Definitie
zelfstandig naamwoord
Het ontnemen of het proces van neutralisatie van polariteit, zoals dat in zenuwcellen
Aanvulling
Depolarisatie is het proces of de handeling waardoor polariteit wordt opgeheven. Het kan ook verwijzen naar het resultaat van een dergelijke actie, zodat het resultaat een ongepolariseerde toestand is. In de fysiologie treedt depolarisatie op in een levende cel (b.v. zenuwcellen). Depolarisatie in een zenuwcel treedt op wanneer de cel een elektrische verandering ondergaat. De meeste cellen zijn negatief geladen ten opzichte van hun omgeving. Deze negatieve interne lading van de cel verschuift naar een positieve door het proces van depolarisatie. Depolarisatie treedt echter slechts korte tijd op.
Depolarisatie is essentieel omdat het de overdracht van elektrische signalen (impulsen) binnen de cel mogelijk maakt, en in bepaalde gevallen, van de ene cel naar de andere. Depolarisatie is daarom een mechanisme dat door cellen wordt gebruikt om bepaalde fysiologische functies uit te voeren en ook om met een andere cel te communiceren.
Woorsprong van het woord: Latijn dē (van, weg van, uit) + polarisatie
Variant(en):
- depolarisatie
Vergelijk:
- polarisatie
Zie ook:
- nerve cel
- impuls
- repolarisatie
- excitatoire synaps
- subliminale stimulus
- T tubule
- excitatory postsynaptic potential
- transcriptiefactor Sp4
- generator potential
- synapsin 1
Gerelateerde term(en):
- depolariseren (werkwoord)