John Clayton Mayer is veel dingen: een stijlicoon, een late-night-Instagram talkshow host, een gereformeerde provocateur, een denker. Maar voordat dat alles, Mayer is een muzikant, en een verdomd goede een op dat. Mayer’s vermogen om het menselijk gevoel te verwoorden wordt alleen overtroffen door zijn status als een van de grootste gitaristen van zijn generatie. Niet overtuigd op dat laatste punt? Luister hoe hij naar het einde van “Gravity” van zijn live-album Where the Light Is: Live in LA gaat, veeg de tranen weg, en zeg me dat ik geen gelijk heb.
Sinds zijn debuut in 2001 met Room for Squares, heeft Mayer zeven studioalbums geproduceerd. Als je bent opgegroeid met het luisteren naar Mayer, heb je hem ook horen opgroeien door zijn muziek. Die verliefde jongen op Squares is een man geworden met een aangeboren vermogen om vragen te verwoorden over de wereld waarin we leven – wat we horen in zijn nieuwste single, “I Guess I Just Feel Like.” Vanuit mijn uiterst subjectieve oogpunt heeft Mayer eigenlijk maar één slecht nummer gemaakt. Het heet “Say,” en je kunt het horen spelen in uw lokale keten restaurant, warenhuis, of in een lift.
Hier zie je hoe zijn zeven studioalbums zich tot elkaar verhouden.
Paradise Valley (2013)
Na een lange onderbreking van de schijnwerpers, verraste en verblijdde Mayer’s Born and Raised in 2012 fans met een nieuw geluid. Hij nam dat over naar het volgende jaar met Paradise Valley dat leunde op de country/folk vibe van zijn voorganger. Vanuit het oogpunt van de mainstream is er slechts één hit te vinden op deze plaat: een duet met toenmalige vriendin Katy Perry genaamd “Who You Love,” dat hun beider vocalen (voornamelijk die van Perry) en een aantal verdomd goede harmonieën laat horen. De regel “My boy, he ain’t the one that I saw comin’. And some have said his heart’s too hard to hold,” is een passende, zelfbewuste verwijzing van Perry naar Mayers tumultueuze relatiegeschiedenis. Die geschiedenis komt ook aan bod in “Paper Doll”, een nummer waarvan het gerucht gaat dat het geschreven is over Taylor Swift. Drama terzijde, het beste deel van het nummer is de videoclip-een parodie van een virale internet tutorial over “Prancercizing.” Zelfs een Frank Ocean feature op “Wildfire (Reprise)” kan dit nummer niet omhoog krijgen in de lijst, maar dat is meer te danken aan de kracht van de rest van zijn catalogus dan aan de mislukkingen van het album.
The Search for Everything (2017)
Mayers nieuwste, uitgebracht in 2017, is er weer een die ten prooi valt aan de de briljantie van zijn vorige werk. The Search for Everything staat vol met bops, van het soulvolle, maar toch poppy, “Still Feel Like Your Man,” tot het diep introspectieve “In the Blood.” Het album laat het scala aan gevoelens horen dat we in Mayers carrière hebben gezien. Er is bluesgitaar, er zijn folksy akoestieken, en natuurlijk, er zijn zoektochten naar liefde, maar het album raakt je niet helemaal in de gevoelens zoals anderen dat doen. Er staat ook een nummer op dat “Emoji of a Wave” heet, en dat waarschijnlijk de grootste discrepantie tussen de kwaliteit van een nummer en de titel bevat die ik ooit heb gezien. (Je zult het hoe dan ook willen uitzingen.)
Heavier Things (2003)
Mayers tweede album is net zo Young Man Existential als zijn debuut met Room For Squares, maar dan met iets meer troost. Mayer had de grote tijd bereikt op dit punt, en, naar mijn bescheiden mening, de tweedejaars inzinking vermeden. Dit is het album dat ons “Daughters” gaf, misschien wel zijn populairste nummer aller tijden. Waar Room for Squares nieuwsgierig is, is Heavier Things angstig. Het laatste nummer, “Wheel,” is niet bekend, maar maakte de weg vrij voor toekomstige levenswaarderende nummers als “Emoji of a Wave” en “I Guess I Just Feel Like.”
Stream John Mayer Albums
Born and Raised (2012)
In 2011 onderging Mayer een operatie voor een granuloom van de stembanden, een aandoening die ook Adele en Keith Urban heeft geteisterd. Born and Raised was een comebackverhaal op vele fronten. Niet alleen krijgt Mayer letterlijk zijn stem terug na de operatie, het album volgde ook op een lange hiatus, waarin Mayer zich terugtrok uit het openbare leven naar Montana. De wedergeboorte is niet alleen duidelijk in zijn zang, maar ook in de teksten. Op “Speak for Me,” verwijst Mayer naar de publieke fall-out van een Rolling Stone coververhaal waar iedereen al dood over gesproken heeft met de regel “Now the cover of a Rolling Stone, ain’t the cover of a Rolling Stone. And the music on my radio, ain’t supposed to make me feel alone.” Het album buigt de invloed die Neil Young op Mayer had met country, folksy vibes, op nummers als “Whiskey, Whiskey, Whiskey,” maar brengt ook de blues gitaar terug op klassieke Mayer liefdes nummers als “Love Is a Verb,” en “Something Like Olivia.” De underdog MVP van het album is “Walt Grace’s Submarine Test, January 1967,” waar Mayer het verhaal vertelt van een man die genoeg heeft van het leven, wat hem ertoe aanzet zijn eigen onderzeeër te bouwen en op te stijgen naar Tokyo. Het nummer eindigt dubbelzinnig, niet wetend of Walt Grace het haalt naar de overkant van de Stille Oceaan of sterft op zijn weg. Het is een soort vertelling die we nog niet van Mayer hadden gezien, en het landt gracieus.
Battle Studies (2009)
In 2009 was ik een junior op de universiteit en had ik net een breakup achter de rug, dus natuurlijk staat Mayers pure breakup-ballad vol Battle Studies hoog op mijn lijstje. Kijk maar naar een paar van deze titels: “All We Ever Do Is Say Goodbye,” “Perfectly Lonely,” “Edge of Desire,” en natuurlijk, de zeer op de neus “Heartbreak Warfare.” Battle Studies bevat ook een duet opgenomen tijdens geruchten romance met Taylor Swift genaamd “Half of My Heart,” die gemakkelijk had kunnen worden opgenomen tijdens hun werkelijke breakup praten. Battle Studies is donker en somber – een catalogus van droevige liedjes om naar te luisteren terwijl je naar huis loopt in de regen. Het is ook de eerste keer dat Mayer verwijst naar het weglopen van alles en het doen van zijn eigen ding. Hoewel het album niet vol staat met hits, is het wel typisch Mayer. Fans hadden drie jaar gewacht op het album na Continuum, en wat ze kregen was een meer volwassen, schijnbaar gebroken Mayer waar elke Sad Boi die de moeite waard is zich in kan vinden.
Room For Squares (2001)
Mayers debuutalbum, dat oorspronkelijk alleen online verscheen voordat Columbia hem tekende, zou gemakkelijk zijn beste kunnen zijn, als we alleen naar songwriting zouden kijken. Op Room For Squares verkent een jonge, nieuwsgierige Mayer de ups en downs van de liefde en het leven vanuit zijn eigen ervaringen. Het gaf ons de songs waar iedereen die Mayer kent naar zal verwijzen bij zijn vermelding met “No Such Thing,” (“I wanna run through the halls of my high school”) en “Your Body Is a Wonderland,” (“Je lichaam is een wonderland”), maar bevat ook enkele van zijn diepste songwriting aller tijden. Op “83” verlangt Mayer terug naar het leven op zesjarige leeftijd, en op “My Stupid Mouth,” voorspelt hij, ironisch genoeg, zijn eigen toekomst. Hoewel niet opgenomen op de oorspronkelijke online release, is het nummer “3X5” misschien wel het beste van het album. Het is een nummer dat je naar je ex zou willen sturen om hem te vertellen dat je weer bij elkaar wilt komen. (Niet doen, hoor. Of welk liedje dan ook.)
Stream John Mayer Albums
1.Continuum (2006)
John Mayer’s derde album wordt vaak gezien als zijn beste, en dat komt omdat het Mayer op zijn meest comfortabele is, en zijn meest onbevangen in termen van songwriting en performance. Als Squares ons een voorproefje gaf van Mayer’s bekwaamheid als songwriter, dan vestigde Continuum Mayer als een meester in zijn vak en niet slechts een toevallige hit artiest. Het album werd genomineerd voor drie Grammy’s (waaronder Album of the Year), en won er twee (Best Pop Vocal Album en Best Male Pop Vocal Performance voor “Waiting on the World to Change.” Het is moeilijk om een topnummer van Continuum te kiezen, vanwege de consistentie van begin tot eind. Het prachtig ongelukkige verhaal van “Slow Dancing in a Burning Room”, de existentiële bom van “Stop This Train” en de tranen in je gezicht opwekkende briljantheid van “Dreaming With a Broken Heart” hebben allemaal de tand des tijds doorstaan. Maar zijn gitaarwerk aller tijden en frustrerend relateerbare songwriting op “Gravity” gaan misschien wel de boeken in als zijn grootste en meest populaire nummer aller tijden, laat staan dit album. Tegen de tijd dat Continuum uitkwam, was John Mayer al een ster onder de mensen, maar dit is het album dat een hele industrie “whoa” heeft doen zeggen. Het is te gemakkelijk om dit boven aan zijn catalogus te zetten.