Uit het augustusnummer 2004 van Car and Driver.
Het vermengde DNA van Daimler-Benz en Chrysler Corporation bracht in 2003 zijn eerste nakomelingen voort, en kappers konden hun hart ophalen. De Crossfire is precies het soort fleurige prêt-à-porter dat mensen in de look-good business aanspreekt. Om zeker te zijn, de Crossfire ziet er goed uit.
De naam van de auto is ook een onbedoelde woordspeling over DaimlerChrysler; in de dagen sinds de fusie in 1998, zijn leidinggevenden regelmatig neergemaaid door kruisvuur tussen Stuttgart en Detroit. De laatste gedwongen exit was Chrysler Group COO Wolfgang Bernhard, kruisvuur in mei voor te luidruchtig over problemen bij Mercedes en verzet tegen een plan om $ 7 miljard te besteden aan de redding van Mitsubishi.
Misschien dacht hij dat het geld moest worden gebruikt om meer mensen Crossfires te laten kopen. Vanaf 1 mei, volgens het vakblad Automotive News, waren er genoeg van de torpedo-staart coupés in voorraad dat de Karmann fabriek in Osnabrück, Duitsland, kon gaan op een vijf maanden durende lunchpauze voordat Chrysler dealers zou komen te kort. Het bedrijf gelooft dat het magische laxeermiddel kan zijn het trekken van de basisprijs onder de $ 30.000 voor 2005 door het schrappen van een aantal standaard functies, zoals verwarmde stoelen.
In de tussentijd is de dandy geklede Crossfire, die zowel skelet als spieren deelt met de eerste generatie Mercedes-Benz SLK roadster, het eerste Chrysler product dat het prestatieverhogende SRT label krijgt, dat tot nu toe alleen aan Dodges werd gegeven.
Hoogtepunten: Ziet er goed uit op straat, supercharger maakt korte metten met oude vermogensklachten, nieuwe poten houden van circuitwerk.
De “straat- en racetechnologie” – meer pk’s, grotere banden en een stoere houding – is al op een paar Dodges toegepast, met name op de Ram SRT-10 en de Neon-gebaseerde SRT-4 (alle Vipers dragen een SRT-10 badge). Kopers die de voorkeur geven aan een snelle kwart mijl geserveerd met essentie van de band rook hebben goedgekeurd van de 500-pk pick-up en 230-pk subcompact (in feite, verschillende Mopar bolt-on kits zal de SRT-4’s pk’s bump helemaal tot 300). Deze eerste auto’s hebben de naam SRT een reputatie gegeven voor het leveren van het echte werk. De anticipatie is hoog voor de SRT-versies van de Chrysler 300C sedan en Dodge Magnum wagon, nu slechts enkele maanden weg, zijn we geadviseerd.
Terwijl we wachten, de Crossfire SRT-6 zal blazen in de dealers deze juni als zowel de $ 45.695 automatische coupe hier afgebeeld en een $ 49.995 automatische cabriolet. De SRT-6 heeft geen handgeschakelde versnellingsbak.
We hebben al geschreven dat de basis Crossfire een oogstrelend uiterlijk en een prettig rijgedrag heeft, maar een motor die minstens 50 pk te weinig heeft om aan de kook te komen. De SRT mods zijn substantieel, net als de prijsverhoging. Van de basis Crossfire coupé naar de SRT-6 coupé, de extra 11.200 dollar koopt in de eerste plaats een intercooled supercharger die nog eens 115 paarden uit de 3.2-liter, 18-kleppen V-6 haalt. Geblazen levert de V-6 330 pk en een koppel van 310 pondvet, een toename van 81 pondvet. En er zijn slechts 109 pond meer gewicht (3220 in totaal) voor de coupe te vervoeren.
Schoongesneden van zijn decoratieve plastic sombrero, zou deze Mercedes motor meer vertrouwd lijken. Hij komt uit de AMG-werkplaats in Affalterbach, Duitsland, en was eerder te vinden in de SLK32 AMG en C32 AMG. Beide modellen zijn ondertussen overgeschakeld op V-8’s, en Mercedes heeft een nieuwe 268 pk sterke V-6 met dubbele nokkenas en vier kleppen ontwikkeld voor de SLK350 van 2005 (C/D, juni 2004). Dus de Crossfire SRT-6 is de laatste klant van een zeer mooie hand-me-down.
De ophanging van de Crossfire is ook flink opgepompt. De veren zijn voor bijna 50 procent en achter 42 procent stugger gemaakt, en de schokdempers zijn in dezelfde mate versterkt. De voorste remschijven groeien 1,2 inch naar 13,0, en de achterste schijven krijgen een geventileerde diameter van nog eens 0,9 inch.
Er is meer zoot in de jaren ’40-streamline styling van de Crossfire met speciale-SRT-wielen, 18 inch voor, 19 achter. Het aantal spaken in de wielen is verhoogd van zeven naar vijftien. Over de velgen steekt het dunne spoor van het nieuwe Michelin Pilot Sport PS2 multicompound zomerrubber met laag profiel (Continental all-season banden zijn een optie). Je vindt een krik en een bus bandensealer, maar geen reserve.
De vierkante kaak wordt een beetje vierkanter met een herziene voorbumper fascia. De gemotoriseerde achterspoiler van de basisauto wordt vervangen door een vaste vleugel die rond de fastback loopt en is voorzien van dezelfde bootdek kuiltjes als de motorkap. Het verrommelt de staart en roept een vraag op: Als de uitklappende spoiler van de basis Crossfire voldoende stabiliteit biedt voor zijn topsnelheid van 151 mijl per uur, waarom heeft de SRT dan een opzichtige walvisspoiler nodig om naar 154 te gaan?
De cockpit redt zich met minimale veranderingen, waaronder een 200-mph snelheidsmeter en Alcantara pseudo-suède bekleding op de stoelen die is geborduurd met een SRT-6 logo. Daarom blijven er een paar klachten over de Crossfire cabine bestaan, waaronder over-de-schouder dode hoeken, een krappe cabine voor zes-voeters, geen stuurwielverstelling en een dinky 8-kubieke-voet kofferbak met niets om de goederen vast te binden.
Lage punten: Visieloze rit, geen handleiding beschikbaar, dode hoeken verbergen een Scenicruiser.
De IHI supercharger van Japanse makelij haalt de tijd van de Crossfire’s circuitcijfers in grote stukken. Een run van 160 km/u gaat nu in 5,1 seconden, een verbetering van 1,4 seconden ten opzichte van een Crossfire met handgeschakelde zesversnellingsbak die we in 2003 hebben getest. Die auto reed de kwartfinale in 14,8 seconden bij 96 mph. De SRT-6 doet het in 13,5 seconden en stoomt door de vallen met een snelheid van 107 mph. Of het nu gaat om het volgende groene licht verderop in de straat of het gat tussen twee vrachtwagens die de invoegstrook van de snelweg bewaken, “daarboven” is “hier” veel sneller in een SRT-6.
Zelfs zo, beleefde manieren beheersen de aandrijflijn. De gasrespons en de automatische versnellingskeuze worden soepel afgestemd op uw pedaalinput. Als u wilt, kunt u de SRT-6 de hele dag besturen zonder ooit in de vette kant van het vermogen te komen – laat de Starbucks koud worden in de ene bekerhouder, en het zal niet klotsen als je voorzichtig bent.
Meer stuwkracht staat niet gelijk aan meer lawaai, ook niet. De decibellen bij stationair en wijd open gas, respectievelijk 46 en 78, zijn naar luxemaatstaven niet laag, maar ze zijn vrijwel identiek aan die van de basis Crossfire. Een supercharger die wel voelbaar maar niet hoorbaar is, draait op geavanceerde techniek.
Fancy multilink arrangementen in de wielkuipen vormen een contrast met een middeleeuwse recirculatie-bal stuurkast die de feedback van de bestuurder op het stuurwiel dempt. De basis Crossfire is geen lubberig varken, maar de SRT-dekknechten hebben alle speling weggewerkt en de stabiliteitscontrolesoftware geherprogrammeerd om meer dartelheid te tolereren. Enkele snelle ronden op het Willow Springs-circuit in Zuid-Californië bewezen dat de SRT-6 goed vastgeschroefd zit. De snelle stuurreflexen, de stabiele voetsteunen in de bochten en de betrouwbare gripreserves van de monsterbanden (0,90 g op het slippad, ongeveer evenveel als de basisauto met een ouder Pilot Sports-model) zorgden ervoor dat de bochtensnelheden onze verwachtingen ver overtroffen. De remafstanden werden eveneens korter.
Gekoppeld aan full ABS, zorgen de vier schijven voor een stop van 70 mph in 157 voet, een paar voet korter dan de basis Crossfire. Beter nog, het rempedaal swing zit vol met instelmogelijkheden, en het vervaagt weinig, zelfs met martelachtig gebruik.
We houden van auto’s die goed sturen, maar zoveel veerweerstand op zo’n korte wielbasis betekent problemen. De SRT-6 hopt zich een weg op doorgesneden betonnen snelwegen als een slecht functionerende lowrider. Hij crasht zwaar op spoorweghellingen en rafelig wegdek. Hij rilt over de kleinste inkepingen en spleten, waarbij de stevige zijwanden van de banden al hun energie via de stijve veren overbrengen op de stijve carrosserie. Wat werkt op het circuit maakt het leven miserabel elke andere dag.
En daar creëert de SRT-6 een raadsel. Ongetwijfeld heeft Chrysler’s hot-rod groep een serieuze prestatie auto uit een mode accessoire gehaald. Maar omdat er geen handgeschakelde versnellingsbak beschikbaar is en de Crossfire de reputatie heeft van een te schattige coupé, zal hij misschien nooit in de smaak vallen bij hard-cores die leven voor de volgende top, zeker niet als de prijs in het Corvette- en BMW M3-territorium ligt. En de huidige achterban van de Crossfire zal het wellicht nooit accepteren dat hun pompadours bij elke rit op de oprit venijnig door elkaar worden gerammeld.
Het verdict: Alles wat we wensten en sommige dingen die we niet wensten.
Automagazines mogen dan wel janken, maar Chrysler – dat het vermogenstekort heeft verholpen en betere remmen en styling heeft toegevoegd – zou de ophanging van de SRT-6 moeten herzien en versoepelen voor gemakkelijker boulevardwerk. Toegegeven, het bedrijf verwacht slechts een paar duizend SRT-6’s per jaar te bouwen. Maar het kruisvuur tussen de bedrijven kan een beetje minder dodelijk zijn als dit model daadwerkelijk verkoopt.
COUNTERPOINT
De plaatselijke Mercedes-verkopers zullen wel een slow burn doen nu de SRT-6 versie van de Crossfire op straat komt te staan. De Crossfire zag er altijd al razend knap uit, met een strak, sportief weggedrag, maar hij had meer vermogen onder de kap nodig om hem echt opwindend te maken. Dat is allemaal opgelost door de supercharger en zijn extra 115 paardenkracht. De verkopers bij de Chrysler winkel hebben nu een geweldig uitziende coupé, of cabriolet, die loopt als een sprinter en twee tot zes duizend minder kost dan de Benz producten. Een woord van advies aan Chrysler: Weg met die grote vleugel aan de achterkant. Het ziet er smakeloos uit, en het vertroebelt alleen maar het slanke en elegante profiel van de Crossfire. -André Idzikowski
Cult-car alert! Over twintig jaar zal de SRT-6 een van die schaarse machines zijn die een prominente plaats zullen innemen op concours in het hele land. Denk maar aan zijn exotische concept-car-afgeleide styling, zijn Mercedes-gebaseerde mechanische botten, en zijn uitstekende acceleratie, handling, en remmen. Hoewel de prestaties van de SRT-6 het verschil tussen een 350Z en een Corvette C5 precies evenaren, ligt de stickerprijs helaas in de buurt van die van de Vette. Bovendien worden deze prestaties alleen geleverd met een automatische versnellingsbak. Klanten die zich aangetrokken voelen tot deze voorziening, zullen het stevige rijgedrag van de SRT waarschijnlijk niet waarderen. Met andere woorden, de SRT-6 is voorbestemd om een zeldzame vogel te zijn. -Csaba Csere
Ik wil weten wat er is gebeurd met de 19 pk die niet de sprong naar Chrysler’s SRT-6 heeft gemaakt. Omdat de motor niet in een Mercedes ligt, moet hij automatisch aan vermogen inboeten? Ik herinner me liefdevol de nauw verwante SLK32 AMG, 349 pk, vooral omdat het was eng snel. De 330 pk van de SRT-6 is niet te versmaden, maar als je het gaspedaal intrapt via de kickdown-schakelaar, vliegt hij niet zo op de achterkant van andere auto’s in als de SLK32 deed. Misschien lag het aan de grotere wielen of de groene motor in onze testauto, maar omdat de rest van de auto zo compromisloos is, hoef je geen concessies te doen. -Tony Quiroga