Connect. Ontdekken. Deel.

De aankondiging van de op handen zijnde veiling van het huis in Frederick dat ooit werd bewoond door Christopher Watts, die nationale krantenkoppen haalde nadat hij er vorig jaar zijn zwangere vrouw en twee kinderen had vermoord, trok vergelijkingen met de vele pogingen om het huis in Boulder te verkopen waar de zesjarige JonBenét Ramsey in december 1996 werd vermoord.

De voormalige Ramsey-woning, op het 700 blok van 15th street in Boulder, werd te koop aangeboden in 2008, 2009 en opnieuw in 2011, toen de prijs werd vastgesteld op $ 2,3 miljoen. Drie jaar later, begin 2014, kwam het huis weer op de markt voor een lagere prijs, 1,95 miljoen dollar, maar er kwam geen transactie tot stand – en het werd in juli van de lijst gehaald.

Heden ten dage is het huis nog steeds niet beschikbaar voor aankoop, maar niet omdat niemand wil wonen op een plek waar zo’n beruchte tragedie heeft plaatsgevonden. In plaats daarvan wonen Carol Schuller Milner en haar man Timothy, die het huis in 2004 kochten voordat ze een paar jaar later terugkeerden naar Californië, er nu weer en ze genieten er enorm van.

“Het huis staat niet leeg,” zegt Carol. “We hebben er zelfs aanbiedingen op gehad – fatsoenlijke aanbiedingen. Maar we hebben er geen een van aangenomen, meer uit onze gehechtheid aan het huis. Het is ons huis, en we houden er echt, echt van.”

Een buitenfoto uit de online listing van 2011 voor het 15th Street huis in Boulder.

Met dank aan Carol Schuller Milner

Carol is de dochter van wijlen televangelist Robert Schuller, wiens Hour of Power programma veertig jaar lang nationaal werd uitgezonden, van 1970 tot aan zijn pensionering in 2010. Vanaf 1981 werd het Hour uitgezonden vanuit de spectaculaire Crystal Cathedral in Garden Grove, Californië, die Schuller had opgericht.

Hoewel ze haar vroege jaren in Californië doorbracht, merkt Carol op: “Ik verhuisde naar Colorado toen ik zestien was om in een skiteam te zitten. Ik was een wedstrijdskiër.”

Haar vaardigheden op de piste waren opmerkelijk gezien het feit dat ze drie jaar eerder een van haar benen op een bijzonder gruwelijke manier had verloren.

“Ik ben geamputeerd door een ongeluk, een motorongeluk,” onthult ze. “Ik was dertien jaar oud en mijn ouders waren het land uit. Ik was alleen. Ik kreeg zeventien liter bloed in 24 uur, en ik bloedde dood. Mijn been was gewoon hamburger vlees, en nadat het was geamputeerd, was ik in het ziekenhuis, in isolatie, voor acht maanden.”

Carol Schuller Milner tijdens een optreden in 1986 op de PTL Club, gepresenteerd door Jim en Tammy Faye Bakker.

Zij gelooft dat ze deze beproeving heeft overleefd vanwege haar geloof. “De ervaring was zo tastbaar, en ik herinner me dat ik dacht: ‘O, mijn god, God bestaat echt’, omdat ik me plotseling niet meer alleen voelde. Ik voelde me niet bang. En dat verankerde me in wat ik geloofde. Daarvoor, was ik gewoon een kind. Ik was bijna een rebel. Maar in onze moeilijkste momenten, God loopt niet weg van, Hij loopt naar. Hij is op Zijn best als Hij midden in een redding zit. En je kunt de schoonheid van gered worden niet kennen, tenzij je zelf de behoefte hebt om gered te worden.”

Jaren later, in het begin van de jaren 2000, financierden Carol en Tim zelf een bediening in Boulder die onder meer werk omvatte met studenten aan de Universiteit van Colorado – zoveel dat hun bescheiden huis in die tijd krap leek tijdens bijeenkomsten. Ze hadden meer ruimte nodig, dus Carol zegt dat ze geïnteresseerd waren toen “enkele vrienden die het huis van de Ramseys hadden gekocht ons vertelden dat ze het leuk vonden wat we deden en geïnteresseerd waren om het aan ons te verkopen.”

Het probleem was dat de middelen van de Milners beperkt waren. “We wilden niet oneerlijk tegen hen zijn,” herinnert Carol zich. “Dus zeiden we dat we het huis waarvoor we het konden verkopen, konden betalen. En ze zeiden dat dat zou werken.”

Toen het er echter op aankwam om het huis aan 15th Street te bezichtigen, gaf Carol toe enigszins huiverig te zijn.

Een interieurfoto uit de 2011 listing.

Courtesy of Carol Schuller Milner

“Ik had zoiets van: ‘Ik weet het niet zo goed,'” geeft ze toe. “Maar ik ben nooit iemand geweest die iets uit de weg gaat alleen omdat het een uitdaging is of vreemd. Mijn vader en mijn geloof hebben me geleerd om altijd buiten de gebaande paden te denken. Een van zijn beroemde uitspraken is: “Maak je doos groot genoeg voor God om erin te passen,” wat ik erg cool vind. Dus ik dacht dat ik niet gewoon niet naar binnen kon gaan vanwege deze dwaasheid in mijn hersenen. En op het moment dat we over de drempel stapten, was er zo’n enorme rust en verwachting.”

Om te beginnen, vervolgt ze, “was ik stomverbaasd over hoe mooi het huis was. Niet de aankleding, die was een beetje gedateerd en niet mijn stijl. Maar ik ben gewend om daar voorbij te kijken – en ik zag dat er veel geschiedenis was voordat de Ramseys er woonden. Het is gebouwd in 1926. Er was een soort Frans tuinkamertje met traliewerk behangen met roze rozen en roze gestreepte luifels die de kamer binnenkwamen, zodat ze echt het hele raam blokkeerden. Dus ik keek onder die luifel en daar waren die prachtige, originele glas-in-lood ramen. Mijn man en ik hadden een huis in Californië ontworpen waar we glas-in-loodramen hadden laten plaatsen, dus we wisten wat ze kostten. Toen we door het huis liepen, kon ik zien dat het echt goed gebouwd was – een goedgebouwd huis uit de jaren ’20. En het had grote kamers die zeer geschikt zouden zijn voor vergaderingen en genoeg ruimte op de eerste verdieping om er een ouderslaapkamer te maken, aangezien ik gehandicapt ben.”

Net zo belangrijk voor Carol was de sfeer die ze van het huis kreeg. “Dit is allemaal speculatief, maar gebaseerd op het gevoel dat we kregen door daar te zijn, hadden we nooit het gevoel dat de Ramseys betrokken waren bij de dood van JonBenét. “Mijn man is huwelijks- en gezinstherapeut, dus we begrijpen wel wat van disfunctionele gezinnen. En als die dingen zich achter de schermen hadden afgespeeld, denk ik niet dat we ons zo in het huis zouden hebben gevoeld.”

Toch begrepen Carol en Tim dat de beslissing om in het huis te gaan wonen niet alleen henzelf zou treffen, aangezien ze vier kinderen hadden.

Een ander deel van het huis, te zien op een foto uit de 2011 listing.

Courtesy of Carol Schuller Milner

“Ik kwam er achteraf achter dat ze naar dezelfde school gingen als JonBenét, een charterschool in de buurt, nog voordat we het huis kochten,” vertelt ze. “Maar we zijn met hen om de tafel gaan zitten, omdat we niet wilden dat ze het van iemand anders hoorden. We hebben er altijd in geloofd om eerlijk tegen hen te zijn. Dus we zeiden: ‘Dit is hier gebeurd. Er gebeuren echt slechte dingen in de wereld. Maar ons geloof zegt dat God groter is dan de slechte dingen. We kunnen de slechte dingen het laatste woord laten hebben of we kunnen geloven dat herstel kan komen waar slechte dingen zijn gebeurd. Hoe denken jullie hierover? En ze hadden zoiets van: ‘We vinden dat we er meteen in moeten trekken.’ Ze voelden gewoon een ongelooflijke empathie en medeleven voor de familie en natuurlijk voor JonBenét.”

De Milner-clan nam medio 2004 zijn intrek in het huis en maakte het snel tot het hunne. Maar in de jaren daarna kreeg Carol groen licht voor een groot project, waarvoor ze zoveel tijd in Californië moest doorbrengen dat heen en weer pendelen naar Colorado onpraktisch werd.

Zelfs nadat ze zich in Cali hadden gevestigd, zegt Carol dat ze er tegenop zagen om het huis in Boulder op te geven. In haar woorden: “Het was zo van: ‘Laten we het proberen vast te houden, want misschien komen we op een dag terug. Maar we hebben niet zulke diepe zakken. We konden het ons niet veroorloven om een tweede huis te hebben. En ik wist dat als ik weer weg zou gaan, dat het hart van mijn moeder zou breken. Toen realiseerden we ons dat we het beter te koop konden zetten.”

Hieruit volgden de eerder genoemde pogingen om het huis te verkopen, die nooit werden afgerond. Toch was terugkomen naar Colorado nog geen optie.

Een trap in het huis, te zien op een foto uit de 2011 listing.

Courtesy of Carol Schuller Milner

In de woorden van Carol ging het ministerie van haar vader “door een aantal dingen heen” – zo vroeg de Crystal Cathedral in 2010 faillissementsbescherming aan – “en mijn ouders waren ouder aan het worden. Ik was hun duurzame volmacht voor al hun medische beslissingen.”

In het begin van 2014 overleed Carols moeder, en haar vader volgde iets meer dan een jaar later. Een paar weken later herinnert Carol zich dat ze tegen Tim zei: “‘Laten we teruggaan naar Boulder.’ We hadden niet echt projecten waarvoor ik niet naar huis kon vliegen.”

De meeste kinderen zijn nu volwassen, maar Carol en Tim hebben een twaalfjarige voor wie het huis aan 15th Street een thuis is. “Hij is een Coloradan,” zegt ze. “We wonen nu fulltime in het huis, met kerstverlichting en al.”

Dat is niet de enige feestdag die de Milners de laatste tijd in het huis hebben gevierd. Afgelopen Thanksgiving keerden alle kinderen en hun significante partners terug naar Boulder voor familietijd. “Ik vind het geweldig dat jongens nu graag koken,” verwondert ze zich. “Iedereen hielp me in de keuken. Ik had zoiets van: ‘Dit is geweldig.’ Het was de eerste Thanksgiving waar ik niet een ton afwas had om op te ruimen.”

Carol Schuller Milner

Facebook

Op de vraag naar potentiële kopers voor het Watts huis in Frederick, dat op 17 juli geveild gaat worden, dringt Carol er bij hen op aan het idee om het te kopen met een open geest te benaderen. “Mensen hebben de mogelijkheid om groter te leven of niet,’ zegt ze. “Sommige mensen laten hun beslissingen bepalen door de beelden in hun hersenen en al die andere dingen. Maar ik denk niet dat dat de manier is om te leven. Je kunt niet gevangen zitten in het verleden, en je kunt je hersenen niet op die manier laten denken. Je moet het onderwijzen en het ondergeschikt maken aan iets dat groter is dan jijzelf.”

Tegzelfdertijd, vervolgt ze, “als je binnenkomt, vind je het geweldig of niet. Het hangt er gewoon vanaf hoe het past bij wat je zoekt. Maar ik geloof er niet in om negatieve dingen te laten overheersen. Als je een negatief persoon bent, is het net een spiegel; het kaatst terug en vergroot. Maar als iemand een positieve, op geloof gebaseerde manier van denken in zijn wezen heeft gezaaid, dan duwt dat uiteindelijk de negativiteit eruit. Dus ik zie niet in waarom iemand die een sterk persoonlijkheid heeft en uit is op het goede, het huis niet zou overwegen als het alle dingen heeft die ze nodig hebben: een goede buurt, goede scholen, de functionaliteit die je voor je gezin wilt.”

Wat haar eigen huis in Boulder betreft – het huis waar veel mensen die bekend zijn met de tragedie van JonBenét zich niet meer kunnen voorstellen te wonen – koestert Carol haar tijd daar.

“Ik ben iemand die vaak midden in de nacht wakker wordt om te werken,” zegt ze. “Met kinderen was dat het moment waarop ik rustig kon zijn en contact kon maken; het was een soort overblijfsel van mijn ongeluk, toen ik wakker was in het ziekenhuis. Ik heb ruimtes in huis waar ik ’s avonds graag ga zitten en de volle maan zie en de toppen van de Flatirons bestrooid met sneeuw – en ik zie af en toe een vallende ster.”

Houd Westword vrij… Sinds we Westword hebben opgericht, is het gedefinieerd als de vrije, onafhankelijke stem van Denver, en dat willen we graag zo houden. We bieden onze lezers vrije toegang tot scherpe berichtgeving over lokaal nieuws, eten en cultuur. Met verhalen over alles van politieke schandalen tot de hipste nieuwe bands, met moedige verslaggeving, stijlvol schrijven, en medewerkers die alles hebben gewonnen, van de Sigma Delta Chi feature-writing award van de Society of Professional Journalists tot de Casey Medal for Meritorious Journalism. Maar nu het voortbestaan van de lokale journalistiek wordt bedreigd en de teruglopende reclame-inkomsten een grotere impact hebben, is het meer dan ooit van belang dat we steun verzamelen voor de financiering van onze lokale journalistiek. U kunt helpen door deel te nemen aan ons “I Support” lidmaatschap programma, zodat we Denver kunnen blijven verslaan zonder paywalls.

• Interviews
• Business
• Nieuws