BIJWERKINGEN
De volgende bijwerkingen met BENICAR HCT worden elders beschreven:
- hypotensie bij volume- of zoutarme patiënten
- gestoorde nierfunctie
- overgevoeligheidsreacties
- elektrolyten- en stofwisselingsonevenwichtigheden
- nauwe myopie en secundair hoek-Closure Glaucoom
- Systemic Lupus Erythematosus
- Sprue-Like Enteropathy
Clinical Trials Experience
Omdat klinische studies worden uitgevoerd onder sterk variërende omstandigheden, kunnen de percentages bijwerkingen die in klinische studies van een geneesmiddel zijn waargenomen, niet direct worden vergeleken met de percentages in klinische studies van een ander geneesmiddel en weerspiegelen ze mogelijk niet de percentages die in de praktijk worden waargenomen.
Olmesartan medoxomil en hydrochloorthiazide
Het gelijktijdig gebruik van olmesartan medoxomil en hydrochloorthiazide werd beoordeeld op veiligheid bij 1243 patiënten met hoge bloeddruk.De behandeling met olmesartan medoxomil en hydrochloorthiazide werd goed verdragen, met een incidentie van bijwerkingen die vergelijkbaar was met die van placebo. De bijwerkingen waren over het algemeen mild, van voorbijgaande aard en niet afhankelijk van de dosis olmesartan medoxomil en hydrochloorthiazide.
Het percentage terugtrekkingen wegens bijwerkingen in alle onderzoeken met hypertensieve patiënten was 2,0% (25/1243) bij olmesartan medoxomil plus hydrochloorthiazide en 2,0% (7/342) bij placebo.
In een placebogecontroleerd, factorieel klinisch onderzoek van olmesartan medoxomil (2,5 mg tot 40 mg) en hydrochloorthiazide (12,5 mg tot 25 mg) traden de volgende in tabel 1 vermelde bijwerkingen op bij > 2% van de patiënten, en vaker bij de olmesartan medoxomil en hydrochloorthiazidecombinatie dan bij placebo.
Tabel 1: Bijwerkingen in een factoriële studie van patiënten met hypertensie
| Olmesartan/ HCTZ (N=247) (%) |
Olmesartan (N=125) (%) |
HCTZ (N=88) (%) |
Placebo (N=42) (%) |
|
| 3 | 2 | 1 | 0 | |
| Hyperurikemie | 4 | 0 | 2 | 2 |
| 9 | 1 | 8 | 2 | |
| Upper Respiratoire Infectie | 7 | 6 | 7 | 0 |
Andere bijwerkingen die zijn gemeld met een incidentie van meer dan 1.0%, al dan niet toegeschreven aan de behandeling, bij meer dan 1200 patiënten met hypertensie die werden behandeld met olmesartan medoxomil en hydrochloorthiazide in gecontroleerde of open-labelonderzoeken, worden hieronder vermeld.
Lichaam als geheel: pijn op de borst, rugpijn, perifeeraledema
Centraal en Perifeer Zenuwstelsel: duizeligheid
Gastro-intestinaal: buikpijn, dyspepsie,gastro-enteritis, diarree
Liver en Biliair stelsel: SGOT verhoogd, GGT verhoogd, ALT verhoogd
Metabool en Voedingsstelsel: creatinefosfokinase verhoogd
Musculoskeletaal: artritis, artralgie, myalgie
Respiratoir stelsel: hoesten
Skin and Appendages Disorders: huiduitslag
Urinary System: hematuria
Faciaal oedeem werd gemeld bij 2/1243 patiënten dieolmesartan medoxomil en hydrochloorthiazide kregen. Angio-oedeem is gemeld met angiotensine II-receptorantagonisten, waaronder BENICAR HCT.
Hydrochloorthiazide
Andere bijwerkingen die zijn gemeld met hydrochloorthiazide staan hieronder vermeld:
Lichaam als geheel: zwakte
Digestief: pancreatitis, geelzucht (intrahepatischecholestatische geelzucht), sialadenitis, kramp, maagirritatie
Hematologisch: aplastische anemie, agranulocytose,leukopenie, hemolytische anemie, trombocytopenie
Hypersensitiviteit: purpura, lichtgevoeligheid, urticaria, necrotiserende angiitis (vasculitis en cutane vasculitis), koorts, ademnood inclusief pneumonitis en longoedeem, anafylactische reacties
Metabole: glycosurie, hyperurikemie
Musculoskeletaal: spierspasmen
Nervosysteem/Psychiatrisch: rusteloosheid
Renaal: nierdisfunctie, interstitiële nefritis
Huid: erythema multiforme inclusief Stevens-Johnsonsyndroom, exfoliatieve dermatitis inclusief toxische epidermale necrolyse
Speciale zintuigen: voorbijgaand wazig zien, xanthopsie
Clinische laboratoriumonderzoeksbevindingen
Creatinine/bloedureumstikstof (BUN): Kleine creatinine- en BUN-verhogingen kwamen voor bij respectievelijk 1,7% en 2,5% van de patiënten die BENICAR HCT innamen en bij respectievelijk 0% en 0% van de patiënten die placebo kregen in gecontroleerde klinische onderzoeken.
Postmarketingervaring
De volgende bijwerkingen zijn vastgesteld tijdens het post-goedkeuringsgebruik van BENICAR HCT. Omdat deze reacties vrijwillig zijn gemeld door een populatie van onzekere omvang, is het niet altijd mogelijk de frequentie ervan betrouwbaar te schatten of een oorzakelijk verband met de blootstelling aan het geneesmiddel vast te stellen:
Lichaam als geheel: Asthenie
Gastro-intestinaal: Braken
Metabool: Hyperkaliëmie
Musculoskeletaal: Rhabdomyolysis
Skin and Appendages: Alopecia, pruritus
Gegevens van één gecontroleerde studie en een epidemiologische studie hebben gesuggereerd dat hoge doses olmesartan het cardiovasculaire (CV) risico bij diabetespatiënten kan verhogen, maar de algehele gegevens zijn niet afdoend. De gerandomiseerde, placebogecontroleerde, dubbelblinde ROADMAP-studie (Randomized Olmesartan And Diabetes MicroAlbuminuria Prevention trial, n=4447) onderzocht het gebruik van olmesartan, 40 mg per dag, versus placebo bij patiënten met diabetes mellitus type 2, normoalbuminurie en ten minste één extra risicofactor voor CV-ziekten. De proef voldeed aan het primaire eindpunt, vertraagd optreden van microalbuminurie, maar olmesartan had geen gunstig effect op de afname van de glomerulaire filtratiesnelheid (GFR). Er werd een verhoogde CV-mortaliteit gevonden (plotselinge hartdood, fataal myocardinfarct, fatale beroerte, revascularisatiedood) in de olmesartangroep vergeleken met de placebogroep (15 olmesartan vs. 3 placebo, HR4,9, 95%-betrouwbaarheidsinterval , 1.4, 17), maar het risico van niet-fataalmyocardinfarct was lager met olmesartan (HR 0,64, 95% CI 0,35, 1,18).
De epidemiologische studie includeerde patiënten van 65 jaar en ouder met een totale blootstelling van > 300.000 patiëntjaren. In de subgroep van diabetespatiënten die hoge doses olmesartan (40 mg/d) kregen gedurende > 6 maanden, bleek er een verhoogd risico op overlijden (HR 2,0, 95% CI 1,1, 3,8)te zijn vergeleken met vergelijkbare patiënten die andere angiotensine receptor blokkers gebruikten. Daarentegen bleek het gebruik van olmesartan in hoge doses bij niet-diabetische patiënten geassocieerd te zijn met een lager risico op overlijden (HR 0,46, 95% CI 0,24, 0,86) in vergelijking met vergelijkbare patiënten die andere angiotensine receptor blokkers gebruikten. Er werden geen verschillen waargenomen tussen de groepen die lagere doses olmesartan kregen in vergelijking met andere angiotensine-blokkers of die gedurende < 6 maanden therapie kregen.
Al met al geven deze gegevens aanleiding tot bezorgdheid over een mogelijk verhoogd CV-risico in verband met het gebruik van hoge doses olmesartan bij diabetespatiënten. Er zijn echter zorgen over de geloofwaardigheid van de bevinding van een verhoogd CV-risico, met name de waarneming in de grote epidemiologische studie voor een overlevingsvoordeel bij niet-diabetici van een omvang die vergelijkbaar is met de negatieve bevinding bij diabetici.
Lees de volledige FDA-voorschrijfinformatie voor Benicar HCT (Olmesartan Medoxomil-Hydrochlorothiazide)