Is jouw schildpad een Donna of een Donny? Een Joe of een Josephine?
In dit artikel geef ik je een aantal tips waarmee je het geslacht van je schildpad kunt achterhalen.
Het eerste wat ik ontdekte was dat dit een ongelooflijk lastige zaak is. Het vergt oefening en geduld – en als de schildpad jong is, is het nog moeilijker te zeggen.
Hoewel er verschillen zijn tussen de vele soorten schildpadden, zijn er gelukkig een aantal kenmerken die tussen al deze soorten vrij gelijkaardig zijn.
Waar moet je kijken
Je moet voorzichtig met je schildpad omgaan, en je zult naar de staart en het plastron (het onderste schild van de schildpad – als je naar de Teenage Mutant Ninja Turtles zou kijken, zou dat hun buik zijn) moeten kijken.
Haal je schildpad voorzichtig op. Probeer hem niet te laten schrikken, en laat hem zeker niet vallen! Niet alleen zal de schildpad zich half dood schrikken als je hem laat vallen, maar hij kan ook ernstig gewond raken bij een val. Waterschildpadden hebben een hard schild, maar hun schild is niet gemaakt om tegen asfalt te stuiteren.
Kijk eens naar de onderkant van uw schildpad. Bij de meeste mannetjes schildpadden is het schild licht gebogen. Dit is om te voorkomen dat hij tijdens de paring van het vrouwtje valt.
Vrouwelijke schildpadden hebben een plat of licht bol schild. Ook zal de staart van mannelijke schildpadden iets langer en breder aan de basis zijn dan die van een vrouwtje.
Sommigen zeggen dat de vorm van het schild zelf een indicator is, maar de vorm van het bovenschild (carapax) kan van soort tot soort verschillen en is geen betrouwbare indicator. Verwondingen – zoals aanvallen door roofdieren of ongelukkige mishandeling door mensen – kunnen ook de vorm van het schild veranderen.
Bij sommige schildpaddensoorten kunnen de vingernagels/klauwen of de totale grootte een indicator zijn voor het geslacht. Mannelijke roodoor- of waterschildpadden hebben bijvoorbeeld langere vingernagels dan hun vrouwelijke soortgenoten. Dit komt omdat ze hiermee het gezicht van het vrouwtje aanraken om te peilen of het vrouwtje openstaat voor een paring.
Vrouwtjes kunnen bij sommige soorten ook centimeters groter worden dan mannetjes.
Deze video toont een mannelijke en vrouwelijke schildpad en laat hun verschillen zien:
Laat de ogen je niet misleiden
Er wordt ook wel gezegd dat de ogen van mannetjes schildpadden felrood kunnen zijn, maar ook dit is onbetrouwbaar omdat er ook vrouwtjes met rode ogen zijn gezien. Dus vertrouw niet op de kleur van de ogen om je te helpen.
En nee, rode ogen duiden niet op een vampierschildpad. Ik stel echter wel voor dat als je giftanden op je schildpad ziet, je hem voorzichtig neerzet en voor de zekerheid dekking zoekt.
Als je echt goed moet kijken, bij de meeste soorten is de anus van een mannetjesschildpad zichtbaar voorbij de buitenrand van het schild of de schaal (dit wordt de carapaciale rand genoemd). De anus van een vrouwtje ligt meestal voor het einde van de schildrand. Dus als je zeker wilt weten of je schildpad een mannetje of een vrouwtje is, kun je dit gebied inspecteren – maar op dit punt is je arme schildpad waarschijnlijk gekrenkt.
Zwerfdieren oprapen
Beknopt, we moeten even bespreken of het een goed idee is om een schildpad op te scheppen die je langs de kant van de weg hebt gevonden. Is hij of zij een goed huisdier?
Het antwoord hangt af van de hoeveelheid tijd en geld die je bereid bent aan je schildpad te geven. Schildpadden kunnen erg lang leven en hebben veel ruimte nodig (d.w.z. een grote tank), evenals speciale ultraviolette lampen om op hun gezondst te zijn.
Het kan duur worden, dus als u uw Sam of Sally mee naar huis wilt nemen, overweeg dan de kosten en zorg ervoor dat ze bij u net zo gelukkig zullen zijn als ze in het wild zouden zijn. Denk er ook aan dat schildpadden salmonella kunnen dragen en overdragen op mensen. Was uw handen na het hanteren van een schildpad.
Zoals altijd, als u zich ooit zorgen maakt over uw schildpad, is de eerste plaats waar u naartoe moet uw dierenarts. Hij of zij is opgeleid in het verzorgen van dieren en is in staat om al uw zorgen weg te nemen. Bovendien zal uw dierenarts waarschijnlijk de gevreesde anuscontrole voor u doen – als u het vriendelijk vraagt.