Maria Montessori Bio
Geboortedatum: 31 augustus 1870
Plaats van geboorte: Chiaravalle, Italië
Datum van overlijden: 6 mei 1952
Opleiding: Universiteit van Rome La Sapienza
Maria Montessori Life – Early Years
Dr. Maria Montessori werd geboren in Anacona, Italië op 31 augustus 1870. Maria Montessori had een jeugd waarin haar moeder in discipline geloofde. Haar kindertijd had een sleutelmoment dat profetisch was voor haar toekomstige carrière. Als kind had Maria Montessori al belangstelling getoond voor de armen door dagelijks voor hen te breien. En toen haar ouders thuis een verhitte ruzie hadden, sleepte ze een stoel tussen hen in, ging erop staan en hield hun handen zo stevig mogelijk tegen elkaar.
Dit is het begin van haar pacemakende inspanningen om de volwassene en het kind bij elkaar te brengen. Toen ze jong was, had ze een leraar van haar horen praten over haar ogen en als protest sloeg ze nooit haar ogen op naar die leraar. Het is hier dat Montessori-principe om niet over kinderen te praten waar ze bij zijn en zo respect te geven, zelfs aan het jongste kind.
“De ouders van het kind zijn niet zijn makers, maar zijn voogden.”
Maria Montessori studeert
Op 12-jarige leeftijd verhuisde haar familie naar Rome om haar betere onderwijskansen te geven. Haar ouders stelden Maria Montessori een carrière als lerares voor, zoals veel vrouwen in haar tijd deden, maar zij weigerde en koos voor techniek om haar liefde voor wiskunde na te jagen. Om dit te kunnen studeren moest zij naar een jongensschool. Maria Montessori besloot later haar loopbaan te veranderen en stapte over naar de geneeskunde. Een vrouw die medicijnen studeerde was in haar tijd ongehoord en dus werd zij eerst door de onderwijsraad afgewezen om medicijnen te gaan studeren, maar uiteindelijk zegevierde zij. Zij werd de eerste vrouwelijke medische studente in Italië. Ze was in staat haar studie af te maken en te betalen door het verkrijgen van studiebeurzen.
Maria Montessori’s vastberadenheid om arts te worden werd bij twee gelegenheden bewezen. Een daarvan was dat de meeste van haar klasgenoten een lezing niet bijwoonden vanwege het noodweer, maar haar professor was diep onder de indruk van haar en ging door met het geven van de lezing aan alleen haar. Een andere gelegenheid was de ontelbare uren die zij moest opofferen om ’s nachts alleen een lijk te kunnen ontleden. In haar tijd was het voor een vrouw niet toegestaan kadavers te ontleden in het bijzijn van mannen.
Omdat zij niet deed wat in haar tijd van vrouwen werd verwacht, keurde haar vader haar beroepskeuze af. Dit eindigde echter met een lezing die Maria Montessori zo welsprekend hield als pas afgestudeerde. Haar vader woonde deze bij en kreeg vele felicitaties omdat hij zo’n opmerkelijke dochter had.
Maria Montessori werd in 1896 de eerste vrouwelijke arts in Italië. In datzelfde jaar vertegenwoordigde zij de vrouwen van Italië op een feministische conferentie. Ze sprak over de zaak van werkende vrouwen. In een soortgelijk seminar sprak ze over kinderarbeid. Dit was een teken van haar diepe verbondenheid met kinderen, hoewel onbekend voor haar. Na haar afstuderen, werkte Dr. Maria Montessori in een psychiatrische kliniek voor ongelukkige kinderen. De kinderen werden in een kale kamer geplaatst. Er werd waargenomen dat kinderen na hun maaltijd voedsel op de grond gooiden en daarmee speelden. Het was door Montessori’s mededogen en intelligentie dat zij een oplossing zocht om de kinderen te helpen. Ze merkte op dat deze kinderen geen speelgoed hadden om te manipuleren of om hun handen op te gebruiken. Toen besloot ze dat er meer moest zijn dan medicijnen om deze kinderen te kunnen helpen.
“Het is het kind dat de mens maakt, en er bestaat geen mens die niet is gemaakt door het kind dat hij eens was.”
Maria Montessori Theorie
Dr. Maria Montessori ontdekte de studies van Jean Itard en Edouard Seguin. Zij waren twee Franse artsen die geloofden in de opvoeding van afwijkende kinderen. Maria Montessori deelde de overtuiging dat geneeskunde niet het antwoord was, maar opvoeding. Zij deelde dit idee op een pedagogisch congres in 1899. Als gevolg hiervan werd zij directrice van een orthofrene kliniek (school voor geesteszieken) in 1899-1901. Dr. Maria Montessori werkte onvermoeibaar aan het observeren van kinderen, het analyseren van resultaten en het ontwikkelen van nieuwe materialen. Haar kennis van kinderen kwam voornamelijk voort uit deze 2 jaar van nauwkeurig observeren van kinderen.
Montessori’s werk met deze kinderen was zo succesvol dat haar kinderen uiteindelijk slaagden voor een openbaar examen dat aan ‘normale kinderen’ werd gegeven. Het stoorde haar “hoe deze normale kinderen op gewone scholen in intelligentie geëvenaard konden worden door haar zieke leerlingen.”
In 1901 gaf ze haar werk in de kliniek op en studeerde filosofische opvoeding en pedagogische pathologie. In 1904 was zij tevens docent aan de Universiteit van Rome. In deze periode zette zij ook haar studie van het werk van Itard en Seguin voort. In een lezing sprak zij over scholen die twee hoofdpunten had. Een daarvan was dat leraren moesten helpen in plaats van oordelen. Zij geloofde dat de onderwijzer er moest zijn om kinderen te leiden, te begeleiden en te helpen leren met een houding van liefde en aanvaarding. Ten tweede geloofde zij dat echt geestelijk werk niet uitputtend is, maar voeding geeft aan de ziel. Montessori geloofde in het ‘geheim van de kindertijd’ dat iedereen geboren wordt met mogelijkheden en dat de volwassene die mogelijkheden moet helpen. De volwassene is er om de omgeving te creëren om het kind te stimuleren en zijn behoeften te vervullen.
“Help een kind nooit met een taak waarbij hij het gevoel heeft dat hij kan slagen.”
Maria Montessorischool
In 1906 werd er een woningbouwproject geopend in de wijk San Lorenzo, een achterstandswijk. In de wens van Montessori om met normale kinderen te werken, kreeg zij de taak om voor de jonge kinderen van deze wijk te zorgen. De ouders van deze wijk waren niet in staat om voor hun jongen te zorgen, omdat zij overdag moesten werken. Maria Montessori kreeg een kamer om voor deze kinderen te zorgen. Zij richtte de kamer in met tafels op kinderformaat, stoelen, leunstoelen en materialen die zij ook gebruikte in haar werk met geesteszieke kinderen. Zij kreeg een assistente die geen onderwijservaring had, hetgeen zij op prijs stelde bij het uitproberen van haar nieuwe methoden waarvoor een achtergrond in het onderwijs een belemmering zou zijn geweest. Zij gaf haar assistente geen beperkingen, maar liet haar alleen zien hoe zij de materialen moest presenteren. Deze werd in januari 1906 geopend.
In deze ruimte observeerde Maria Montessori kinderen en vormde haar principes. Zij observeerde een kind dat zo geconcentreerd bezig was met gesorteerde houten cilinders, dat pogingen om haar af te leiden nutteloos waren. En toen het kind klaar was, leek ze uitgerust en gelukkig. Het vermogen van het kind tot diepe concentratie was fenomenaal. Zij merkte ook de behoefte van het kind aan herhaling op, die aan de behoefte van een kind voldeed. Ze besloot toen om kinderen de vrijheid te geven om hun taak te kunnen volbrengen.
Maria Montessori observeerde ook dat kinderen een groot gevoel voor orde hadden. Kinderen legden dingen terug op de plaats waar ze thuishoorden. Maria Montessori respecteerde dit en stond hen toe dit te doen door de materialen in een open kast te leggen in plaats van in afgesloten kasten zoals aanvankelijk werd gedaan. Dit maakte de weg vrij voor de keuzevrijheid van het kind om zijn werk te kiezen. Toen Montessori een les gaf over het snuiten van de neus werd zij door de kinderen met gejuich ontvangen. Kinderen worden altijd berispt over het schoonhouden van hun neus, maar niemand heeft hen rustig geleerd hoe ze dat moeten doen. Dit deed haar beseffen dat zelfs kleine kinderen een gevoel voor persoonlijke waardigheid hadden. Montessori benadrukte altijd het respect voor zelfs het jongste kind.
Na al deze observaties en veranderingen in de loop van de 12 maanden, begon in januari 1907 “Casa dei Bambini” (Kinderhuis) – als een klaslokaal zoals we dat vandaag de dag in Montessorischolen zien. De bekendheid van Maria Montessori, haar kinderhuis en methode verspreidde zich snel. Vele bezoekers, zelfs van overzee, kwamen om deze kinderen te observeren. De Casa dei Bambini klaslokalen kregen aandacht van opvoeders die verbaasd en verwonderd waren over wat de kinderen konden.
In 1909 schreef Maria Montessori “De Methode van de Wetenschappelijke Pedagogiek zoals toegepast op het zuigelingenonderwijs en de kinderhuizen”.
“Vrije keuze is een van de hoogste van alle mentale processen.”
De Montessori Beweging
Toen de bekendheid van Maria Montessori en haar methode groeide, werd Montessori in de verantwoordelijkheid gedompeld om anderen verder te onderwijzen in haar methode. Zij zag het als een plicht namens alle kinderen in de wereld, als een manier om hun rechten en bevrijding te bevorderen. Zij gaf geen colleges meer aan de universiteit en voorzag in haar levensonderhoud door leraren op te leiden en de royalty’s van haar boeken te innen. In Rome werd een Montessori-vereniging opgericht met de naam ‘Opera Montessori’ en andere soortgelijke bewegingen begonnen in Europa en Amerika.
In 1914 ging Montessori naar Amerika. Ze werd verwelkomd door Thomas Edison en er werd een Amerikaanse Montessori Vereniging opgericht met Alexander Graham Bell als voorzitter. Toen ze in Amerika was, had ze een leerling, Helen Parkhurst, die een glazen klaslokaal inrichtte zodat waarnemers haar klaslokalen konden zien.
Maria Montessori’s geschriften werden ook vertaald in verschillende talen en er werden wereldwijd scholen geopend in landen als Japan, China en Canada. Ze gaf voortdurend lezingen over de hele wereld waar ze altijd werd verwelkomd. Ze zette ook haar onderzoek voort en paste haar principes toe op kinderen in de school- en kleuterklas en op zuigelingen vanaf de geboorte. Haar onderzoek naar de vroege jaren van het kind is beschreven in “Absorbent Mind” (1949). Als alternatief kreeg zij ook oog voor de sociale mogelijkheden vanuit de gedachte dat “ware opvoeding een bewapening van de vrede is”. In 1939 vloog zij naar India waar zij Mahatma Gandhi ontmoette. Zij werd in India vastgehouden tot het einde van de oorlog in 1946.
Maria Montessori ging door met het geven van lezingen over de hele wereld samen met haar zoon Mario. Hij trad in haar voetsporen en had de taak om de oprechtheid van de Montessori beweging te beschermen. Met de verspreiding van de Montessorimethode bestond het gevaar dat haar principes verkeerd begrepen zouden worden en niet zuiver volgens haar overtuigingen in praktijk zouden worden gebracht. Zij richtte toen in 1929 Association Montessori Internationale op. In 1949 sprak zij de UNESCO toe, waar zij een ovatie kreeg. Ze werd onderscheiden met de Legione d’Honneur en ontving een eredoctoraat in de wijsbegeerte van de Universiteit van Amsterdam.
Op 6 mei 1952 overlijdt ze in Noordwijk aan Zee, Nederland, op 81-jarige leeftijd. De inscriptie op haar graf luidt:
“Ik smeek de lieve almachtige kinderen om zich met mij te verenigen voor de opbouw van vrede in de mens en in de wereld.”