“Ik ga je iets vertellen dat je moet weten, dat je waarschijnlijk nog nooit hebt gehoord…Er is een enorme rode vlag in de foto die ik met dit verhaal deel.”
Melody Yazdani liet dit bericht achter op Facebook en deelde een foto en een virale uitleg waarom kinderen dit ene ding niet zouden moeten doen.
“Kinderen horen niet door hun mond te ademen. Niet als ze wakker zijn, niet als ze slapen,” zegt ze.
Ze kwam tot deze ontdekking nadat haar zoon, Kian, jarenlang problemen thuis en op school had gehad en werd getest op ADHD. Tijdens een van de talloze doktersbezoeken merkte een tandarts iets vreemds op aan het gebit van haar zoon en vroeg hem of hij ’s nachts tandenknarste. Toen ging het lampje branden.
“Ik stuitte op een artikel dat ons leven veranderde. Het artikel ging over het verband tussen ADHD, slaapstoornissen en mondademhaling. Elk woord in dit artikel klonk als Kian,” legt ze uit.
Daarop stuitte Yazdani op een schat aan onderzoek, waar ze een aantal levensveranderende gegevens leerde:
- Mondademhaling is niet normaal en heeft gevolgen voor de gezondheid op de lange termijn. Als een kind door zijn mond ademt, krijgen zijn hersenen en lichaam niet genoeg zuurstof. s Nachts is deze verlaagde zuurstofverzadiging nadelig voor de kwaliteit van de slaap en het vermogen van hun hersenen om voldoende rust te krijgen.
- Als de mond open is, kan de tong niet op de juiste plaats rusten. Na verloop van tijd kan dit leiden tot een verkeerde ontwikkeling van de bovenkaak, een verzonken onderkaak, spraakproblemen en verkeerd uitgelijnde tanden.
- Tijdens het slapen kan de verzonken kaak ook de luchtweg volledig afsnijden en bijdragen aan slaapapneu bij kinderen. Om te compenseren, maakt het lichaam het kind wakker en duwt de kaak naar voren, wat resulteert in verstoorde slaapcycli en knarsen.
Misschien wel de belangrijkste bevinding voor de gefrustreerde moeder: “Slaaptekort bij kinderen en ADHD vertonen dezelfde symptomen, precies dezelfde symptomen.”
Gelukkig konden ze na deze bevindingen Kian, bij wie slaapapneu en sinusitis werd vastgesteld, beter behandelen. Ze zijn nog steeds in de beginfase van de behandeling van de 8-jarige jongen, maar de moeder is ervan overtuigd dat ze deze keer de juiste weg inslaan.
“We hebben een complete 180-er in gedrag gezien. Geen boze driftbuien meer, geen fixatie op kleine OCD-dingen – het is een enorme verandering,” vertelt ze blij. “Geen gedragsrapporten op school; zijn eetlust is geëxplodeerd; hij is niet langer een kieskeurige eter; en hij had een enorme groeispurt twee weken na de operatie.”
“Als we nu al zo’n grote verandering zien, kan ik me alleen maar voorstellen hoe veel het zal verbeteren als we eenmaal de eindstreep hebben gehaald,” vertelt Yazdani blij.
De moeder hoopt door haar verhaal te delen, andere ouders te waarschuwen voor de belangrijkste signalen waarvan zij niet wist dat ze erop moest letten.
“Niemand in de 12 jaar dat ik ouder ben, heeft me hier ooit iets over verteld. Alle tekenen waren er, recht voor onze ogen, en ik had geen idee… En pas toen we tastbaar bewijs hadden met slaaponderzoeken en sinusbeelden, geloofde iemand het. Ik moest dit zelf ontdekken, een diagnose stellen en aandringen op behandeling,” legt ze uit.
Als uw kind een van deze symptomen vertoont, aarzel dan niet om met uw arts te praten. Zoals Yazdani zegt, “het kan je leven veranderen.”