Dit moment draait The Haunting in Connecticut 2: Ghosts of Georgia. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal, is dit vervolg niet een voortzetting van het verhaal van de Campbells uit de eerste film, maar volgt een nieuwe familie, de Wyricks, als ze geconfronteerd worden met het bovennatuurlijke. Andy (Chad Michael Murray) en Lisa (Abigail Spencer) verhuizen hun dochter (Emily Alyn Lind) naar een historisch huis in Georgia. Samen met Lisa’s vrijgevochten zus Joyce (Katee Sackhoff) komen de Wyricks al snel oog in oog te staan met de geesten van de Underground Railroad.
Ik heb onlangs een exclusief interview gehad met Chad Michael Murray. We spraken over wat hem aantrok in de rol, hoe het was om een vader te spelen, zijn favoriete horror films, en, het ontmoeten van de Wyrick familie. We bespraken ook het Sundance succes van Fruitvale, wat mensen kunnen verwachten van Cavemen, en het proberen van zijn hand op komedie. Kijk wat hij te zeggen had na de sprong.
Collider: Hoe gaat het vandaag met je?
CHAD MICHAEL MURRAY: Het gaat prima.
Uitstekend. Vertel me eens wat u in deze rol zag en hoe u bij het project betrokken raakte.
MURRAY: Ik denk dat het ene ding dat ik echt, echt leuk vind aan het verhaal is, je hebt natuurlijk het feit dat het gebaseerd is op waargebeurde feiten, wat ik leuk vind, maar de andere kant van dat was het idee van het spelen van een zuidelijke gevangenisbewaarder die een vrouw en een dochter heeft, ik heb nog nooit de kans gehad om een vader te spelen op dat niveau, met een volwassen dochter. Ik heb die kans echt omarmd, dacht dat dit leuk kon zijn om gewoon een beetje te groeien en daar heb ik van genoten.
Hoe was het voor u om in die rol als vader te stappen?
MURRAY: Nou, ik had de perfecte match, Emily Lind is de dochter van Barbara Alyn Woods en Barbara Alyn Woods zat samen met mij in One Tree Hill en in het eerste seizoen werd Emily geboren. Dus zij was eigenlijk het eerste kind dat ik ooit vasthield. Dus acht jaar later waren we een film aan het opnemen en zij speelde mijn dochter en ik vond dat zo onwerkelijk. Ze is zo lief en zo intelligent, en zo professioneel op haar leeftijd, en het is gewoon een eerbetoon aan haar ouderschap en haar ouders en al het andere. Het was een geweldig iets om te spelen.
Dat is een mooi verhaal. Dit is niet je eerste uitstapje in de horrorwereld, je hebt eerder House of Wax gedaan, beschouw je jezelf als een fan van het horrorgenre?
Oh, ja, absoluut. Ik hou niet zo van de psychologische films, zoals de exorcist, met mensen die bezeten zijn, maar ik hou wel van de oude slashers, van de Halloweens en de Friday the 13ths. Ik hou echt van die stijl van het horrorgenre. Oh, en de Saws ook, ik denk dat ze intelligent en goed geschreven zijn, en ik weet niet of ik van die aspecten hou. Dus ja, ik zou zeker zeggen dat ik al jaren een horrorfanaat ben.
Heb je de gelegenheid gehad om de familie Wyrick te ontmoeten voordat je aan de film begon, en hoe heeft het spelen van een personage dat gebaseerd is op een echt persoon je benadering van de rol beïnvloed?
MURRAY: Ik heb nooit de kans gehad om Andy te ontmoeten. Andy wilde niet per se zo dicht bij het project staan als de rest van de familie, denk ik. De rest van de familie kwam waarschijnlijk halverwege de opnames opdagen. Dus ik had de gelegenheid om de Wyricks te ontmoeten en je zou nooit denken dat er iets ongewoons aan hen was. Het waren heel gewone, alledaagse mensen die toevallig een buitengewone omstandigheid meemaakten. Helaas heb ik nooit de kans gehad om Andy te ontmoeten en hij is nu overleden, dus moge zijn ziel rusten.
Heeft de ontmoeting met de familie u iets geleerd waardoor u het personage anders bent gaan zien?
Nee, onze regisseur had echt een vinger in de pap bij de familie. Hij had ze al voor de opnamen ontmoet, hij heeft ongeveer een week met ze opgetrokken, hij heeft met Andy opgetrokken en hij heeft me een soort van tipje van de sluier opgelicht over hoe Andy was. Hij was gewoon erg afstandelijk en hij leefde zijn leven als: “Oké, het is wat het is.”
Ik wil het zeker met je hebben over Fruitvale, omdat dat net zo’n grote première heeft beleefd op Sundance; Het won de Grand Jury Award, het won de publieksprijs. Hoe is het voor u geweest om die film zo positief te zien worden ontvangen?
Ik bedoel, ik ben zo blij voor Ryan Cooper, Ryan is gewoon een geweldige vent, hij regisseerde Fruitvale en de hoeveelheid werk die hij erin heeft gestoken en zijn visie was zo duidelijk dat hij echt de kans verdiende voor iedereen om het te herkennen en te zien. Dus ik ben erg blij voor hem, ik ben blij voor Michael en Octavia en de hele cast. Iedereen heeft het geweldig gedaan en het was een werk van liefde. Iedereen kwam samen en het ging nergens anders om dan het vertellen van een verhaal over een tragische gebeurtenis. Het is zo goed gedaan, dus felicitaties aan elk van die jongens.
Het is natuurlijk een vrij bekend verhaal, maar het aantal mensen dat de films op Sundance te zien krijgt, is vrij beperkt. Kun je de mensen die het misschien niet weten iets vertellen over waar de films over gaan en welke rol jij speelt?
MURRAY: Ja, Fruitvale volgt in feite Oscar, een jonge Afro-Amerikaan die in aanraking is geweest met de wet, zijn leven aan het op orde brengen was en iets voor zijn dochter en zijn moeder veranderde. Toen gebeurde er een tragisch incident op het BART treinstation, BART is de Bay Area Rapid Transit. Het is het treinstation dat door Oakland rijdt. Ik speel de agent die verantwoordelijk was voor… Ik wil de film niet verklappen, ik weet dat het gebaseerd is op ware gebeurtenissen, dus ze kunnen het natuurlijk gewoon opzoeken, maar ik speel de agent die verantwoordelijk is voor het nemen van het leven van deze jongeman. De manier waarop dit verhaal wordt verteld is waar het echt om gaat. Het was een tragische gebeurtenis en je kunt het op YouTube bekijken. Het is een waar gebeurd verhaal, het is behoorlijk afschuwelijk.
Vertel eens een beetje hoe je bij die film betrokken raakte en hoe de opnames voor jou waren.
MURRAY: Voor mij zijn het letterlijk maar vijf minuten van de film, maar de gelegenheid deed zich voor en iemand belde me op en zei: “Hé, zou je naar Oakland willen komen en een klein rolletje in deze speelfilm willen doen? “Ze stuurden me het script en ik las het, ik was er gewoon zo ontroerd door, dus ik belde meteen terug zodra ik het script uit had en zei, “Ja, zeker, ja. Maak je nergens zorgen over, ik ben er.” Het zal echt een coole ervaring zijn met deze jonge kerel, een opkomende USC filmstudent en gewoon de kans om daarheen te gaan en deel uit te maken van een verhaal waarvan ik denk dat het sociaal belangrijk is en waar mensen zich bewust van moeten zijn. Dus ik zei onmiddellijk: “Absoluut” en ik denk dat ik drie, vier dagen later in het vliegtuig zat, op weg naar Oakland en op de set. De opname-ervaring was echt bizar, omdat we opnamen op de werkelijke locatie waar de schietpartij plaatsvond en het was een griezelig, angstaanjagend gevoel toen we de scène afspeelden. We schoten losse flodders af, hier zijn we slechts een paar jaar later en dit is gebeurd, het is niet alleen een film, het is het echte leven.
Een paar maanden geleden heb je de laatste hand gelegd aan Cavemen met Skylar Astin en Camilla Belle. Wat kun je de mensen over die film vertellen?
MURRAY: Als ik Cavemen zou kunnen samenvatten, zou ik dat doen, maar ik denk dat het gaat over vier post-college jongens die hun weg proberen te vinden in het leven pre-arbeidsmarkt en hun weg proberen te vinden in de liefde. Ik denk dat elk personage zijn eigen interpretatie heeft van wat liefde is en waar liefde bestaat en wat relaties zijn. Het zijn gewoon vier jongens die samenwonen in hun mancave. Het is een komedie, het is luchtig, het is leuk. Ik denk dat iedereen het leuk gaat vinden. Ik ben erop ingesprongen omdat het een kans was om iets te doen wat ik nog niet had gedaan, en dat was a) komedie, en b) een personage dat zo agressief was en ik vond het echt grappig.
Vond u het moeilijk om in het komediegenre te stappen?
MURRAY: Weet je, volgens mij gaat het erom hoe goed je je voorbereidt, hoe goed je het scenario begrijpt waarin je terechtkomt. Voor mij paste deze en ik voelde me echt op mijn gemak. Ik voelde me er gewoon klaar voor. We zullen zien hoe alles uitpakt op het scherm en als iedereen het leuk vindt, weet je, dat is de hoop. Het was een geweldige cast, geweldig ensemble, iedereen van Hershel, onze regisseur, tot de cast; het was echt een geweldige tijd. We hebben het met een klein budget gedaan en ik denk dat we een hele leuke film hebben gemaakt.
Haleigh Foutch (3214 artikelen gepubliceerd)
Haleigh Foutch is een schrijver, redacteur, presentator, acteur en kattenliefhebber uit Los Angeles. Ze is momenteel Senior Editor van Content Strategy and Analytics bij Collider, waar ze al bijna tien jaar de rangen bestijgt en schreeuwt over de onbezongen genialiteit van Grosse Pointe Blank. Ze houdt ook toezicht op de horror content van Collider en was medeoprichtster van The Witching Hour podcast, verscheen eerder als regelmatige panellid bij Movie Talk, en schreef voor Rotten Tomatoes, Complex, Birth.Movies.Death, en meer. Je kunt haar meestal vinden terwijl ze Buffy the Vampire Slayer memes deelt op Instagram, de Five Movements uit The OA repeteert, en mensen vraagt naar hun huisdieren.
Meer van Haleigh Foutch