Designated hitter

De Designated Hitter, gewoonlijk aangeduid als DH, is een speler in de slagvolgorde die alleen slaat maar niet verdedigt. Hij slaat in plaats van de werper. Als de DH wordt vervangen door een speler die vervolgens een positie inneemt, moet de werper in de plaats van de aangewezen slagman slaan. De aangewezen slagman wordt vaak beschouwd als de belangrijkste regelwijziging in het moderne honkbaltijdperk.

Gebruik in Major League Baseball

Het concept van de aangewezen slagman werd in het begin van de 20e eeuw voorgesteld en kwam in de jaren twintig van de 20e eeuw dichtbij de invoering ervan. Het werd uiteindelijk goedgekeurd in de jaren 1970.

De aangewezen slagman wordt alleen gebruikt in de American League (sinds 1973) en werd nooit aangenomen in de National League. De regel die een DH toestaat is altijd controversieel geweest omdat sommigen willen dat de regel wordt afgeschaft, sommigen willen dat de regel in beide leagues wordt ingevoerd en sommigen willen dat de regel in zijn huidige vorm blijft bestaan. NL ploegen gebruiken een DH in wegwedstrijden tijdens interleague play, terwijl AL ploegen de werper laten slaan in wegwedstrijden tijdens interleague match-ups. Er zijn verschillende oproepen geweest om de regels van de twee competities te harmoniseren (meestal van voorstanders van het DH die willen dat de regel universeel wordt toegepast); dit komt telkens weer ter sprake als een hooggeplaatste werper geblesseerd raakt tijdens het slaan of op de honken. In 2020, met het seizoen ingekort door de Coronavirus pandemie en de gelijktijdige noodzaak om werpers te beschermen tegen blessures, werd het DH gedurende het gehele seizoen in de Major League Baseball gebruikt, inclusief het naseizoen. Er werd veel gespeculeerd dat het na het seizoen permanent zou worden.

Critici van het DH suggereren dat het was ontworpen om slechte fielders in het spel te laten blijven ondanks hun defensieve gebreken, maar het is niet altijd op die manier gebruikt. Veel Designated Hitters zijn spelers geweest die goed konden verdedigen, maar blessuregevoelig waren en niet in het veld mochten spelen om hun gezondheid te behouden. Paul Molitor, de eerste Hall of Famer die meer wedstrijden als DH speelde dan enige andere positie, viel in deze categorie. Sommige teams hebben niet eens een reguliere DH en gebruiken hem in plaats daarvan om hun vaste positiespelers een pauze te geven.

Ron Blomberg van de New York Yankees was de eerste speler die als designated hitter sloeg. Hal McRae was de eerste speler die het grootste deel van zijn carrière als DH doorbracht; andere leiders aller tijden op deze positie zijn Edgar Martinez, Harold Baines en David Ortiz, die nu de leider is in het aantal hits, homeruns en RBI’s op deze positie.

Gebruik in Minor League Baseball

Het DH werd voor het eerst gebruikt in de American Association in 1969. Het gebruik in de minors veranderde in de loop van de tijd – oorspronkelijk hadden individuele organisaties enige zeggenschap over het al dan niet gebruiken van het DH door hun teams. De Cincinnati Reds waren er een tijdje op gebrand om hun werpers te laten slaan in al hun minor league afdelingen. Op andere momenten liet een ploeg hun werper aan slag gaan terwijl hun tegenstander een DH gebruikte. Sinds het eind van de jaren 1980 is het gebruik als volgt geworden: in AA en AAA wedstrijden wordt het DH gebruikt tenzij beide ploegen boerderijclubs zijn van NL ploegen, in welk geval werpers aan slag komen. In klasse A of lager wedstrijden wordt het DH altijd gebruikt.

Hoewel het officieel een AAA league is, gebruikt de Mexican League een DH in alle wedstrijden.

Gebruik in Japans Honkbal

In Japan adopteerde de Pacific League het DH in 1975. In 1988 gebruikten de minor-leagues van de Eastern League en Western League het, maar de boerderijclubs van de Central League mogen er voor kiezen. De Central League gebruikte het DH nooit totdat interleague play begon in 2005, toen ze een DH gebruikten op de weg tegen Pacific League teams. In 2014 draaide Japan de regels voor interleague-wedstrijden om en gebruikte het DH op de weg in Central League-parken, maar niet in PL-parken.

De DH Regel

Er zijn een paar bijzonderheden aan de DH Regel (regel 6.10 van de Major League Baseball Rules):

• Het DH is optioneel. Een ploeg kan besluiten haar werper aan slag te laten gaan en geen designated hitter te gebruiken in een wedstrijd waar dat normaal wel zou moeten. Een paar voorbeelden waren Ferguson Jenkins op 2 oktober 1974 voor de Texas Rangers tegen de Minnesota Twins; Ken Holtzman op 27 september 1975 voor de Oakland A’s tegen de California Angels; Ken Brett voor de Chicago White Sox op 6 juli 1976 tegen de Boston Red Sox; en Brett opnieuw op 23 september 1976 voor Chicago tegen de Twins. Rick Rhoden, een werper, was een DH op 11 juni 1988 voor de Yankees tegen de Baltimore Orioles in een wedstrijd waarin hij niet gooide.
• De DH kan in het veld spelen, maar zodra een manager besluit hem in de verdediging in te zetten, neemt de werper onmiddellijk de slagbeurt over van de verdedigende speler die de DH verving (tenzij er meerdere wissels zijn, in welk geval de manager kan beslissen waar de werper aan slag komt). De ploeg verspeelt dan het gebruik van de DH voor de rest van de wedstrijd. Dit gebeurt een paar keer per seizoen, en resulteert soms in een gedwongen slagbeurt van een werper in een AL-wedstrijd.
• De DH-plek zit vast in de volgorde. Als de DH bijvoorbeeld als vijfde aan slag is, kan er niet gewisseld worden om hem naar de vierde of zesde plaats te brengen, of ergens anders.
• Elke vervanger voor de DH, inclusief pinch hitters en pinch runners worden automatisch beschouwd als de nieuwe DH, en de bovenstaande beperkingen zijn ook op hen van toepassing. Deze vervangers worden in de boxscore vermeld als “Smith ph-dh” of “Smith pr-dh”. Dit is hoe een aantal AL werpers eindigen met wedstrijden als DH in hun statistieken: deze zijn bijna altijd het resultaat van het gebruik als pinch-runner voor de DH.

The Phantom DH

De DH die in de startopstelling staat moet tenminste eenmaal slaan voordat hij wordt gewisseld, tenzij er een blessure is of de startende werper van het andere team is gewijzigd. Deze regel werd toegevoegd na het seizoen 1980 om een maas in de wet te dichten die ontdekt was door Orioles manager Earl Weaver: hij nam één van zijn inactieve werpers op in de startopstelling als een fantoom-DH, en dan, wanneer zijn eerste slagbeurt kwam, kon Weaver beslissen welke van een aantal spelers hij gebruikte als pinch hitter voor zijn DH, afhankelijk van de situatie (bijvoorbeeld als er mannen op de honken stonden, als hij een honkloper nodig had, etc). Werpers Steve Stone en Dennis Martinez werden het vaakst in deze hoedanigheid gebruikt. Boxscores uit die tijd vermeldden dat de werpers een wedstrijd als DH hadden gespeeld, maar nadat de wijziging van de regel was aangenomen, werden deze “optredens” uit de records van deze werpers gewist.

Andere versies van de regel

Tijdens het experimenteren met een vroege vorm van de aangewezen slagman in de voorjaarstraining van 1969, speelde de National League met drie versies van de regel:

1. Regel A stond toe dat een pinch-hitter tweemaal in een wedstrijd voor de werper mocht slaan, terwijl de werper in de wedstrijd bleef. De werper kon op elk moment worden gebruikt om voor zichzelf te batten. Een voorbeeld is een pinch-hitter die de eerste en de vierde keer voor de werper slaat; de werper mag de tweede slagbeurt slaan; een andere pinch-hitter mag de derde keer slaan. Een pinch-hitter zou verdedigend kunnen spelen, indien hij de volgende halve inning na de slagbeurt het veld zou innemen. De werper zou slaan op de plaats van de vervangen speler.
2. Regel B was de DH-regel die uiteindelijk de standaard zou worden in de American League, behalve dat de speler later niet defensief mocht invallen.
3. Regel C stond een pinch-runner slechts tweemaal in een wedstrijd toe voor de werper of pinch-hitter in regel A of DPH in regel B. De pinch-runner kon op elk moment verdedigend binnenkomen, ook al verscheen hij tweemaal als loper.

Links

• Regel 6.10
• Een site die pleit voor afschaffing van het DH

Further Reading

• “Here’s the best DH in every AL team’s history”, mlb.com, 19 mei 2020.
• AJ Cassavell: “Universele waarheid? Execs praten over NL DH-mogelijkheid”, mlb.com, 16 januari 2016.
• John Cronin: “De DH in de World Series: Interesting Facts”, The Baseball Research Journal, SABR, Volume 40, Nummer 2 (Fall 2011), pp. 53-54.
• John Cronin: “The Historical Evolution of the Designated Hitter Rule”, The Baseball Research Journal, SABR, Volume 45, Nummer 2 (Fall 2016), pp. 5-14.
• John Cronin: “Why Has No True DH Been Elected to the Hall of Fame – Yet?”, Baseball Research Journal, SABR, Vol. 47, Nr. 2 (Fall 2018), pp. 58-63.
• Thomas Harrigan: “DH-regel verlengde deze Hall of Fame carrières”, mlb.com, 5 april 2020.
• Gabe Lacques: “Rays-Dodgers World Series toont onvermijdelijkheid van universele DH: ‘Het is heel normaal nu'”, USA Today, 27 oktober 2020.
• Chris Landers: “Hier is waarom de NL het DH niet heeft: wanneer vistrips vreselijk, vreselijk misgaan”, mlb.com, 30 januari 2020.
• Bob Nightengale: “MLB traditionalisten zullen het niet leuk vinden, maar de aangewezen slagman zal naar de NL komen. Ze kunnen er maar beter aan wennen.”, USA Today, 22 mei 2020.
• Dan Schlossberg: “Honkbal Hall of Fame: Edgar Martinez, Harold Baines bewijzen dat DH’s in Cooperstown thuishoren”, USA Today, 20 juli 2019.

Baseballposities
Outfielders:		Left field | Center field | Right field
Infielders:		3rd base | Shortstop | 2nd base | 1st base
Battery:		Pitcher | Catcher	Designated hitter