Het woord aanbidden heeft een zeer wijdverbreid gebruik in onze taal.
De actie van het vereren van een persoon of een voorwerp waaraan een goddelijk karakter wordt toegekend, wordt uitgedrukt in termen van aanbidden. Laura aanbidt dat kleine olifantenbeeldje dat ze van haar moeder heeft gekregen, elke ochtend kust ze het.
De handeling van aanbidding is gemakkelijk herkenbaar omdat het zich meestal manifesteert door handelingen of gebaren waarin de aanbidder zijn totale onderwerping toont aan degene die aanbidt.
Aan de andere kant heeft dit woord in de godsdienst ook een hypergewoon gebruik omdat het wordt gebruikt om de eerbied en de eer aan te duiden die de gelovigen aan hun god bewijzen. Want wie gehecht is aan de dogma’s van een godsdienst, bijvoorbeeld de katholieken, in die gehechtheid schuilt een impliciete verering van god, de heiligen en de rituelen waarmee zij daaraan hulde brengen.
Er zij op gewezen dat het gebed een van de grote rituelen van de eredienst in de godsdiensten is, en daarom kan de bovengenoemde eredienst van het gebed worden beoefend in de persoonlijke baan, maar het is ook noodzakelijk om het te beoefenen in die heilige gebieden zoals kerken en in de ceremoniën van de massa’s.
En in de omgangstaal zeggen we gewoonlijk dat we iets of iemand vereren, wanneer we iets of iemand buitengewoon aardig vinden. Objecten of onderwerpen van aanbidding zijn over het algemeen diegenen voor wie wij een diepe liefde voelen en voor wie wij zelfs in staat zijn ons leven te geven. Familie, vrienden, echtgenoten zijn enkele van de onderwerpen die onze adoratie kunnen opwekken. Ik ben dol op mijn moeder. Ik hou van de muziek die je maakt.
Het begrip dat er tegenover staat is verachten, wat precies verwijst naar de lage achting die men voor iets of iemand heeft. Idoliseren, vereren en beminnen, zijn de synoniemen die wij het vaakst gebruiken in verband met dit begrip.