Op 21 september 1996 wisselden John F. Kennedy Jr. en Carolyn Bessette stilletjes hun geloften uit in de schemering tijdens een intieme ceremonie op een afgelegen eiland voor de kust van Georgia. De zon was al onder de Atlantische horizon gedoken, en de enige bron van licht in de kleine kapel op Cumberland Island (bevolking < 35) straalde zachtjes van kaarsen verspreid over de ruimte.
Op die avond legde fotograaf Denis Reggie – die de grote eer en duidelijke uitdaging had om deze intieme gelegenheid vast te leggen – op toevallige wijze vast wat twee van de meest iconische trouwfoto’s van de eeuw zouden worden. Zijn bekroonde beeld van de bruid en bruidegom die de kerk verlaten wordt sinds 2016 tentoongesteld in het Smithsonian Museum of American History in Washington, D.C., en Reggie sprak met The Knot in een exclusief interview op wat de 20e huwelijksverjaardag van het paar zou zijn geweest op 21 september 2016. Lees het interview hieronder voor meer details over het geheime huwelijk van JFK Jr. en Carolyn Bessette.
“Merk op dat het een lichte hoek heeft,” zegt Reggie over zijn iconische opname. “Ik liep achteruit en ik zag ze eigenlijk in silhouet, want dit is een plek waar geen straten waren, geen straatverlichting en geen verlichting. In principe was de zon ondergegaan en was het donker en er waren kaarsen in de kleine kapel – geen elektriciteit, alleen kaarsen – en ik was in staat om ze in silhouet te zien terwijl hij haar hand vasthield, en dat is toen ik de sluiter op mijn grote Hasselblad-camera zette en vervolgens dat mooie moment voor hen – en voor de wereld – vastlegde.”
© Denis Reggie 1996
Het beeld van het bruidspaar dat de kapel verlaat, werd later gepresenteerd als Life’s Photo of the Year en kreeg aandacht in publicaties als Time, Newsweek en People. Het inspireerde ook een beweging binnen de bruidsfotografie waarbij openhartige, oprechte momenten meer werden benadrukt dan geposeerde beelden van bruidsparen. “Om Carolyns uitdrukking te zien, zijn bruid… Ze is net zo verrast als ik als fotograaf was toen hij haar hand pakte en die naar zijn lippen bracht, terwijl ze uit die eenvoudige maar elegante, rustieke omgeving liepen, waar de liefde echt op de voorgrond stond. Geen pracht en praal, geen luxe… Dit was gewoon liefde, voluit, en in het midden. Ik denk dat elk aspect van de foto dat uitstraalt.”
Reggie herinnert zich hoe slechts 35 gasten werden uitgenodigd om getuige te zijn van de huwelijkssluiting, die voor het publiek geheim werd gehouden. “Er was een neef van de Robert Kennedy’s, een van de Eunice Shriver’s, een van de Smith’s, enzovoort. Uiteindelijk waren het vooral de neven en nichten die het dichtst bij zijn leeftijd zaten en het was heel intiem,” merkt de fotograaf op. “Ik dacht dat de eenvoud ervan zijn moeder, mevrouw Onassis, heel trots zou hebben gemaakt. Ik heb in de loop der jaren een aantal keren voor haar gewerkt, en zij was in veel dingen, voor de wereld en voor mij, een vrouw met een ongelooflijke elegantie, maar dan wel een ingetogen elegantie. Ik dacht bij mezelf, de keuze van het decor, de eenvoud van de bloemen, zelfs de jurk en het ontwerp – alles – prachtig, maar niets van dat alles overdreven. Jackie Kennedy Onassis was de koningin van dat soort eenvoud. Ze had zo’n grote bekwaamheid in het entertainen, in haar decor, in haar kleding, en zo vaak als ik haar tegenkwam, overtrof haar elegantie het statement van al die accoutrementen… een vrouw met veel geld die alles kon hebben, maar ik geloof dat ze zo trots zou zijn geweest dat haar zoon, samen met zijn verloofde, had gekozen voor een bruiloft die minder om grootsheid draaide en meer om de belangrijke liefde en verbintenis die ze aangingen. Ik denk dat ik, toen ik daar die twee of drie dagen werkte, vooral dacht aan hoe trots ze zou zijn geweest. Ik geloof dat ze slechts een paar jaar daarvoor was overleden.”
De in Atlanta woonachtige professional mijmert over de vraag waarom zijn foto zo’n immense reactie heeft opgeroepen van stellen over de hele wereld. Zo was Reggie onlangs voor een opdracht in Rome, toen hij bij toeval zijn foto tegenkwam in een bruidssalon.
“60 seconden lang keek ik ernaar en vroeg me af waarom ze die foto daar moesten hebben,” zegt hij. “Twee vrouwen lopen voorbij, stoppen met hun boodschappentassen in hun hand, en de ene vrouw – ik kan het duidelijk zien – reikt haar hand naar haar borst in een hartelijke uitdrukking. En weet je, hier is het 20 jaar later en het heeft een impact halverwege de wereld door iemand waarvan ik me kan voorstellen dat hij of zij hem eigenlijk niet kende. Ik snap het. Ik snap het.”
Twee vrouwen bewonderen Denis Reggie’s iconische trouwfoto van John F. Kennedy Jr. en Carolyn Bessette in Rome. © Denis Reggie 2016
Datzelfde beeld ontroert Reggie ook. “Soms kijk ik ernaar en denk ik: ‘Wat een kerel,'” zegt hij. “Hij legde de lat hoog voor ons allemaal, mannen die liefde in ons hart hebben en dat willen uitdrukken. Hij legde de lat hoog voor andere mannen om net zo demonstratief te zijn als hij was over wat er in hun hart leeft. Ik was vereerd om het vast te leggen met mijn camera en lens, maar ik denk dat de knipoog naar hem gaat. En natuurlijk haar uitdrukking – die schoonheid en opwinding – maakt het alleen maar beter en spannender.”
Reggie’s hart is gewijd aan het vastleggen van de essentie van bruiloften, die pure viering van liefde tussen een stel. “Het is een serieuze dag waarop volgens mij iemands ware gevoelens en liefde en verbintenis op de voorgrond moeten staan,” zegt hij. “Dit is de reden waarom ik op een bruiloft vrijwel zwijg. Ik ben stil omdat ik mezelf zie als de stille getuige met een camera. Ik zie mezelf niet als de regisseur, niet als iemand die het moment inleidt of ensceneert. Ik zie mezelf als een historicus – iemand die er is om getuige te zijn van een moment en om te anticiperen op grote momenten, om nuances en details op te merken, om te zien hoe iemand in de hand van een ander knijpt en om daarop te kunnen reageren – zonder een woord te spreken – in de zoektocht naar het bewaren van authenticiteit.”