Judas Iskariot is een van de meest beruchte personages uit de hele Bijbel. Als een van de vertrouwde discipelen verraadde hij Jezus voor 30 zilverlingen, waarna Judas zelfmoord pleegde.
De theorieën over de redenen voor Judas’ daden en de omstandigheden rond zijn dood zijn talrijk.
Geef hier uw GRATIS Heilige Week Gids. Laat bemoediging rechtstreeks in uw inbox bezorgen!
Judas verraadt Jezus
Mattheüs 26:14-15 schrijft dat Judas “naar de overpriesters ging en zei: ‘Wat zullen jullie mij geven als ik hem aan jullie overdraag?’ En zij betaalden hem dertig zilverlingen.”
Omdat men bang was
Velen menen dat het verraad niet gebaseerd was op financieel gewin, maar op de vrees dat Jezus heerser over Judea zou worden.
Omdat men hebzucht had
Johannes schreef dat hebzucht de wortel van Judas’ daden was. Verwijzend naar de dure parfums die Maria gebruikte om de voeten van Jezus te zalven, zei Judas: “‘Waarom is deze zalf niet voor driehonderd denarii verkocht en aan de armen gegeven?Hij zei dit, niet omdat hij zich om de armen bekommerde, maar omdat hij een dief was, en omdat hij de geldbuidel in handen had, placht hij zich te bedienen van wat er in was gedaan” (Johannes 12: 5-6).
Judas pleegt zelfmoord
Het verslag van Judas’ dood in Mattheüs 27 begint op het moment dat Jezus naar het kruis wordt afgevoerd. Judas zag het resultaat van zijn daden en “werd door wroeging bevangen en gaf de dertig zilverlingen terug aan de overpriesters en de oudsten,” (Mattheüs 27:3).
Judas bekende, maar de overpriesters en oudsten trokken zich daar niets van aan. “Wat gaat ons dat aan?” antwoordden ze in vers 4. “Judas gooide het geld in de tempel en ging weg. Toen ging hij weg en hing zich op” (Matteüs 27:5).
Waar?
In Handelingen 1:18 staat dat het Judas was die werd aangeduid als de man die “een akker kocht; daar viel hij halsoverkop, zijn lichaam barstte open en al zijn ingewanden stroomden eruit.” Maar in Mattheüs 27:6-7 zien we dat de priesters de ware kopers van het veld waren. Omdat zij het bloedgeld gebruikten (de 30 zilverlingen), werd het veld indirect gekocht door Judas. Dit veld werd zelfs “het veld van bloed” genoemd vanwege de bezoedelde middelen die werden gebruikt om de aankoop te doen.
“De meeste kerkelijke tradities uit tenminste de vierde eeuw plaatsen dit in de Hinnom Vallei ten zuiden van Jeruzalem, hoewel de precieze locatie moeilijk te bevestigen is,” aldus de ESV Studie Bijbel.
Hoe?
Een andere controverse over de verslagen van Judas’ dood is de manier waarop hij stierf. Hing hij zichzelf op of viel hij halsoverkop? Zijn de twee bijbelse verslagen tegenstrijdig of kunnen ze met elkaar in overeenstemming worden gebracht?
lausibele redenen
Theorie 1: Sommige bijbelgeleerden zeggen dat de verslagen niet met elkaar in strijd zijn, maar dat het twee opeenvolgende gebeurtenissen zijn. Deze zienswijze gelooft dat Judas zichzelf ophing, maar vanwege het geloof dat zijn lichaam onrein en onrein was, liet men hem daar lang genoeg hangen om te ontbinden en op de grond te vallen, waardoor “al zijn ingewanden” uitbarstten.”
Theorie 2: Andere commentatoren menen dat Matteüs slechts verwees naar een algemene dood van oneer en niet specifiek naar de handeling met een boom en een strop, toen hij schreef: “ging heen en hing zich op.”
Het verhaal van een andere verrader wordt beschreven in 2 Samuël 17:23: “Toen Ahithophel zag dat zijn raad niet werd opgevolgd, zadelde hij zijn ezel en ging naar huis, naar zijn eigen stad. Hij stelde zijn huis in orde en hing zich op, en hij stierf en werd begraven in het graf van zijn vader.”
Daarom zou Matteüs in zijn verslag in het Nieuwe Testament de verrader Ahithophel gebruikt kunnen hebben als een parallel voor de ondergang van Judas.
Minder waarschijnlijke verklaringen
Theorie 3: In zijn “Uiteenzetting van de Orakels van de Heer” schreef Papias dat Judas vervloekt was vanwege zijn daden bij het verraden van Jezus. In deze versie van Judas’ ondergang, schreef Papias dat Judas’ hele lichaam zo opgezwollen was dat “hij niet kon passeren waar een wagen gemakkelijk kon passeren, zodat zijn ingewanden eruit spoten.”
Hij schreef vroeg in de eerste eeuw en merkte interessant genoeg op dat hij geen getuige uit de eerste hand was, maar het inzicht kreeg van mensen die dicht bij de apostelen stonden. Hij was van mening dat het hoofd van Judas zo vergroot was dat zijn ogen niet konden worden gezien.
Theorie 4: In het apocriefe Evangelie van Nicodemus was Judas zo depressief over zijn daden dat hij naar huis ging om zijn vrouw te vertellen dat hij zichzelf van het leven zou beroven. Toen hij thuiskwam, was zijn vrouw een kip aan het koken boven een open houtskoolvuur. Judas geloofde dat Jezus inderdaad uit de dood zou opstaan en dat hij daarvoor gestraft zou worden. De vrouw van Judas vond het zo grappig en zei dat de kip meer kans had om te herrijzen. De kip stond op en kraaide. Het gevolg was dat Judas vluchtte en zich ophing.
Overspraak in de profetie
Veel lezers stuiten op verwarring door Mattheüs 27:9-10 waarin staat,
“Toen werd vervuld wat gesproken was door de profeet Jeremia, zeggende: En zij namen de dertig zilverlingen, de prijs van Hem, op Wie een prijs gesteld was door sommigen van de zonen Israëls, en zij gaven ze voor de akker van de pottenbakker, zoals de Here mij gebood.”
Het Boek Jeremia bevat deze verwijzing niet expliciet. Het boek Zacharia bevat echter wel een soortgelijke verwijzing. De profeet schreef,
“Ik zei tegen hen: ‘Als jullie het het beste vinden, geef me dan mijn loon, maar zo niet, houd het dan.’ Dus betaalden zij mij dertig zilverlingen. En de HEER zei tegen mij: ‘Gooi het naar de pottenbakker’ – de mooie prijs waarop zij mij waardeerden! Dus nam ik de dertig zilverlingen en wierp ze naar de pottenbakker in het huis van de HEERE” (Zacharia 11:12-13).
Veel studiebijbels en commentatoren beredeneren de discrepantie met de gebruikelijke Joodse gewoonte om een Grote Profeet te noemen om te verwijzen naar een groep werken waartoe ook boeken van Kleine Profeten behoorden.
Zelfmoord is geen onvergeeflijke zonde
Het lijdt geen twijfel dat zelfmoord egoïstisch en zondig is voor de gelovige. Wanneer wij christen worden, verbinden wij ons leven en ons lichaam aan Christus. Daarom zijn onze lichamen niet langer van onszelf.
“Weet gij niet, dat uw lichamen tempelen zijn van de Heilige Geest, die in u is, en die gij van God ontvangen hebt? U bent niet van uzelf; u bent gekocht voor een prijs. Eert daarom God met uw lichaam.” (1 Korintiërs 6:19-20)
Zelfmoord wordt door de samenleving soms te eenvoudig voorgesteld, en het slachtoffer wordt te zeer veroordeeld. Veel christenen hebben de onbijbelse gedachte overgeleverd gekregen dat gelovigen die zelfmoord plegen rechtstreeks naar de hel gaan. Maar als iemand gered is door berouw te hebben van zijn/haar zonden en geloof te hebben in Jezus Christus, is er niets wat die persoon kan doen om zijn/haar redding te verliezen.
Romeinen 6:23 bevestigt dit: “Want het loon van de zonde is de dood, maar de vrije gave van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.”
Daarnaast herhaalt Efeziërs 2:8 dat redding het gevolg is van Gods werken, niet de onze: “Want uit genade zijt gij behouden, door het geloof; en dit komt niet van uzelf, het is een gave van God.”
Als het dodelijk verwonden van jezelf een onvergeeflijke zonde zou zijn, dan zou ook de redding van andere gelovigen die zich bezighouden met gedrag dat zijn/haar lichamelijke conditie zozeer aantast dat hij/zij er dood aan gaat, twijfelachtig zijn.
De enige zwart-wit lijn voor wie gered wordt naar de hemel en wie verder gaat naar de hel is het bloed van Jezus Christus. Als een persoon Jezus Christus als zijn persoonlijke Verlosser aanvaardt, gaat hij naar de hemel. Als de persoon dat niet heeft gedaan, is de hel de bestemming.
De persoon die zelfmoord pleegt, sterft terwijl hij zondigt, maar is niet noodzakelijkerwijs niet gered.
Bronnen:
Green, Joel B.; McKnight, Scot; Marshall, I. Howard (1992). “Dictionary of Jesus and the Gospels.” Downers Grove, Illinois: InterVarsity Press. Pp. 406-407.
James R. White, “The King James Only Controversy,” Bethany House Publishers (2009) p. 213-215, 316.
Chad is een gelovige in Christus, advocaat, wannabe golfer, hardloper, hondenliefhebber, en schrijver. Hij geniet van het dienen van zijn kerk als diaken en zondagsschool leraar. Je kunt hem vinden op Facebook, Twitter en op zijn golfdevotie par3sixteen.com. Hij en zijn vrouw Brandi wonen in Tennessee met hun hondenzoon Alistair.