Romantiekperiode is in de late 18e en vroege 19e eeuw, die een scala aan ontwikkelingen in kunst, literatuur, muziek en filosofie omvat (Forward, 2014). Als het gaat om de literatuur, het beïnvloed thema’s, dichters, en nog veel meer. Het meest opvallende kenmerk van de poëzie uit de Romantiek is de nieuwe rol van het individuele denken en het persoonlijke gevoel. Het gevoel begon bijzondere nadruk te krijgen en is terug te vinden in de meeste van de romantische definities van poëzie (ENCYCLOPÆDIA BRITANNICA). Tijdens de Romantische periode vonden er belangrijke veranderingen plaats in de maatschappij, omdat ontevreden intellectuelen en kunstenaars het establishment uitdaagden. In Engeland stonden de Romantische schrijvers in het middelpunt van deze ontwikkeling. Zij werden geïnspireerd door een verlangen naar vrijheid, en zij stelden de uitbuiting van de arme bevolking aan de kaak. Er lag een nadruk op de betekenis van het individu; een overtuiging dat mensen idealen moesten volgen in plaats van opgelegde conventies en regels (Forward, 2014).
William Wordsworth is een van de grondleggers van de Romantische Beweging van de Engelse literatuur. Wordsworth en Coleridge vormden het begin van de Engelse Romantische Beweging. Lyrical Ballads (1798, 1800) en The Tables Turned zijn gedichten geschreven door de romantische dichter William Wordsworth. De groepering van de zogenaamde Meer-dichters (Wordsworth, Coleridge, en Southey) met Scott, Byron, Keats, en Shelley als de romantische dichters is laat Victoriaans, zo laat als het midden van de jaren 1880. – Tot de tweede generatie romantische dichters behoorden John Keats, Percy Bysshe Shelley, en George Gordon, Lord Byron. Andere romanschrijvers uit die tijd waren Maria Edgeworth, Edward Bulwer-Lytton, en Thomas Love Peacock, de laatste bekend om zijn excentrieke romans waarin hij de romantici satireerde. In de Britse literatuur heeft de romantiek een aantal kenmerken en thema’s, ook wel de basiskenmerken genoemd, en deze kenmerken zullen in dit essay worden getoond. De kenmerken in het algemeen zijn:
Revolutie
In die tijd waren er gewelddadige opstanden in delen van Europa en de Nieuwe Wereld. Het had ook gevolgen voor Groot-Brittannië, en daarmee ook voor de Britse literatuur. William Blake, William Wordsworth, Samuel Taylor Coleridge, George Gordon, 6th Lord Byron, Percy Bysshe Shelley en John Keats hadden het gevoel dat ze ‘uitverkoren’ waren om anderen door de periode van verandering te loodsen (Forward, 2014).
De verbeelding
De schrijvers dachten dat ze figuren waren die de werkelijkheid konden duiden. De Romantici figureerden de helende kracht van de creatieve geest. Hun inventieve gaven konden de wereld verlichten en veranderen in een begrijpelijke visie (Forward, 2014). Een ander belangrijk kenmerk van de Romantische schrijfkunst was de verschuiving van de mimetische, of imitatieve, vermoedens van de neoklassieke periode naar een nieuwe nadruk op verbeelding. Coleridge beschouwde de verbeelding als de opperste poëtische kwaliteit, een half goddelijke scheppende kracht die de dichter tot een goddelijk wezen maakte (ENCYCLOPÆDIA BRITANNICA).
De gemarginaliseerden en onderdrukten
Wordsworth probeerde een stem te geven aan de individuen die in het algemeen door de maatschappij zouden worden geminimaliseerd en vervolgd: de armen op het platteland; ontslagen soldaten; ‘gevallen’ vrouwen; de krankzinnigen; en kinderen. Blake was radicaal in zijn politieke perspectieven. Hij behandelde vaak sociale kwesties in zijn gedichten en uitte zijn bezorgdheid over de monarchie en de kerk. Zijn gedicht ‘London’ zorgt ervoor dat mensen het lijden van schoorsteenvegers, soldaten en prostituees opmerken (Forward, 2014).
Kinderen, natuur en het sublieme
Romantici geloofden dat het nodig was om weer helemaal bij het begin te beginnen met een kinderlijk perspectief. Zij vonden dat kinderen bijzonder waren omdat ze onschuldig en onbedorven waren. Coleridge’s ‘Frost at Midnight’ (1798) begroette de dichter de natuur als de “Grote universele Leraar!”. Over subliem beschreef Shelley zijn reactie op verbluffende en overweldigende landschappen in het gedicht ‘Mont Blanc’ (1816) (Forward, 2014).
Om af te sluiten, de Romantiek periode en de Romantici kopten mensen en hun kunstwerken met deze thema’s en kenmerken. Revolutie en de gebeurtenissen van het tijdperk vormden de gedachten van de dichters, en zij toonden dit in hun gedichten.
Cansu Yağsız