Bard, een dichter, vooral iemand die hartstochtelijke, lyrische, of epische verzen schrijft. Bards waren oorspronkelijk Keltische componisten van loftuitingen en satire; het woord werd meer algemeen een inheemse dichter-zanger, begaafd in het componeren en voordragen van verzen over helden en hun daden. Reeds in de 1e eeuw na Christus verwees de Latijnse schrijver Lucan naar barden als de nationale dichters of minstrelen van Gallië en Brittannië. In Gallië verdween het instituut geleidelijk, terwijl het in Ierland en Wales bleef voortbestaan. De Ierse bard hield door het zingen een traditie van poëtische lofprijzing in stand. In Wales, waar het woord bardd altijd is gebruikt voor dichter, werd de bardische orde in de 10e eeuw gecodificeerd in verschillende rangen. Ondanks een verval van de orde tegen het einde van de Europese Middeleeuwen is de Welshe traditie blijven bestaan en wordt zij gevierd in de jaarlijkse eisteddfod, een nationale bijeenkomst van dichters en muzikanten.
