Klinkt heerlijk! Dit basisgerecht met een paar verschillen is een hoofdgerecht in de Lowcountry. Wij Georgiërs aan de kust noemen het Savannah Red Rice. In het noorden van South Carolina wordt het ook wel Charleston Red Rice genoemd 🙂 Ook wel gewoon Red Rice of zelfs Gullah Red Rice. Het is ontstaan bij de Gullah / andere slaven in de rijstvelden van het zuiden. Je hebt dezelfde basis, de onze is alleen wat hartiger met wat extra smaken. De jouwe is beter voor een snelle doordeweekse maaltijd, terwijl de onze wat langer duurt & Ik maak het in grote batches om in te vriezen als ik het maak:) We beginnen met spek, koken de groenten (drie-eenheid-ui, paprika, selderij) in het gesmolten vet, voegen ook laurier toe, en verschillende ingrediënten voor wat kruiden & warmte. Je creoolse kruiden zijn precies goed daar. Meestal gebruiken we hier Cayenne en Tabasco… En recepten variëren, maar de meeste mensen gebruiken geplette of zelfs hele tomaten om het een stevige textuur te geven. Logisch, want de meeste mensen die het voor het eerst kookten, gebruikten verse tomaten – geen tomaten uit blik! Het hele gerecht wordt langzaam gekookt, als een pilaf, vaak afgewerkt in de oven. Langzaam koken zorgt ervoor dat de langkorrelige rijst het goede van de smaken kan opnemen in elke individuele korrel. Goede koks en chique chef-koks hebben altijd gediscussieerd over welke kookmethode het beste is! De meeste inheemse families hebben hun eigen persoonlijke versie, waardoor het een prachtig onderdeel is van de zuidelijke cultuur. Hoe het ook gekookt wordt, het eindgerecht is traditioneel vochtig aan de bovenkant en in het midden, maar heeft bijna een “knapperig” beetje aan de onderkant. De kardinale regel is dat je het deksel niet optilt tot het gaar is :). Dat betekent dat je heel goed moet weten hoeveel vloeistof je nodig hebt om het de hele tijd vol te houden – de echte test voor elke goede kok die een rijstschotel maakt. Als je het niet weet dan moet je het openen om de vloeistof te controleren!! Het basisrecept bevat alleen spek, maar er zijn verschillende toevoegingen, van worst tot garnalen en soms zelfs ham. Het was echt wat mijn moeder “arme mensen eten” noemde. Je maakte het met alle groenten en vlees (als je die al had) die je kon krijgen. Vandaag de dag is het een van de meest iconische zuidelijke gerechten, net als zijn neef Jambalaya! Nou, voel ik me niet dom!?! Ik scrolde terug naar boven en zag je verwijzing naar Paula (Deen). Ik kan me voorstellen dat je haar recept al gezien hebt, dus ik denk dat ik gewoon dingen heb uitgelegd die je al weet 🙂 Ach ja, het was leuk voor mij om te delen. Ik ben eigenlijk van plan om vandaag een pot te maken! Veel plezier!