In Rusland begint de Februari Revolutie (zo genoemd vanwege het Russische gebruik van de Juliaanse kalender) wanneer rellen en stakingen over voedselschaarste uitbreken in Petrograd. Een week later komt er een einde aan de eeuwenlange tsaristische heerschappij in Rusland met de troonsafstand van Nicolaas II, en zet Rusland een dramatische stap in de richting van een communistische revolutie.
In 1917 hadden de meeste Russen het vertrouwen in de leiderscapaciteiten van het tsaristische regime verloren. De corruptie in de regering tierde welig, de Russische economie bleef achterop hinken en Nicolaas ontbood herhaaldelijk de Doema, het Russische parlement dat na de revolutie van 1905 was ingesteld, wanneer het zich tegen zijn wil keerde. De directe aanleiding voor de Februarirevolutie – de eerste fase van de Russische Revolutie van 1917 – was echter Ruslands rampzalige betrokkenheid bij de Eerste Wereldoorlog. Militair gezien was het keizerlijke Rusland geen partij voor het geïndustrialiseerde Duitsland, en de Russische verliezen waren groter dan die van enig ander land in welke eerdere oorlog dan ook. Ondertussen was de economie hopeloos ontwricht door de kostbare oorlogsinspanningen, en gematigden sloten zich aan bij radicale Russische elementen die opriepen tot de omverwerping van de tsaar.
WATCH: Vladimir Lenin: Voice of Revolution on HISTORY Vault
Op 8 maart 1917 gingen demonstranten in de Russische hoofdstad Petrograd (nu St. Petersburg) de straat op om brood te kopen. Petersburg). Gesteund door 90.000 stakende mannen en vrouwen kwamen de demonstranten in botsing met de politie, maar weigerden de straten te verlaten. Op 10 maart breidde de staking zich uit over alle arbeiders van Petrograd en verwoestten woedende arbeidersmassa’s politiebureaus. Verschillende fabrieken kozen afgevaardigden in de Petrograd Sovjet, of “raad”, van arbeiderscomités, naar het model van de Revolutie van 1905.
Op 11 maart werden de troepen van het garnizoen van Petrograd opgeroepen om de opstand de kop in te drukken. In sommige confrontaties openden regimenten het vuur en doodden demonstranten, maar de demonstranten bleven op straat, en de troepen begonnen te aarzelen. Die dag ontbood Nicolaas opnieuw de Doema. Op 12 maart zegevierde de revolutie toen regiment na regiment van het garnizoen van Petrograd overliep naar de zaak van de demonstranten. De soldaten, zo’n 150.000 man, vormden vervolgens comités die afgevaardigden kozen voor de Petrogradse Sovjet.
De keizerlijke regering werd gedwongen af te treden, en de Doema vormde een voorlopige regering die vreedzaam met de Petrogradse Sovjet wedijverde om de controle over de revolutie. Op 14 maart vaardigde de Sovjet van Petrograd “Bevel Nr. 1” uit, dat de Russische soldaten en matrozen opdroeg alleen bevelen op te volgen die niet in strijd waren met de richtlijnen van de Sovjet. De volgende dag, 15 maart, deed tsaar Nicolaas II afstand van de troon ten gunste van zijn broer Michael, wiens weigering van de kroon een einde maakte aan de tsaristische autocratie.
De nieuwe provinciale regering, getolereerd door de Sovjet van Petrograd, hoopte de Russische oorlogsinspanningen te redden en tegelijkertijd een einde te maken aan het voedseltekort en vele andere binnenlandse crises. Het zou een ontmoedigende taak blijken. Ondertussen verliet Vladimir Lenin, leider van de Bolsjewistische revolutionaire partij, zijn ballingschap in Zwitserland en stak de Duitse vijandelijke linies over om naar huis terug te keren en de Russische Revolutie te leiden.
LEES MEER: Rusland: Een tijdlijn