Het blauwdrukprocédé is gebaseerd op een lichtgevoelige ferroverbinding. Het bekendste procédé is dat waarbij ammoniumijzer(III)citraat en kaliumijzer(II)cyanide worden gebruikt. Het papier wordt geïmpregneerd met een oplossing van ammoniumijzercitraat en gedroogd. Wanneer het papier wordt belicht, verandert het driewaardige ferri-ijzer door een fotoreactie in tweewaardig ferri-ijzer. Het beeld wordt vervolgens ontwikkeld met behulp van een oplossing van kaliumferricyanide waarbij onoplosbaar ferroferricyanide (Pruisisch blauw of Turnbulls blauw) wordt gevormd met het tweewaardige ijzer. Overtollig ammoniumijzer(III)citraat en kaliumijzer(II)cyanide worden vervolgens weggespoeld. Het procédé is ook bekend onder de naam cyanotype.
Dit is een eenvoudig procédé voor de reproductie van elk lichtdoorlatend document. Ingenieurs en architecten tekenden hun ontwerpen op patroonpapier; deze werden vervolgens overgetrokken op calqueerpapier met behulp van Oost-Indische inkt voor reproductie wanneer dat nodig was. De tekening op calqueerpapier wordt bovenop het lichtgevoelige papier gelegd en beide worden onder glas geklemd in een belichtingsraam, dat lijkt op een schilderijlijst. Het frame wordt in het daglicht geplaatst, waarbij een minuut of twee onder een felle zon, of ongeveer tien minuten onder een bewolkte hemel nodig zijn om de belichting te voltooien. Waar ultraviolet licht door het overtrekpapier valt, zet de lichtgevoelige coating zich om in een stabiele blauwe of zwarte kleurstof. Waar de Oost-Indische inkt het ultraviolet licht blokkeert, zet de coating zich niet om en blijft ze oplosbaar. Het beeld kan zich vormen. Wanneer een sterk beeld wordt waargenomen, wordt het frame naar binnen gebracht om het proces te stoppen. De niet omgezette coating wordt weggewassen en het papier wordt vervolgens gedroogd. Het resultaat is een kopie van de originele afbeelding, waarbij het heldere achtergrondgedeelte donkerblauw is en de afbeelding als een witte lijn is weergegeven.
Dit proces heeft verschillende kenmerken:
- het beeld is stabiel
- want het is een contactproces, er is geen optisch systeem met een groot veld nodig
- het gereproduceerde document heeft dezelfde schaal als het origineel
- het papier is tijdens de verwerking in vloeistof gedrenkt, en er kunnen kleine vervormingen optreden
- de donkerblauwe achtergrond maakt het moeilijk om het te veranderen,
- de goedgekeurde tekening tijdens het gebruik
- een verslag van de goedgekeurde specificaties
- de geschiedenis van wijzigingen die op het blad zijn vastgelegd
- de verwijzingen naar andere tekeningen
Met de invoering van het blauwdrukprocédé werden de kosten van fotolithografische reproductie of het met de hand natekenen van originele tekeningen overbodig. Tegen het einde van de jaren 1890 was een blauwdruk in Amerikaanse architectenbureaus een tiende goedkoper dan een met de hand getekende reproductie. Het blauwdrukprocédé wordt nog steeds gebruikt voor speciale artistieke en fotografische effecten, op papier en weefsels.
Verschillende basismaterialen zijn gebruikt voor blauwdrukken. Papier was een gebruikelijke keuze; voor duurzamere afdrukken werd soms linnen gebruikt, maar na verloop van tijd zouden de linnen afdrukken enigszins krimpen. Om dit probleem tegen te gaan, werd gedrukt op imitatie perkament en later op polyester film (Mylar).