Worden de anekdotes waar?
Anekdotes over Kamprad zijn er in overvloed. Toen zijn vader klaagde dat Ingvar ’s morgens laat sliep, haalde Ingvar een wekker, zette hem op zes uur en rukte de uit-knop eraf. Volgens Kamprad moeten we allemaal ons leven verdelen ‘in eenheden van 10 minuten, en er zo min mogelijk van opofferen aan zinloze activiteit.’
Tot aan zijn dood in 2018 bleef Kamprad de wereld rondreizen om nieuwe IKEA-winkels te bezoeken. Hij vloog economy class, noemde zijn werknemers ‘collega’s’, moedigde iedereen aan zich informeel te kleden, verbleef in goedkope hotels en verving zelfs flessen uit de minibar van de hotelkamer door goedkope flessen die hij in lokale supermarkten kocht. Hij reed in een oude Volvo. Hij gaf geen interviews.
Critici van deze verhalen zeggen dat ze bedoeld lijken om het no-nonsense merk van het bedrijf te versterken en het kostenbewustzijn onder het personeel te stimuleren. Zij wijzen erop dat Kamprad misschien wel de rijkste man ter wereld was, dat hij diverse luxueuze huizen over de hele wereld bezat en dat het belachelijk zou zijn om aan te nemen dat een man met zo’n rijkdom niets daarvan voor privédoeleinden zou hebben gebruikt.
Top op de rijkenlijst
IKEA’s ingewikkelde eigendomsstructuur, met diverse off-shore trustfondsen die door Kamprad zelf werden gecontroleerd maar niet strikt in zijn bezit waren, maakte het onmogelijk om vast te stellen hoe rijk hij precies was, maar volgens schattingen staat Kamprad vaak tussen nummer 1 en nummer 11 op de mondiale rijkenlijst.
IKEA heeft de anti-corporate sentimenten opmerkelijk goed weten te ontwijken. Er zijn maar weinig beschuldigingen van slechte arbeidspraktijken, slecht milieubeleid of arrogante klantenservice die de merknaam hebben bezoedeld.