Withhold of Adjudication: What Everyone Needs to Know
Voor degenen onder u die sinds hun rechtenstudie niet meer over strafrecht hebben nagedacht: rechters in Florida hebben een speciale bevoegdheid om in een strafzaak “de berechting achter te houden” op grond van F.S. §948.01. De wet geeft de rechter de mogelijkheid om na het opleggen van een proeftijdvonnis een uitspraak achter te houden zonder de verdachte een veroordeling op te leggen en de bijkomende gevolgen die een veroordeling met zich meebrengt.1 Deze rechterlijke keuze kan verstrekkende gevolgen hebben, niet alleen in de strafrechtelijke arena, maar ook in civiele zaken.
Velen van ons die regelmatig het strafrecht beoefenen, hebben het achterhouden van een uitspraak van oudsher gezien als een logisch compromis voor de minnelijke schikking van strafzaken. In die gevallen stemt de verdachte in met de betaling van boetes en een proeftijd in ruil voor de instemming van de staat met een opschorting van de berechting. Zodra de proeftijd met succes is voltooid, is de rechterlijke instantie onbevoegd en is er geen sprake van een schuldigverklaring.2 F.S. §948.04 (2) bepaalt dat na beëindiging van de proeftijd de proeftijdontzegging wordt ingetrokken en de proeftijdontzegger niet kan worden veroordeeld voor het strafbare feit waarvoor de proeftijd was toegestaan. In deze gevallen heeft de opschorting van de veroordeling de gerechtelijke economie en de clementie voor ongewoon gedrag bevorderd door de veroordeling uit de gerechtelijke procedure te halen. In het geval van misdemeanors hebben inhoudingen verdachten in staat gesteld te ontsnappen aan bijkomende gevolgen, zoals verplichte intrekking van het rijbewijs voor drugsveroordelingen of punten in verband met verkeersovertredingen. In het geval van gekwalificeerde misdrijven ontsnappen de verdachten aan het verlies van burgerrechten zoals het actief en passief kiesrecht, het recht om een openbaar ambt te bekleden en het recht om in een jury te zetelen.3 Het effect van een opschorting van de uitspraak heeft ook verregaande praktische gevolgen gehad. Een persoon die het voordeel van een opschorting van de uitspraak heeft gehad, kan bijvoorbeeld van oudsher ontkennen dat hij een veroordeling heeft, zelfs wanneer hij een verklaring moet afleggen of voor de rechter moet getuigen.4 Bovendien kunnen verdachten veilig “nee” aankruisen bij sollicitaties wanneer hun wordt gevraagd of zij ooit voor een strafbaar feit zijn veroordeeld.
Het voordeel van de opschorting van de uitspraak is de laatste tijd het mikpunt van aanvallen geweest. In een aantal wetten is een beperkende formulering opgenomen die het voordeel van de inhoudingsbepaling tenietdoet. Het meest dramatisch is de formulering in de wet inzake rijden onder invloed, die de rechter uitdrukkelijk verbiedt een uitspraak achter te houden.5 Bovendien sluiten de verzegeling- en verwijderingstatuten ook de verwijdering uit het openbare strafregister uit van een aantal overtredingen, ongeacht de inhouding van een uitspraak. De meest in het oog springende strafbare feiten zijn die welke betrekking hebben op daden van huiselijk geweld. Andere feiten die niet in aanmerking komen, zijn brandstichting, zware mishandeling en geweldpleging, illegaal gebruik van explosieven, mishandeling van kinderen en bejaarden, kaping en autodiefstal, ontvoering, moord en doodslag, seksuele misdrijven, communicatiefraude, misdrijven tegen ambtenaren of ambtenaren, beroving, inbraak in een woning, stalking, en pogingen of samenzweringen om de onderliggende misdrijven te plegen.6
In 2004 heeft de wetgever F.S. §775.08435,7 uitgevaardigd, waarin wordt bepaald dat rechtbanken geen inhoudingen mogen toepassen in dood-, levens- of eerstegraadsmisdrijven en de toepassing van inhoudingen in tweedegraadsmisdrijven beperken door een schriftelijke motie van de openbare aanklager of uitdrukkelijke rechterlijke vaststellingen overeenkomstig F.S. §921.0026 te vereisen. Dit statuut is van kracht voor alle niet-hoofdelijke misdrijven die na 1 oktober 1998 zijn gepleegd. Krachtens F.S. §921.0026 kan de rechtbank verzachtende omstandigheden in overweging nemen, zoals de voorwaarden van een pleidooi, de geringe rol van de beklaagde in het misdrijf, het onvermogen van de beklaagde om de criminele aard van zijn of haar gedrag in te zien, de behoefte en ontvankelijkheid van de beklaagde voor een gespecialiseerde behandeling voor een geestelijke stoornis, de noodzaak van het betalen van restitutie, de rol van het slachtoffer bij het incident; dwang of macht over de beklaagde; de schadeloosstelling van het slachtoffer voorafgaand aan de identificatie van de beklaagde; de medewerking van de beklaagde aan het onderzoek, de ongenuanceerde wijze van het op zichzelf staande incident; en de jeugdigheid van de beklaagde en het onvermogen om de gevolgen van zijn of haar daden te begrijpen. Interessant is dat het statuut specifiek uitsluit dat rekening wordt gehouden met de dronkenschap van de verdachte en drugsmisbruik of verslavingen.
Daarnaast heeft de jurisprudentie de manier veranderd waarop inhoudingen moeten worden behandeld. Het Hooggerechtshof van Florida heeft geoordeeld dat een schuldig pleidooi of vonnis met een opschorting van de uitspraak een veroordeling is die als verzwarende omstandigheid in aanmerking kan worden genomen in een procedure tot veroordeling tot de doodstraf.8 De redenering van het hof is dat het woord “veroordeeld” zoals gebruikt in F.S. §921.141(5)(b) een geldig schuldig pleidooi of schuldigverklaring door een jury voor een gewelddadig misdrijf betekent; een schuldigverklaring is niet noodzakelijk om een dergelijke “veroordeling” in aanmerking te nemen bij de karakteranalyse van de doodstraf. Bovendien heeft het Hooggerechtshof van Florida ook geoordeeld dat de term “veroordeling”, zoals gebruikt in de wet die voorziet in zwaardere straffen voor een derde veroordeling voor het rijden met een geschorst rijbewijs, ook overtredingen omvat waarvoor de veroordeling werd ingehouden.9 e redenering voor deze beslissing is dat een op gezond verstand gebaseerde lezing van de F.S. §322.34 aangeeft dat de wetgever de term “veroordeling” heeft bedoeld als een vaststelling van schuld van een verdachte door middel van een pleidooi of een vonnis. Daarom concludeerde de rechtbank dat het duidelijk is dat de Florida Legislature heeft bedoeld dat een veroordeling, voor de toepassing van F.S. §322.34(1), zowel veroordelingen als inhoudingen omvat, tenzij de beschikking wordt gegeven op grond van F.S. §318.14(10), die het mogelijk maakt dat personen die een civiele verkeersovertreding hebben begaan, kiezen voor een verkeersschool in ruil voor een inhouding van de veroordeling en het niet in rekening brengen van verkeerspunten.
Overheidsinstanties hebben ook bepalingen opgenomen in hun arbeidsreglementen, waarin specifiek wordt aangegeven dat een pleidooi en een vonnis, ongeacht of een veroordeling is ingehouden of niet, als een veroordeling wordt beschouwd en een werknemer kan onderwerpen aan sancties, waaronder ontslag.10 Bovendien erkennen entiteiten buiten Florida, waaronder federale entiteiten, het onthouden van een uitspraak niet, aangezien er geen parallelle bepalingen zijn. Dit effect komt het duidelijkst tot uiting in federale vervolgingen voor misdadigers in het bezit van een vuurwapen, waarbij de opschorting van de berechting van een misdrijf in Florida kan voldoen aan het basisvereiste van een veroordeling voor een misdrijf.11 Vreemd genoeg lijkt het Southern District of Florida herhaaldelijk te stellen dat een inhouding geen veroordeling is die kan worden behandeld als een predikaat voor een misdrijf in het bezit van een vuurwapen onder 18 U.S.C. §922.12 Volgens dezelfde redenering berekent de strafrechtelijke geschiedenisberekening binnen de adviserende federale strafmaatrichtlijnen een inhouding als een eerdere veroordeling voor de beoordeling van strafrechtelijke geschiedenispunten.13 Bovendien kunnen ingezeten vreemdelingen worden gedeporteerd of uitgesloten van de Verenigde Staten vanwege misdrijven en bepaalde overtredingen die worden aangemerkt als misdrijven van moreel laakbare aard, ongeacht de inhouding van de berechting.14
In reactie op deze veranderingen hebben veel civiele beoefenaars de traditionele discovery-eisen aangepast door vragen op te nemen over arrestaties, deelname aan afleidingsprogramma’s, en pleidooien van schuldig of niet-bestreden. Veel werkgevers vragen nu of een sollicitant gedaagde is geweest in een strafrechtelijke procedure, ongeacht de uitspraak, of vragen of een sollicitant ooit schuldig of onbestreden heeft gepleit of dat een rechter een uitspraak heeft gedaan in een zaak waarin de sollicitant gedaagde was. Bovendien hebben veel mensen onlangs ondervonden dat ze niet als chaperonne mogen optreden bij de schoolfeesten van hun kinderen of zelfs niet als vrijwilliger bij de verkoop van gebak op school, omdat de administratieve voorschriften van de schooldirectie nu een bepaling bevatten die vrijwilligers diskwalificeert op grond van “vroeger gedrag” zonder vermelding van veroordelingen. Deze beperkingen vloeien voort uit de Drug Free Schools Act van 1986, zoals gewijzigd in 1989, die zodanig is geïnterpreteerd dat personen met eerdere drugsgerelateerde overtredingen of verslavingen slechts in beperkte mate mogen deelnemen aan schoolactiviteiten. Veel plaatselijke schoolbesturen beschouwen “no contest” of “nolo contendere”, ongeacht of de veroordeling is opgeschort, als voorafgaande overtredingen.
Ook de Florida Bar heeft de beoogde voordelen van de opschortende bepaling tenietgedaan. In de onlangs gewijzigde Rules Regulating The Florida Bar, waren advocaten voorheen alleen verplicht om “veroordelingen” van misdrijven aan de balie te melden. Regel 3-7.2(e) bepaalt nu dat advocaten bij beslissingen die op of na 1 augustus 2006 zijn genomen, de directeur van The Florida Bar in kennis moeten stellen van een dergelijke vaststelling of uitspraak. De kennisgeving moet een kopie bevatten van het document of de documenten waarop een dergelijke vaststelling of uitspraak is gebaseerd. Volgens de nieuwe regel moeten alle strafrechtelijke “vaststellingen of vonnissen” worden gemeld.
Dus wat doet dit er werkelijk toe voor de gezagsgetrouwe Joe Public? Om te beginnen kunnen ondeugdelijke overtredingen zoals open verpakkingen van alcohol op het strand of een verhitte ruzie tijdens een echtscheiding nu een litteken worden op iemands strafblad dat van invloed kan zijn op zijn of haar werk, verzekeringspremies, of zelfs zijn of haar vermogen om vrijwilligerswerk te doen in de gemeenschap. Geen mulligans of do-overs meer. Een kortstondige beoordelingsfout kan nu een probleem voor het leven zijn.
Dit roept natuurlijk de vraag op: Wat kan Joe Public doen? De eerste mogelijkheid is om een strafblad onschadelijk te maken door te proberen te voorkomen dat de staat een aanklacht indient. De officier van justitie heeft de inherente macht om te bepalen of een aanklacht zal worden ingediend of een tenlastelegging zal worden gevraagd. Indien de raadsman erin slaagt een “no information” te verkrijgen, dan wordt er geen formele aanklacht ingediend, hetgeen de inhoudingskwestie volledig opheft. De tweede optie is het overwegen van mogelijke alternatieven om een veroordeling te vermijden. Dit kan betekenen dat de zaak wordt berecht, of het kan een soort interventieprogramma betekenen dat resulteert in een sepot of een “geen vervolging,” of nolo prosequi, of het kan een onderhandeld pleidooi met concessie betekenen, dat het mogelijk maakt de berechting achterwege te laten. Bijvoorbeeld, het Second District Court of Appeal heeft geoordeeld dat een veroordeling kan worden ingehouden, zelfs als dit door de wet wordt uitgesloten, als de rechtbank een veroordeling inhoudt op grond van de Youthful Offender Act zoals gecodificeerd in F.S. §958.04.15
De cruciale factor voor strafrechtbeoefenaars is om de cliënt te informeren over de mogelijke juridische gevolgen, evenals de bijkomende gevolgen, waarmee zij maanden, of zelfs jaren, na de afsluiting van de strafzaak kunnen worden geconfronteerd. Civielrechtelijke beroepsbeoefenaars moeten zich bewust zijn van wat toelaatbaar is en moeten nauwkeurig formuleren en antwoorden op verzoeken tot ontdekking en vragen over getuigenverklaringen. Zij moeten ook eerdere achtergehouden vonnissen analyseren om te bepalen of de onderliggende feiten toelaatbaar zijn als bewijs. Bijvoorbeeld, hoewel een ingehouden veroordeling niet toelaatbaar kan zijn als impeachment bewijs van een veroordeling onder F.S. §90.610, kan er een voldoende basis zijn om het bewijs toe te laten als karakterbewijs van andere misdaden, misstanden of daden onder F.S. §90.404(2). Een beetje tijd bij het doornemen van de bewijsregels kan het verschil maken tussen een rij niet-ontvankelijke getuigenissen tegenover een meesterlijk gemaakte rij schadelijk bewijs.
1 Fla. R. Crim. P. 3.670.
3 Snyder v. State, 673 So. 2d 9 (Fla. 1996). Federale strafrechtelijke aanklachten voor het bezit van een vuurwapen door een veroordeelde misdadiger kunnen worden gebaseerd op een misdrijf, ongeacht of een uitspraak is aangehouden.
4 Brown v. State, 787 So. 2d 136 (Fla. 4th D.C.A. 2001) (Hof oordeelde dat het ongepast was om te verwijzen naar een zaak van bezit van cocaïne waarbij de uitspraak was ingehouden); Martin v. State, 791 So. 2d 1115 (Fla. 4th D.C.A. 2000) (Hof oordeelde dat het ongepast was om vrijlating na het proces te weigeren op basis van een eerdere inhouding van de uitspraak).
7 H.B. 869 w/CS Adjudication of Guilt / S.B. 2552. Hoewel de rechter de berechting kan opschorten voor misdrijven van de tweede en derde graad, sluit de wet het opschorten van de berechting uit als de verdachte een eerdere opschorting van de berechting heeft voor een niet-verwant misdrijf.
8 McCrae v. State, 395 So. 2d 1145 (Fla. 1980).
9 Raulerson v. State, 763 So. 2d 285 (Fla. 2000).
10 Het Pinellas County Employment Handbook geeft in Regel XXIV aan dat een werknemer kan worden ontslagen wegens het pleiten van schuld of nolo contendre aan een misdrijf of misdrijf waarbij sprake is van morele schaamte, ongeacht het verband met de tewerkstelling en ongeacht het achterhouden van een veroordeling.
11 United States v. Orellanes, 809 F.2d 1526 (11th Cir. 1987).
12 Zie United States v. Gispert, 864 F. Supp. 1193 (S.D. Fla. 1994).
13 United States v. Rockman, 993 F.2d 811 (11th Circuit, 1993); zie ook U.S.S.G. §§4A1.1, 4A1.2(f), en 2K2.1.
14 Zie 8 U.S.C. §1182; 8 U.S.C. 1227.
15 Sloan v. State, 884 So. 2d 378 (Fla. 2d D.C.A. 2004).
George E. Tragos heeft zijn B.A. en J.D. behaald aan de Florida State University. Hij was hoofd van de afdeling misdrijven van de openbare aanklager van Pinellas en Pasco County en hoofd van de strafrechtelijke afdeling van het U.S. Attorney’s Office, Middle District of Florida. Hij was ook hoofd procesassistent in het Ministerie van Justitie voor de President’s Organized Crime Drug Enforcement Task Force. Hij is voormalig voorzitter van de Florida Association of Criminal Defense Lawyers en is voormalig voorzitter van de sectie strafrecht. De heer Tragos is een gecertificeerd strafrechtadvocaat.
Peter A. Sartes is medewerker van het advocatenkantoor van George E. Tragos. Hij behaalde zijn B.A., M.B.A., en J.D. aan de Universiteit van Toledo, Ohio, en studeerde ook aan het Stetson College of Law. Mr. Sartes was voorheen werkzaam bij het Lucas County Public Defender’s Office in Toledo, Ohio. Hij is voormalig voorzitter van de Clearwater Bar Association, Young Lawyers Division, en is momenteel voorzitter van The Florida Bar Traffic Court Rules Committee en liaison van de Rules of Judicial Administration Committee.
Deze column is ingediend namens de sectie strafrecht, Ann E. Finnell, voorzitter, en Georgina Jimenez-Orosa, redacteur.