Achtergronden: De osmolal gap wordt al tientallen jaren gebruikt om te screenen op blootstelling aan toxische alcoholen. Verschillende problemen kunnen echter de betrouwbaarheid beïnvloeden. Wij trachtten vergelijkingen te ontwikkelen om de osmolariteit te berekenen met een verbeterde performantie wanneer ze gebruikt wordt om te screenen op intoxicatie aan toxische alcoholen.
Opzet van de studie: Retrospectief cohortonderzoek.
Setting & deelnemers: 7.525 patiënten die gelijktijdige metingen ondergingen van osmolaliteit, natrium, kalium, ureum, glucose en ethanol of soortgelijke metingen ondergingen die werden uitgevoerd binnen 30 minuten na een meting van toxische alcoholniveaus in één tertiair zorgcentrum van april 2001 tot juni 2016. Patiënten met detecteerbare toxische alcoholen werden uitgesloten.
Indextest: Vergelijkingen om osmolariteit te berekenen met behulp van meervoudige lineaire regressie.
Uitkomsten: De prestaties van nieuwe vergelijkingen vergeleken met gepubliceerde vergelijkingen ontwikkeld om osmolariteit te berekenen, en om toxische alcoholintoxicaties nauwkeuriger te diagnosticeren.
Resultaten: Wij verkregen 7.525 metingen, waaronder 100 met niet-detecteerbare toxische alcoholen. Onder hen waren er 3.875 met ondetecteerbare en 3.650 met detecteerbare ethanolgehaltes. In het gehele cohort was de beste vergelijking om de osmolariteit te berekenen 2,006×Na + 1,228×Ureum + 1,387×Glucose + 1,207×Ethanol (waarden in mmol/L, R2=0,96). Een vereenvoudigde vergelijking, 2,0×Na + 1,2×Ureum + 1,4×Glucose + 1,2×Ethanol, had een vergelijkbare R2 met 95% van de osmolal gap waarden tussen -10,9 en 13,8. Bij patiënten met niet-detecteerbare ethanolconcentraties was het bereik van 95% van de osmolal gap-waarden kleiner dan eerder gepubliceerde formules, en bij patiënten met detecteerbare ethanolconcentraties was het bereik kleiner of vergelijkbaar. Wij voerden een subanalyse uit van 138 gevallen waarbij zowel de toxische alcoholconcentratie kon worden gemeten als de osmolal gap kon worden berekend. Onze vereenvoudigde vergelijking had een superieure diagnostische nauwkeurigheid voor toxische alcoholblootstelling.
Beperkingen: Eén centrum, geen externe validatie, beperkt aantal gevallen met detecteerbare toxische alcoholen.
Conclusies: In een groot cohort waren de coëfficiënten van regressieanalyses die de bijdrage van glucose, ureum en ethanol schatten hoger dan 1,0. Onze vereenvoudigde formule om osmolariteit nauwkeurig te berekenen leverde een betere diagnostische nauwkeurigheid op voor vermoedelijke toxische alcoholblootstellingen dan eerder gepubliceerde formules.