De grote small-block Chevy V-8 bereikte in 1957 zijn tweede belangrijke ontwikkelingsstadium. Hoewel de 265 dit modeljaar als “basismotor” werd gehandhaafd, was het grote nieuws de nieuwe 283-cid vergroting, die werd bereikt door de boring te vergroten tot 3,88 inch. In zijn mildste afstelling leverde hij 185 pk bij 4600 tpm; een vierpitter bracht dit op 220 pk; twee vierpitters resulteerden in 245 of 270; en Chevy’s nieuwe “Ramjet” brandstofinjectiesysteem stuwde het vermogen op tot niet minder dan 250 of 283. De laatste was de ultieme, het bereiken van de magische doel van een pk per kubieke inch, en werd aangeboden met close-ratio drie-versnellingsbak alleen handgeschakeld.
De “fuelie” werd zorgvuldig ontwikkeld voor een goede betrouwbaarheid. Mechanische klepstoters vervingen de hydrauliek toen FI werd voorgeschreven. Bougies met een groter bereik en metalen afbuigschilden werden gebruikt om de bedrading en bougiekappen te beschermen tegen de hitte van het spruitstuk. Het bovenblok was dikker gegoten om vervorming van de cilinderwand door te strak aangedraaide bevestigingsbouten te voorkomen. De brandstoftoevoer liep taps toe en vergrootte de dwarsdoorsnede naar de inlaatpoorten en in het “ramshoorn” uitlaatspruitstuk om een betere spoeling en een hoger volumetrisch rendement te verkrijgen. Er was een nieuwe verdeler, met de breekpunten direct boven het aslager om schommelingen in de spleetinstelling te helpen verminderen. En de voorste en middelste hoofdlagers waren 0,063 inch dikker.
Advertisement
Hoewel het door GM’s Rochester carburateur divisie werd gemaakt, werd het Ramjet brandstofinjectie systeem bijna volledig ontworpen door de Engineering Staff, vereenvoudigd voor productie door Harry Barr en Zora Arkus-Duntov. Het bestond uit drie hoofdcomponenten: brandstofmeter, spruitstuk en luchtmeter, die de carburateur van het inlaatspruitstuk verving. Het toestel nam eerst lucht aan en injecteerde dan brandstof rechtstreeks in elke inlaatpoort om te mengen. De gebruikte hoeveelheid brandstof werd zeer nauwkeurig geregeld, opnieuw voor een betere volumetrische efficiëntie en kilometrage. Starten en opwarmen bij koud weer werden verbeterd en het systeem zelf zorgde voor een vermogenstoename van ongeveer 5 pk in vergelijking met de dubbele vier cilinders met carburateur. Chevrolet beweerde dat FI ijsvorming in het spruitstuk elimineerde en de neiging tot afslaan in bochten verminderde.