Als professioneel atleet is door de pijn heen spelen vaak een ongelukkige realiteit. Het lijkt misschien een nobel offer om je in te zetten voor het team, maar het is niet altijd het beste idee. Chris Simms ondervond dat aan den lijve in zijn tijd bij de Tampa Bay Buccaneers.
Tijdens week 3 van de 2006-campagne raakte Simms geblesseerd, maar hij bleef op het veld om te proberen zijn team naar een broodnodige overwinning te leiden. Niet alleen kwamen de Buccaneers te kort, maar die beslissing werd de quarterback bijna fataal.
Chris Simms pad naar de Tampa Bay Buccaneers
De meeste voetbalfans kennen Chris Simms vandaag de dag waarschijnlijk als lid van de media. Maar voordat hij achter de microfoon ging staan, was hij al actief in de NCAA en NFL.
Toen hij van de middelbare school kwam, ging Simms naar de University of Tennesse, maar hij besloot zich terug te trekken. Hij schreef zich in aan de University of Texas, waar hij zijn eerste twee seizoenen als een bijrolspeler doorbracht, af en toe invallend voor Major Applewhite. Als junior kwam hij meer in de schijnwerpers te staan, maar hij had het moeilijk, raakte geblesseerd aan zijn hand en verloor uiteindelijk zijn eerste plaats.
Simms bracht zijn hele senior seizoen door als starter en deed het, voor het grootste deel, goed. Hij gooide 3.207 yards en 28 touchdowns op het jaar en belandde na zijn afstuderen bij de Tampa Buccaneers als een derde-ronde draft pick. De quarterback zat zijn hele eerste jaar op de bank; daarna klom hij op naar de depth chart en als reserve startte hij 12 wedstrijden in de volgende twee seizoenen.
De dood in de ogen op het footballveld
GEDELATEERD: 4 Times NFL Players Battled Through Brutal Injuries
Bij het ingaan van het seizoen 2006 had Chris Simms zich eindelijk verzekerd van de startbaan. Maar binnen een paar weken keek hij de dood in de ogen.
Tijdens de Buccaneers’ Week 3 wedstrijd tegen de Carolina Panthers, kwam Simms in ernstige problemen nadat hij een flinke klap had gekregen. Hoewel hij probeerde door de pijn heen te spelen – de quarterback wilde zijn slechte start van het seizoen goedmaken en zijn team naar de overwinning leiden – bleek dat een vergissing.
“Ik dacht dat ik misschien een gebroken rib had die als het ware mijn long doorboorde,” legde Simms uit op “PFT Live with Mike Florio.” “Dat is wat ik de hele wedstrijd dacht, want ik kon niet op adem komen ik was de hele tijd ongemakkelijk in mijn buik.”
Simms’ blessure was echter veel erger; hij scheurde zijn milt en begon inwendig te bloeden. De quarterback begon zelfs een black-out te krijgen op het veld, maar ging naar de kleedkamer, kreeg wat intraveneuze vloeistoffen, en keerde terug in de actie. Na de wedstrijd klikte alles echter.
“Toen ik aan de zijlijn zat voor de laatste drive, kijkend hoe ik in field goal positie kwam, dacht ik: ‘verdomme, bloed ik inwendig?” ging Simms verder. “Ik kon niet eens meer staan.”
Chris Simms overleed die middag bijna
Chris Simms miltblessure. pic.twitter.com/qIYrKG1nKt
– Snake Oiler (@SnakeOiler_) July 26, 2019
GEDELATEERD: The Kansas City Chiefs’ Franchise History Is Full of Tragic Deaths
Chris Simms, natuurlijk, bloedde inwendig. Terwijl hij erin slaagde om het ziekenhuis te halen, een operatie te ondergaan, en in staat is geweest om een normaal leven te leiden, hadden de dingen heel anders kunnen zijn.
“Er zijn 14 pinten bloed ,” voegde Mike Florio eraan toe. “Hij had er negen inwendig verloren. En de dokters lieten zijn vrouw komen om afscheid van hem te nemen. Niet om hem te zien voor de operatie, maar om afscheid te nemen, omdat hij het misschien niet zou overleven.”
Hoewel Simms voor zijn blessure de NFL niet bepaald in vuur en vlam had gezet, bleek die bijna-doodervaring wel het einde van zijn carrière te zijn. De quarterback miste het hele seizoen 2007 en was korte tijd reserve in Tennessee en Denver voordat hij met pensioen ging.
Dezer dagen is Chris Simms een vaste waarde geworden in de voetbalmedia. Maar als het in 2006 anders was gelopen, had zijn leven tragisch kunnen aflopen.