Velen van ons gebruiken nu het woord zwerver om een dakloze aan te duiden, maar in het Amerika van eind 19e en begin 20e eeuw betekende een zwerver zijn nog iets meer. Het betekende meer bepaald dat je deel uitmaakte van een robuuste cultuur van rondtrekkende arbeiders die het land doorkruisten door mee te liften op illegale ritten op goederentreinen. Een dergelijke levensstijl in de marge van de samenleving vereiste de beheersing van bepaalde technieken en ook een corpus van geheime kennis, een aspect van de hoogtijdagen van het hobodom dat wordt gesymboliseerd door de “hobo code”, een speciale hiërogliefentaal die wordt uitgelegd in de Vox-video hierboven.
“Zwervend van plaats naar plaats en klusjes opknappend in ruil voor voedsel en geld, werden zwervers zowel met open armen als met vuurwapens ontvangen,” schrijft Sarah Buckholtz van Antique Archaeology. “Van het illegaal overspringen van treinen tot het stelen van restjes van een boerenmarkt, de zwerversgemeenschap moest een geheime taal creëren om mede-zwervers te waarschuwen en te verwelkomen die nieuw of op doorreis waren.”
De code, geschreven op bakstenen muren, bases van watertorens, of elk ander oppervlak dat niet bewoog, “wees cirkels en pijlen toe voor algemene aanwijzingen, zoals waar je een maaltijd kunt vinden of de beste plek om te kamperen. Hashtags gaven gevaar aan, zoals slecht water of een onherbergzame stad.”
Hashtags klinkt een beetje millennial voor de zwerverscultuur, maar op een bepaald niveau is de term wel logisch. Sommige van de geabstraheerde symbolen van de hobo-code lijken meer op emoji: een locomotief betekent “goede plek om een trein te halen”, een gebouw met een getraliede deur betekent “dit is een goed bewaakt huis”, een kat betekent “hier woont een vriendelijke dame”. Maar hoeveel nut heeft de hobo code eigenlijk gehad? “Het probleem is dat al deze informatie afkomstig is van zwervers, een groep die trots was op hun ongrijpbaarheid en opgesmukte verhalen,” zegt de verteller van de Vox video. “De waarheid is dat er echt geen bewijs is dat deze borden zo veel werden gebruikt als de literatuur suggereert.”
“Zwervers gebruikten hun mythologie als een soort dekmantel,” zegt zwerverhistoricus Bill Daniel. “De sterke verhalen, de tekeningen, zelfs de boeken” – vooral die van ‘A-No.1′, de beroemdste zwerver van allemaal – “waren manieren om een beeld van zichzelf te geven dat hen zowel opblies, als ook verborgen hield”. Toch hebben de hobo-manieren, die zelfs een ethische code omvatten die we hier eerder op Open Culture hebben besproken, hun nakomelingen. Neem bijvoorbeeld de gewoonte van hobo’s om hun bijnamen, of “monikers”, op treinen en elders te schrijven om de wereld te laten zien waar ze waren geweest en waar ze naar op weg waren. De lijn naar moderne graffiti in de stad trekt bijna zichzelf, vooral in de praktijk van het “bombarderen” van metrostellen in het New York van de jaren 1970 en 1980. De hobo is verdwenen, maar de karakteristieke geharde hobo-geest vindt een manier om voort te leven.
Gerelateerde inhoud:
The Hobo Ethical Code of 1889: 15 Rules for Living a Self-Reliant, Honest & Compassionate Life
How to Write in Cuneiform, the Oldest Writing System in the World: Een korte, charmante introductie
U kunt binnenkort sms’en met 2000 oude Egyptische hiërogliefen
Google zet 10.000 werken van straatkunst van over de hele wereld online
‘Boom Boom’ en ‘Hobo Blues’: Great Performances by John Lee Hooker
Gebaseerd in Seoul, schrijft en zendt Colin Marshall uit over steden en cultuur. Tot zijn projecten behoren het boek The Stateless City: a Walk through 21st-Century Los Angeles en de videoserie The City in Cinema. Volg hem op Twitter op @colinmarshall of op Facebook.