Battle of the Sexes

Battle of the Sexes, tenniswedstrijd tussen Billie Jean King en Bobby Riggs die plaatsvond op 20 september 1973, in de Astrodome in Houston. De wedstrijd was een spektakelstuk, want de op leeftijd zijnde King versloeg de 55-jarige Riggs in drie sets, maar het evenement was desalniettemin een belangrijk moment in de tweede golf van de vrouwenbeweging die in de jaren zeventig plaatsvond.

Er zijn in de loop der jaren een aantal tenniswedstrijden geweest die een “strijd van de sexen” werden genoemd, met name een wedstrijd eerder in 1973 tussen Riggs en Margaret Court en een wedstrijd in 1992 tussen Martina Navratilova en Jimmy Connors. De wedstrijd King-Riggs had echter verreweg de grootste culturele impact van alle “gevechten”. King-Riggs was ook de meest bekeken tenniswedstrijd aller tijden, met een bezoekersaantal van 30.472 en een wereldwijd televisiepubliek van naar schatting meer dan 90 miljoen toeschouwers.

Nadat de gepensioneerde Riggs op 13 mei 1973 Court, de op dat moment hoogst gerangschikte speelster bij de vrouwen, in straight sets (6-2, 6-1) had verslagen (in wat bekend werd als de “Mother’s Day Massacre”), daagde hij King uit om het tegen hem op te nemen in een $ 100.000 winner-take-all match, die zij accepteerde. In de aanloop naar de wedstrijd zorgde Riggs, die al lang de reputatie had een verwaand en openhartig individu te zijn, voor aandacht voor de wedstrijd door vrolijk de rol van mannelijke chauvinist op zich te nemen en uitspraken te doen als “zij is een vrouw en zij hebben niet de emotionele stabiliteit” en “vrouwen horen thuis in de slaapkamer en de keuken, in die volgorde”. (Een aantal medewerkers uit de naaste omgeving van Riggs hielden vol dat zijn chauvinisme allemaal een act was, en hij en King werden goede vrienden in de decennia na de Slag). In tegenstelling hiermee was King in de zomer van 1973 bezig zich te profileren als een progressieve kracht in het vrouwentennis. Ze organiseerde een bijeenkomst in juni die leidde tot de oprichting van de Women’s Tennis Association, en ze dreigde de 1973 U.S. Open te boycotten als mannelijke en vrouwelijke kampioenen niet hetzelfde betaald kregen, wat ertoe leidde dat de Open het eerste grote tennistoernooi werd met een gelijk prijzengeld. Terwijl King voor de Battle bleef spelen in het vrouwencircuit (waar ze onder andere een vijfde Wimbledon-titel veroverde), bracht Riggs een groot deel van die maanden door met feesten en genieten van de schijnwerpers, met minimale training in vergelijking met zijn voorbereiding op de Court-match.

De Battle of the Sexes begon, zoals verwacht, op een over-the-top manier. Riggs kwam het veld op in een riksja, omringd door beeldige vrouwen en met een opwarmingsjack met de tekst “Sugar Daddy” aan. King maakte haar eigen brutale entree bovenop een ostentatief versierde draagstoel, gedragen door een schare van shirtloze mannen. Riggs toonde zijn gebrek aan respect voor King door de eerste drie games van de wedstrijd te spelen terwijl hij zijn “Sugar Daddy” jasje nog droeg. Hij kwam er echter al snel achter dat hem een veel zwaardere wedstrijd te wachten stond dan die met Court, want King bleef maar volleys maken langs een uit vorm zijnde Riggs en won de eerste set met 6-4. Ze behield haar dominantie gedurende de rest van de wedstrijd, want Riggs maakte een reeks unforced errors en klaagde over kramp in haar handen naarmate de wedstrijd vorderde. King won de wedstrijd met 6-4, 6-3, 6-3 en na een feestelijke opgooi van Kings racket sprong Riggs over het net en fluisterde “Ik heb je onderschat” in haar oor.

In de nasleep van de Slag zette King haar legendarische tenniscarrière met nog meer zichtbaarheid voort, om uiteindelijk in 1984 met pensioen te gaan met in totaal 39 Grand Slam-kampioenschappen in het enkelspel en dubbelspel. Bovendien werd ze een prominente activiste voor vrouwenrechten en homorechten na de Battle en haar onthulling van haar homoseksualiteit in 1981. Riggs werd een tennisprof en groeter in een casino in Las Vegas, waar hij zijn neiging om te gokken kon uitleven op bijna elke wedstrijd waaraan hij deelnam, evenals op de standaard gokmogelijkheden die in Las Vegas te vinden zijn. In de loop der jaren deden geruchten de ronde dat Riggs – die een grote gokschuld bij de maffia zou hebben en die enkele maanden voor de wedstrijd met gemak een even getalenteerde speelster als King had verslagen – de wedstrijd had verloren om zijn schuld bij de maffia kwijt te schelden. Een onderzoeksrapport van ESPN uit 2013 onthulde dat er een getuige was van een vermeende bijeenkomst van maffiafiguren die van plan waren de wedstrijd te vervalsen en er is indirect bewijs dat de theorie ondersteunt, maar tennisexperts blijven verdeeld over de vraag of de slag al dan niet door Riggs werd vervalst of dat hij gewoon werd verslagen door een betere en jongere speler. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat ooit duidelijk zal worden of de Battle was vervalst, is wat bekend is dat het ongekende publiciteit bracht aan de vrouwenbeweging en – symbolisch, zo niet anders – een mijlpaal was in de voortdurende strijd voor volledige gelijkheid tussen de seksen.