Geschiedenis van hondsdolheid

Hondsdolheid wordt al heel lang in de geschiedenis herkend, wat waarschijnlijk te danken is aan de bijzonder grimmige symptomen die met de ziekte gepaard gaan. De ziekte schijnt altijd bij hondensoorten te hebben voorgedaan, maar ook met tussenpozen bij andere diersoorten zoals vleermuizen.

Vroegere geschiedenis van rabiës

Zelfs in de oudheid begreep men al snel dat het rabiësvirus kon worden doorgegeven via een dierenbeet. Hondsdolheid wordt in verschillende oude literaire werken genoemd, zoals in het geschrift van Aristoteles (300 v. Chr.), waarin hondsdolheid wordt genoemd als een van de ziekten die honden en alle dieren die door de hond worden gebeten, kunnen treffen.

Ook in vroege historische tijden was de eigenaar van een hond die symptomen van hondsdolheid vertoonde, zoals overmatig speekselen, verplicht voorzorgsmaatregelen te nemen om te voorkomen dat zijn hond iemand zou bijten.

Epidemiologie van hondsdolheid

De prevalentie van hondsdolheid in verschillende delen van de wereld varieerde door de geschiedenis heen. Sommige regio’s werden geacht vrij van rabiës te zijn in bepaalde perioden, hoewel dit met de tijd veranderde doordat de ziekte weer binnensloop, afhankelijk van de dierenpopulatie en de prevalentie van de ziekte.

Aan het begin van de 20e eeuw was rabiës sterk teruggedrongen in veel ontwikkelde regio’s die er voorheen mee te maken hadden, zoals Midden-Europa. Men denkt dat dit grotendeels te danken is aan de invoering van rabiësvaccinatie, hoewel ook andere factoren van invloed kunnen zijn geweest. Andere delen van de wereld ondervinden echter nog steeds de gevolgen van het hondsdolheidsvirus.

Voorkomen van de overdracht van hondsdolheid

In de 18e eeuw werd in landen als Duitsland, Frankrijk en Spanje wetgeving aangenomen voor de vernietiging van zwerfhonden, in een poging om het risico te verkleinen dat een hondsdolle hond in contact zou komen met een mens in de regio en deze zou bijten. Dit viel echter niet in goede aarde bij het publiek en werd in de meeste gebieden in de wereld niet gehandhaafd.

In de 19e eeuw werden andere preventieve methoden ingevoerd, zoals quarantaine en andere gezondheidsinitiatieven, als gevolg van een beter begrip van honden en de overdracht van rabiës op stedelijke bevolkingsgroepen. Waarschijnlijk als gevolg van deze maatregelen nam het aantal mensen dat door hondsdolheid werd getroffen sterk af, en in de 20e eeuw werden veel gebieden als vrij van het virus beschouwd.

vaccinatie tegen hondsdolheid

asteur toonde in 1885 voor het eerst de mogelijkheid aan om honden te vaccineren om besmetting met hondsdolheid en mogelijke overdracht op mensen te voorkomen. Dit werd echter niet routinematig toegepast tot de jaren 1920, toen vaccinatie van huisdieren werd ontwikkeld en op grote schaal werd toegepast.

Dankzij deze praktijk kon de prevalentie van rabiës bij dieren drastisch worden teruggedrongen. Op voorwaarde dat de meerderheid van de huisdieren (70%) werd gevaccineerd, kon het effect van hondsdolheid in wezen uit de regio worden geëlimineerd.

Honden kunnen worden gevaccineerd tegen hondsdolheid. Image Credit: Numstocker / .com

Huidige behandeling van rabiës

Eveneens vandaag de dag, als de symptomen zich eenmaal ontwikkelen is er geen bekende behandeling voor rabiës. De huidige behandeling van iemand die aan rabiës is blootgesteld, is post-exposure prophylaxis (PEP). Hierbij wordt rabiësimmunoglobuline en vaccin toegediend kort na de blootstelling aan het virus, gevolgd door een serie injecties gedurende 30 dagen.

Tot op heden heeft PEP een slagingspercentage van bijna 100% wanneer het op de juiste wijze kort na de blootstelling aan het rabiësvirus wordt toegediend. Als gevolg daarvan zijn er nu betrekkelijk weinig gevallen van rabiës wanneer mensen toegang hebben tot adequate medische behandeling. 95% van de 55.000 gevallen van rabiës per jaar doen zich voor in Azië en Afrika, waar medische hulp na blootstelling aan het virus vaak ontbreekt.

Verder lezen

• Alle rabiës (hydrofobie) inhoud
• Wat is rabiës?
• Rabiës Virologie
• Rabiës Preventie
• Rabiës Epidemiologie

Citaties