineerde Didrikson Zaharias het evenement en won met 12 slagen. Ze won vier andere toernooien in 1954, en het volgende jaar behaalde ze nog twee overwinningen, die de laatste in haar carrière waren.
Didrikson Zaharias’ autobiografie, This Life I’ve Led, verscheen in 1955. Ze werd postuum onderscheiden met de Presidential Medal of Freedom in 2021.