1981-2003: Early lifeEdit
Carlile werd geboren op 1 juni 1981 in Ravensdale, Washington, Verenigde Staten, een klein stadje 30 mijl buiten Seattle. Opgroeiend in het enige huis in de wijde omtrek, speelde Carlile in het bos, bouwde forten en speelde muziek met haar broer Jay en zus Tiffany. Toen ze vijf was, kreeg Carlile bacteriële meningitis, wat haar bijna het leven kostte. Haar hart kreeg meerdere malen een hartstilstand en ze lag in coma.
Carlile leerde zichzelf zingen toen ze nog een klein meisje was, en ze begon country liedjes te zingen op het podium toen ze acht jaar oud was. Op haar achtste vertolkte Carlile Johnny Cash’s “Tennessee Flat Top Box” met haar moeder, Teresa Carlile en op haar vijftiende begon ze gitaar te spelen en liedjes te schrijven. Toen ze 16 was, werd Carlile achtergrondzangeres voor een Elvis imitator. Volgens Carlile kreeg ze als tiener de diagnose attention-deficit disorder. Ze ging naar de Tahoma High School, maar stopte later met school om haar muziekcarrière voort te zetten. Na kennis te hebben gemaakt met de muziek van Elton John, leerde Carlile zichzelf piano spelen, en op haar 17e leerde ze gitaar spelen.
2004-2006: Begin van de carrière en debuutEdit
Carlile begon haar carrière met optredens in muziekclubs in Seattle met tweelingbroers Tim en Phil Hanseroth. In het begin tekende Columbia Records Carlile in 2004 op de kracht van liedjes die ze thuis regelmatig had opgenomen. Het album Brandi Carlile, dat in 2005 werd uitgebracht, was een showcase van deze vroege songs samen met nieuw opgenomen tracks. De 2006 re-release door Columbia Records bevatte heropnames van “Throw It All Away” en “What Can I Say”.
Het album kreeg enthousiaste recensies; ze werd opgenomen in Rolling Stone’s “10 Artists to Watch in 2005” lijst, en andere “artist to watch” lijsten door Interview en Paste. In zijn bespreking van het album schreef Stephen Thomas Erlewine: “De lofbetuigingen, gecombineerd met het artwork van de hoes dat haar op haar schattigst vastlegt – alsof ze een nichtje is van Rachael Leigh Cook – zou sommige luisteraars wantrouwig kunnen maken tegenover Carlile, omdat het cumulatieve effect haar doet lijken op een mooie, voorverpakte creatie.” Hij schreef verder: “haar muziek is… rijk, warm en verleidelijk, vertrouwd in vorm en geluid, maar toch fris klinkend, zelfs origineel, vooral in hoe haar folky singer/songwriter basis zich mengt met haar art-pop neigingen.”
Het album bereikte een piek op nr. 80 op de Billboard 200 en bereikte nummer 1 op de US Folk Albums.
Kort na de release van het album verliet ze haar huis in Seattle en ging op pad met de gebroeders Hanseroth, zoals ze met hen had samengewerkt op haar vroegste opnames en onafhankelijke regionale tours. Het hechte trio, dat vandaag de dag de kern van haar band vormt, bracht het grootste deel van twee jaar door op de weg om de nummers aan te scherpen die later deel zouden uitmaken van haar album The Story.
Tegen het einde van 2006 had Carlile verschillende headliner tours ondernomen en een verscheidenheid aan artiesten ondersteund, waaronder Ray LaMontagne, the Fray, Chris Isaak, Tori Amos, en Shawn Colvin.
2007-2009: Doorbraak met The StoryEdit
Haar tweede album The Story werd geproduceerd door T Bone Burnett. Het bevat een samenwerking met de Indigo Girls op “Cannonball”. Het album is opgenomen in een 11-daagse sessie met Carlile, de Hanseroths en drummer Matt Chamberlain om de rauwe intensiteit van Carlile’s live optredens vast te leggen. De barst in Carlile’s zang tijdens het titelnummer, “The Story”, kwam er per ongeluk uit en was een direct resultaat van de manier waarop het album werd opgenomen. “The Story” was te horen in de General Motors commercials tijdens de Olympische Zomerspelen van 2008, wat leidde tot een grotere bekendheid van haar muziek. In reactie op de reclame, steeg de verkoop van het album met 368 procent van 1.323 naar 6.198. De verkoop van de lead single, “The Story”, steeg in downloads met 28.091 exemplaren. “The Story” bereikte een hoogtepunt op nummer 5 in de iTunes Music Store’s meest gekochte lijst. Het nummer werd ook gebruikt in de 2008 commercial voor Super Bock en hielp het nummer 1 te bereiken en het album nummer 4 in de Portugese hitlijsten. “The Story” was te horen op de eindcredits van de romantische dramafilm The Lucky One.
Het album is in de VS meer dan 257.776 keer verkocht en bereikte een hoogtepunt op nummer 41 van de Billboard 200 en nummer 10 van de US Rock Albums.
Muziekcriticus Stephen Thomas Erlewine prees Carlile voor The Story en zei: “De wervelende collectie vervult de belofte van haar opmerkelijke debuut, en biedt een klinkende bevestiging dat Carlile een uniek talent is.”
“Pas in The Story uit 2007 – haar door T-Bone Burnett geproduceerde tweede album – realiseerden we ons ook maar de helft van wat ons was overkomen. Na bijna een minuut in het tweede nummer verschoof iets in haar van belofte naar absolute zekerheid toen Carlile een orkaan van longkracht losliet”, schreef Rachael Maddux voor het tijdschrift Paste.
Drie nummers van haar vorige album, “Tragedy,” “What Can I Say,” en “Throw It All Away,” waren te horen in het tv-drama Grey’s Anatomy. In een speciale twee uur durende aflevering van Grey’s Anatomy kwam Carlile’s nummer “Turpentine” ook voor tijdens beelden van de spin-off, Private Practice. Grey’s Anatomy bracht ook een versie van de videoclip voor “The Story” uit met afgewisseld beeldmateriaal van de show. Actrice Sara Ramirez bracht haar versie van Carlile’s single “The Story” ten gehore in de muzikale aflevering van de show.
In 2007 trad Carlile op in de Borderline in Londen en als gast op Newton Faulkner’s UK tour. Ze was de openingsact voor Maroon 5 en OneRepublic tijdens hun Australië tournee. In april 2008 trad ze op in de BBC2-show Later… with Jools Holland.
Give Up the Ghost werd uitgebracht in 2009 en debuteerde op nummer 26 in de Billboard 200. Geproduceerd door Grammy Award-winnende producer Rick Rubin, bevatte het een samenwerking met Elton John op het nummer “Caroline”, evenals Amy Ray, drummer Chad Smith en toetsenist Benmont Tench. In 2010 koos National Geographic Channel in Latijns-Amerika het nummer “If There Was No You” van het album als jingle om de serie “Grandes Migraciones” (Grote Migraties) te promoten. In datzelfde jaar, tijdens de 21e GLAAD Media Awards, werd Carlile genomineerd voor een GLAAD Media Award voor “Outstanding Music Artist” voor het album. Het album bereikte een hoogtepunt op nummer 26 in de US Billboard 200.
In een van de recensies van het album voor Paste, schreef Rachael Maddux: “Writhing and burning and staring at life straight down the barrel, Give Up the Ghost is precies het album dat Carlile op dit moment moest maken. De productie is dik maar elegant, toegepast in het volle besef dat de songs prachtig zouden kunnen bestaan in een spaarzame akoestisch getrommelde roes, maar dat ze meer verdienen dan dat.” Ze voegde eraan toe: “Het beste deel over Give Up the Ghost? Ze zal waarschijnlijk op een dag een nog beter album maken.”
2010-2014: Aanhoudend succesEdit
In 2011 bereikte Carlile’s album Live at Benaroya Hall with the Seattle Symphony nummer 14 in de Top Rock Albums chart. Op het live-album speelt Carlile een mix van originele songs en covermateriaal. Het album werd opgenomen tijdens twee uitverkochte shows in november 2010 in Benaroya Hall in Seattle, Washington. Carlile en haar band (waaronder de broers Phil en Tim Hanseroth) treden samen met het Seattle Symphony op. Andrew Leahey van AllMusic noemde het Carlile’s beste album en schreef: “‘Live at Benaroya Hall’ houdt zich meer bezig met het aankleden van Carlile’s muziek in elegante, orkestrale kleding, en de resultaten zijn behoorlijk verbluffend, van de grootsheid van “The Story”-nu met blazers, houtblazers, en strijkers. Dit is niet Brandi Carlile’s eerste concert album, maar het is zeker de beste.”
In de Verenigde Staten bereikte het album piekposities van nummer 63 op de Billboard 200, nummer 5 op de US Billboard Folk Albums chart en nummer 14 op de US Billboard Rock Albums.
Carlile’s volgende album, Bear Creek, uitgebracht op 5 juni 2012, werd geproduceerd door Trina Shoemaker. Het album is een samenwerking tussen haar en de Hanseroth tweeling. In een interview met American Songwriter zegt ze: “We hebben een decennium geleden besloten om alles in onze band gelijk te verdelen onder ons drieën. Dus niemand heeft er belang bij om betrokken te raken bij het liedje of het verhaal van iemand anders. Maar niemand heeft er ook belang bij om iemand buiten het verhaal te houden. Het komt altijd neer op wat het beste is voor het liedje.” “Heart’s Content” van dit album was verder te horen in de romantische film Safe Haven uit 2013, toen Katie (gespeeld door Julianne Hough) en Alex (gespeeld door Josh Duhamel) het op de radio hoorden in een leeg eethuis en er op dansten.
Het album piekte op 10 in de Billboard 200, nummer 1 in de US Billboard Folk Albums en nummer 3 in de US Billboard Rock Albums.
Carlile was ook jurylid voor de 10e jaarlijkse Independent Music Awards om de carrières van onafhankelijke artiesten te ondersteunen.
Op 11 januari 2014 zong Carlile het volkslied voor de Saints vs Seahawks NFL playoff game. Ze nam een cover op van Fleetwood Mac’s “The Chain” voor het compilatiealbum Sweetheart 2014.
2015-2016: The Firewatcher’s DaughterEdit
Carlile’s vijfde album The Firewatcher’s Daughter kwam uit op 3 maart 2015, op ATO Records. In een preview van haar nieuwe album voor de release, schreef de Boston Globe: “Of The Firewatcher’s Daughter nu de country-folk flirt van 2012’s Bear Creek voortzet, terugkeert naar de warme volwassen songcraft van The Story en Give Up the Ghost, of een geheel andere richting verkent, ze is er zeker van om emotionele intelligentie, doordachte helderheid, en, het belangrijkste, de meest arresterende vrouwelijke stem in pop aan deze kant van Adele te brengen. Ik wed op haar.”
“We hebben geen demo’s gemaakt. Voor mij is rock and roll niet echt een genre maar meer een roekeloosheid of een risico,” vertelde Carlile aan NPR. “Hoe meer iets wordt gladgestreken en zeker van zichzelf wordt, hoe minder het op de een of andere manier begint te rocken. Dat is wat ik denk dat rock and roll is … en het is eng.”
De preview track, “The Eye”, waarvoor een video werd uitgebracht voorafgaand aan het album, is een front-porch akoestische. De recensie van NPR Music zei: “‘The Eye’ is precies wat het zegt te zijn: een rustige adem in het midden van de glorieuze storm van het album. Geworteld in Carlile’s liefde voor zowel klassieke country als Californische pop, is het nummer het soort dat vele andere artiesten zullen willen coveren. Het zal echter moeilijk worden om het origineel te overtreffen; het belicht zo welsprekend de telepathische band die Carlile deelt met haar oude bandleden. Een favoriet op recente tournees, “The Eye” is voorbestemd om een middelpunt in Carlile’s catalogus te worden.”
Het album werd nummer 1 op Billboard’s Top Rock Album Chart, en een primeur voor haar. Dit was Carlile’s tweede opeenvolgende album dat de Top-10 doorbrak, nadat Bear Creek op nr. 3 eindigde. Het album stond bovenaan de hitlijsten in zowel de US Folk als de US Rock categorie.
The Current die het album recenseerde schreef,
Ik dacht dat ze naar mijn smaak te volwassen-contemporain neigde. Tjonge, wat had ik het mis! Dit is misschien wel haar meest rockende album tot nu toe. Het album begint als een huis: Carlile zet de vocalen op het door gospel beïnvloede “Wherever Is Your Heart,” helemaal naar haar hand, en dit nummer laat je beseffen hoe goed ze is. Als ze zingt, ben je een gelovige. Ze laat je meezingen op het aanstekelijke “The Thing I Regret”. Misschien wel de grootste verrassing op het album is “Mainstream Kid,” die wat pit laat horen! Het is zo badass als Carlile ooit geklonken heeft. Als je Brandi Carlile had ingeschat als een volwassen-hedendaagse softie, dan zou je het nog eens kunnen proberen. Brandi Carlile en de Hanseroth tweeling laten zien dat ze niet bang zijn om te rocken. The Firewatcher’s Daughter is een gedurfde en welkome aanvulling op haar catalogus.
USA Today schreef: “The Firewatcher’s Daughter is een album met een groot hart, een die reageert met liefde, niet met angst.”
Ze trad op met de Avett Brothers in Late Show with David Letterman op 4 mei 2015, waarbij ze het lied zong dat door de Carter Family werd gepopulariseerd, “Keep on the Sunny Side.” Op 6 december 2015 werd Carlile met haar The Firewatcher’s Daughter genomineerd voor de categorie Top Americana Album voor de 58e jaarlijkse Grammy Awards.
Carlile was op 7 april 2016 de muzikale hoofdgast bij Late Night with Seth Meyers. Ze zong het nummer “Mainstream Kid” (van The Firewatcher’s Daughter), en droeg het optreden op aan senator Bernie Sanders, die die avond ook in het programma verscheen.
2017-heden: Grammy-succes met By the Way, I Forgive YouEdit
Carlile’s zesde studioalbum, geproduceerd door Dave Cobb en Shooter Jennings, By the Way, I Forgive You, kwam uit op 16 februari 2018, en werd voorafgegaan door drie tracks: “The Joke”, “The Mother”, en “Sugartooth”. Carlile bracht nummers van het album ten gehore op Jimmy Kimmel Live! Ook maakte ze een gastoptreden op John Prine’s album The Tree of Forgiveness. By the Way, I Forgive You werd het album met de hoogste notering in Carlile’s carrière, het bereikte nummer 5 in de Billboard 200. Het bereikte ook de nummer 1 positie op de Billboard Top Rock Albums in dezelfde week. De eerste single van het album, “The Joke”, stond op de eindejaars playlist van voormalig president Barack Obama. Het album kreeg lovende kritieken van critici, waardoor Carlile 6 nominaties kreeg bij de 61e Jaarlijkse Grammy Awards, de meeste nominaties voor een vrouw in 2019, waaronder de all-genre Album en Song van het Jaar categorieën. Ze won in drie categorieën: Americana album en zowel beste American roots song als beste American roots performance (voor “The Joke”).
In 2019 was Carlile medeoprichter van de countrymuziek supergroep the Highwomen met Amanda Shires en Maren Morris, later aangevuld met Natalie Hemby om de line-up compleet te maken. Carlile verscheen op het 87e verjaardagsconcert van Loretta Lynn naast Tanya Tucker waar de twee een nummer van Tucker’s aankomende album While I’m Livin’, dat Carlile produceerde met Shooter Jennings, ten gehore brachten. The Highwomen maakten ook hun live debuut tijdens dit concert, met de uitvoering van “It Wasn’t God Who Made Honky Tonk Angels”. Hun debuutsingle “Redesigning Women” werd uitgebracht op 19 juli 2019, en hun titelloze album werd uitgebracht op 6 september tot kritische bijval. Op 16 januari 2019 verscheen Carlile als onderdeel van een vijf uur durend all-star tribute concert aan Chris Cornell, dat plaatsvond in The Forum in Los Angeles. Carlile bracht een vertolking van Temple of the Dog’s “Hunger Strike”, Audioslave’s “Like a Stone”, en Soundgarden’s “Black Hole Sun”. Alle opbrengsten van het evenement, gehost door Jimmy Kimmel, gingen naar de Chris and Vicky Cornell Foundation en de Epidermolysis Bullosa Medical Research Foundation. Op 14 oktober 2019 bracht Carlile het album Blue van Joni Mitchell in zijn geheel ten gehore in Los Angeles in de Walt Disney Concert Hall.
Op februari 2020 werd Carlile uitgeroepen tot Record Store Day 2020 Ambassadeur. Op 2 juni 2020 vormt Carlile een team met de overgebleven Soundgarden-leden Kim Thayil, Matt Cameron en Ben Shepherd. In de London Bridge Studio in Seattle namen ze nieuwe versies op van twee Soundgarden-nummers, “Black Hole Sun” en “Searching with My Good Eye Closed”, die tijdens de tweede van drie Record Store Day-evenementen op 26 september 2020 werd uitgebracht op een vinyl 12-inch single met de naam “A Rooster Says”.