- Q: Zijn alle mugshots openbare registers?
- A: Het antwoord is vaag, ja en nee.
- Q: Kun je online mugshots opzoeken?
- A: Vaak, maar het hangt af van de aanklacht en waar de zaak zich in het rechtssysteem bevindt. Sommige mugshot records zijn gemakkelijker te vinden dan andere.
Waar kan ik gratis online mugshots vinden?
Sommige mugshots worden vrijgegeven door wetshandhavingsinstanties kort na het boeken van een individu. Om mugshots te vinden, probeer:
- het individu op naam opzoeken op RecordsFinder.com;
- zoek de website van het politiebureau of sheriff’s kantoor waar de persoon woont of werd gearresteerd
- zoek lokale online krant verslagen van de misdaad van de persoon;
- als je de persoon kent en vraag je je af of hij is gearresteerd onder een alias (een valse naam) kunt u een Google-zoekopdracht doen met behulp van een sociale media foto, die overeenkomsten zal opleveren als een mugshot is online;
- als het individu betrokken was bij witteboordencriminaliteit, kunt u een mugshot vinden via een federale gevangenenzoekopdracht;
- dien een Freedom of Information Act-verzoek in bij de wetshandhavingsinstantie die het individu heeft gearresteerd;
- probeer een gevangenenzoek uit te voeren op de website van de gevangenis of de gevangenis waar het individu na zijn veroordeling naartoe is gestuurd, of
- raadpleeg de website voor seksuele delinquenten van de staat waar het individu woont.
Mugshots die niet online staan
Als je een mugshot niet online kunt vinden, zijn daar verschillende redenen voor:
- sommige politie jurisdicties geven niet langer mugshots vrij zonder een geldig verzoek;
- de aanklacht kan zijn ingetrokken;
- de arrestatie kan een situatie van persoonsverwisseling zijn geweest;
- de mugshot kan te oud zijn, de straf van het individu kan zijn voltooid, of
- het individu kan de aanklacht en veroordeling hebben laten wissen of verzegelen.
Zijn mugshots openbare documenten?
Iedere staat behalve Louisiana beschouwt mugshots, de foto van een verdachte die wordt genomen op het moment dat de politie hem arresteert of aanklaagt voor een misdrijf, als openbare gegevens. Of het gemakkelijk is om een kopie van een mugshot te krijgen, hangt vaak af van de betrokken instantie – en soms van wie er gearresteerd is.
Of een mugshot onderdeel wordt van het openbare dossier is discretionair: nieuwsorganisaties moeten soms een verzoek indienen met een beroep op het recht van het publiek om te weten – over wie er gearresteerd is en of de politie haar werk goed doet in hun gemeenschap. Het vrijgeven van politiefoto’s kan dus worden overgelaten aan de wetshandhavingsdienst met jurisdictie.
Prooffoto’s van beroemdheden zijn vaak gemakkelijker te vinden dan die van gewone mensen. Ook is het waarschijnlijker dat van mensen die ernstige misdrijven hebben gepleegd, een mugshot online circuleert dan van iemand die minder zware strafbare feiten heeft gepleegd. Jongeren, van wie het strafregister meestal wordt verzegeld en volledig gewist wanneer ze 18 jaar worden, kunnen hun portretfoto’s openbaar krijgen als ze een ernstig misdrijf plegen dat ertoe leidt dat ze als volwassenen worden aangeklaagd.
In een stad in Florida besloot de politie de portretfoto van een agent die van een ernstig misdrijf werd beschuldigd vrij te geven, terwijl ze de portretfoto van een andere agent achterhield omdat, zo redeneerde ze, het misdrijf van de tweede agent niet zo ernstig was. Het is niet ongebruikelijk dat de politie informatie achterhoudt in zaken die nog in onderzoek zijn, of zelfs tijdens interne onderzoeken naar wangedrag van de politie.
Vluchtelingen zijn altijd het onderwerp geweest van wijdverspreide mugshots, zoals op de beroemde “most wanted” lijsten van de F.B.I. en Interpol. Ook de politie geeft vaak portretfoto’s of compositietekeningen van verdachten vrij als zij denkt dat de persoon betrokken kan zijn bij een reeks misdrijven. Veel serieverkrachters en andere beroepscriminelen zijn bij nieuwe zaken betrokken geraakt toen hun portretfoto’s prominent in vele rechtsgebieden waren verspreid. Cold cases, die vele jaren onopgelost zijn gebleven, krijgen vaak hernieuwde belangstelling als de politie mugshots vrijgeeft van verdachten die bij het misdrijf zijn ondervraagd.
Prominente Mugshots
De meeste staten hebben wetten uitgevaardigd die zedendelinquenten vrij streng straffen, vooral degenen die op kinderen of andere kwetsbare bevolkingsgroepen jagen. Als een individu zich moet registreren als zedendelinquent betekent dit dat zijn of haar portretfoto niet alleen wordt verspreid door de politie, maar ook moet worden opgehangen op openbare plaatsen zoals het stadhuis en de stadsbibliotheek. In veel staten bestaan wetten die bedoeld zijn om degenen die in het register van zedendelinquenten staan, te beschermen tegen intimidatie en discriminatie, maar tegelijkertijd is het niet ongebruikelijk dat buren de politiefoto van de betrokkene laten circuleren om anderen te waarschuwen waar de betrokkene zich bevindt. Degenen die op de registers van zedendelinquenten staan, worden meestal specifiek verboden om gebieden rond scholen, speelplaatsen en plaatsen waar kinderen waarschijnlijk samenkomen te betreden.
Afpersing van Mugshot
Veel wetshandhavingsinstanties zijn terughoudend geworden met het vrijgeven van mugshots van elke gearresteerde persoon als gevolg van het internet. Mugshots kunnen voor altijd online blijven staan en iemands kansen op werk, huisvesting en andere zaken aan de schandpaal nagelen of zelfs beperken, zelfs als de persoon nooit voor een misdrijf is veroordeeld. Er is zelfs een niche-industrie ontstaan die geld afperst van mensen die proberen hun foto’s van websites te laten verwijderen nadat ze onschuldig zijn bevonden, de aanklacht is ingetrokken of met succes in hoger beroep zijn gegaan. Veel staten hebben wetten ingevoerd tegen deze websites en hun tactiek, waaronder Californië, dat een prominente website aanklaagde. De website veranderde vervolgens zijn tactiek om “nieuws” in zijn naam op te nemen, en beweerde de foto’s aan te bieden in het belang van openbare gegevens zoals een krant.
FOIA en Mugshots Online
Weinig staten hebben het beperken van het vrijgeven van foto’s zo serieus genomen als New York, waar een amendement op de Freedom of Information Act Law politiebureaus beperkt in het verspreiden van foto’s tenzij er een dwingende reden is om dat te doen, zoals in het geval van een gezochte voortvluchtige. De wet, die het vrijgeven van dergelijke informatie een “ongerechtvaardigde inbreuk op de persoonlijke levenssfeer” noemt, beperkt zelfs het vrijgeven van alle boekingsinformatie ten gunste van het vertrouwelijk houden ervan totdat de persoon schuldig is bevonden.