In 1996, werd het eerste geval van infectie met Gongylonema pulchrum in Japan gemeld. Een 34-jarige man, die klaagde over irriterende stomatitis op zijn onderlip, ging naar de dokter, maar de pijn verdween spontaan. In de daaropvolgende maanden kwam de pijn echter verschillende keren terug. Toen hij na een van deze episoden naar de dokter ging, werd een draadvormig organisme gezien dat uit zijn zweer stak. De patiënt had ook eosinofilie, maar de zweer genas zonder litteken nadat het organisme was verwijderd. Het organisme werd geïdentificeerd als een vrouwelijke G. pulchrum worm, en de patiënt had geen verdere behandeling nodig.
Hoe de patiënt de worm heeft opgelopen is nog onbekend. Hij gaf niet aan abnormaal voedsel te hebben gegeten, noch had hij de afgelopen jaren buiten Japan gereisd. Hij heeft ook niet gemeld dat hij water heeft gedronken uit mogelijk besmette bronnen. Het is mogelijk dat hij voedsel heeft gegeten dat in een endemisch land was besmet en naar Japan was verscheept. Met de huidige geglobaliseerde voedselmarkt is dit niet ondenkbaar, en het moet worden beschouwd als een mogelijke manier van overdracht naar landen die nog niet eerder met G. pulchrum zijn besmet.
In 1999 ging een 41-jarige inwoonster van New York City naar haar dokter met de klacht dat ze iets in haar mond voelde bewegen. Ze zei dat ze dat gevoel al een jaar lang had. Naar verluidt had zij bij twee afzonderlijke gelegenheden wormen uit haar mond verwijderd, één uit haar lip en één uit haar tandvlees. Ze liet een van de monsters microscopisch identificeren, en het bleek een volwassen vrouwelijke G. pulchrum worm te zijn. Zij reisde vaak om familie in Mississippi te bezoeken, dus het is onbekend of zij de worm in New York of in het zuiden heeft opgelopen. Dit was het eerste gerapporteerde geval van Gongylonema in de Verenigde Staten sinds 1963.
Ook in 1999 zocht een 38-jarige vrouw uit Cambridge, Massachusetts medische hulp voor de zichtbare identificatie van een “migrerende massa” in haar wangslijmvlies. Zes maanden eerder had ze een onregelmatig plekje slijmvlies op haar wang opgemerkt, maar daar niets van gemerkt. Eerder dat jaar had ze reizen gemaakt naar Mexico, Guatemala en Frankrijk. Ze meldde niet dat ze kevers had gegeten, maar ze at wel rauw voedsel tijdens haar vakantie in Mexico. Ze beschreef het voedsel als “rauw, knapperig, en salade-achtig”. Ongeveer 12 uur na het eten van het voedsel kregen zij en vijf andere personen met wie zij reisde een acute aanval van misselijkheid, braken en duizeligheid. Een kleine vrouwelijke Gongylonema worm werd chirurgisch verwijderd uit haar wangslijmvlies onder plaatselijke verdoving, en de vervolgbehandeling bestond uit albendazol twee maal daags gedurende drie dagen. Dit was het elfde gemelde geval van G. pulchrum infectie in de Verenigde Staten. De meeste in de VS gerapporteerde gevallen komen uit het zuidoosten van het land.
Er werd in 1916 een infectie gemeld bij een 16-jarig meisje uit Mississippi. Zij presenteerde zich met maagdarmpijn, braken en lage koorts (101,5 °F (38,6 °C)). Zij klaagde over een gevoel van een worm die rond haar onderlip bewoog, maar dit werd door haar arts genegeerd. Toen zij bleef klagen, onderzocht de arts haar mond en ontdekte de omtrek van een worm. Hij haalde de worm eruit met een naainaald, waarna de klachten van het kind stopten en ze geen verdere symptomen van parasieteninfectie bleek te hebben.
In 2013 werd het eerste geval van menselijke gongylonemose gemeld in Frankrijk. De patiënt, een gezonde 48-jarige man voelde de aanwezigheid van een bewegend, wormachtig organisme in zijn mond. Aanvankelijk zou de patiënt deze massa af en toe voelen, maar niet zien, op verschillende plaatsen: wang, gehemelte, tandvlees en de binnenkant van de onderlip. Het gevoel verdween na enkele uren zonder zichtbare letsels achter te laten en zonder gepaard te gaan met geassocieerde gelokaliseerde of gegeneraliseerde symptomen. De patiënt had geen medische voorgeschiedenis. Hij woonde in de Elzas, Frankrijk, en was niet naar het buitenland gereisd. Hij meldde dat hij zijn levensstijl, met name zijn dieet, in het recente verleden niet had veranderd. Hij wist ook niet dat hij per ongeluk een gastheer van een insect had binnengekregen. Hij consulteerde een arts en alle resultaten van het klinisch onderzoek vielen binnen het normale bereik. Hematologisch onderzoek bracht geen afwijkingen aan het licht, met name geen verhoogd eosinofiel aantal, en er werden geen microfilaria gezien met behulp van gekleurd bloedfilms; de filariasis serologie was negatief. Er werd geen medische behandeling ingesteld. Na 3 weken migratie installeerde de draadvormige worm zich aan de binnenkant van de onderlip, zodat de patiënt hem eerst met druk op de tong en vervolgens met zijn vingers kon verwijderen. Hij legde de parasiet in alcohol en bracht hem naar een medisch laboratorium.