GGO’s worden gemaakt door een bepaald gen te selecteren en in een plant in te bouwen om een gewenste eigenschap te produceren – zoals resistentie tegen bestrijdingsmiddelen.
Boeren zijn al duizenden jaren bezig met het selectief kweken van planten. Ze kozen een plant bijvoorbeeld op basis van zijn vermogen om bepaalde omstandigheden te overleven of op basis van het aantal zaden dat hij voortbrengt. Boeren probeerden ook planten te verbeteren door ze te kruisen met verwante soorten die andere gewenste eigenschappen hadden. Bij dit soort selectieve of traditionele veredeling worden duizenden genen gekruist, wat anders is dan de manier waarop GGO’s worden gemaakt. Het creëren van genetisch gemodificeerde organismen (GGO’s), is een meer wetenschappelijk proces.
Hoe worden GGO’s gemaakt?
Wanneer moderne wetenschappers een genetisch gemodificeerde plant creëren, begint het proces met het identificeren van een gewenste eigenschap, – resistentie tegen een insect of het vermogen om droogte te tolereren, bijvoorbeeld. Om te bepalen hoe een GGO met deze gewenste eigenschap kan worden gemaakt, moeten wetenschappers eerst op zoek gaan naar deze genen in de natuur door andere organismen te zoeken, met inbegrip van andere planten en microben, die de eigenschap vertonen die zij tot uitdrukking willen brengen in de genetisch gemodificeerde plant. Zodra zij een eigenschap hebben geïdentificeerd en het specifieke gen of de specifieke genen hebben geïsoleerd die de eigenschap controleren, is de volgende stap in de ontwikkeling het overbrengen van het gewenste gen in een gewasplant.
De verbeterde plant wordt vervolgens uitvoerig getest, en onderzoekers zoeken naar verschillen tussen de genetisch gemodificeerde (GM) plant en zijn conventionele tegenhanger. Net als bij andere veredelingsmethoden worden planten die niet presteren niet geselecteerd om het ontwikkelingsproces te doorlopen en zullen zij de markt niet bereiken. Voordat een genetisch gemodificeerde plant op de markt komt, worden meer dan 75 verschillende studies uitgevoerd naar genetisch gemodificeerde gewassen om te garanderen dat ze veilig zijn voor mensen, dieren en het milieu. Deze gegevens worden beoordeeld door maximaal drie regelgevende instanties in de VS – USDA, EPA en FDA – en de genetisch gemodificeerde plant moet door deze instanties worden goedgekeurd voordat hij op de markt kan worden gebracht. Wereldwijd hebben regelgevende instanties in meer dan 75 landen de veiligheid van genetisch gemodificeerde gewassen onderzocht en geen risico’s gevonden.
Geschiedenis van de modificatie van gewassen
Boeren hebben de genetische samenstelling van alle gewassen die ze verbouwen en van het vee dat ze fokken opzettelijk veranderd sinds de binnenlandse landbouw 10.000 jaar geleden begon. Elk fruit, elke groente en elk graan dat vandaag de dag in de handel verkrijgbaar is, is genetisch gemodificeerd door menselijk ingrijpen en selectief veredelen, met inbegrip van biologisch zaad en zaad van erfgenamen. Plantenveredeling begon eeuwen geleden toen boeren selectief planten kruisten om verbeterde zaadvariëteiten te ontwikkelen. Lees ons artikel over de geschiedenis van GGO’s voor meer informatie.
3 Soorten Genmodificatie
Er zijn veel veredelingstechnieken die worden gebruikt om zaden te ontwikkelen voor de moderne landbouw, en ze worden vaak gegroepeerd in drie categorieën. Elk van deze genmodificatietechnieken kan worden gebruikt om een nieuwe plantenvariëteit te ontwikkelen, soms in een continuüm over vele jaren. Zo kunnen zaden die door selectieve veredeling zijn ontwikkeld, opnieuw worden gewijzigd door mutagenese en vervolgens opnieuw door genetische manipulatie.
-
Selectieve veredeling (“traditionele veredeling”): Vroege plantenveredelaars zochten en kruisten planten die de eigenschappen hadden die zij wilden. Vanaf duizenden jaren geleden hebben zij planten binnen een soort en tussen soorten gekruist. Traditionele veredeling van verschillende grassoorten leidde na verloop van tijd tot de ontwikkeling van moderne maïs uit zijn teosinte voorouder. En de huidige broodtarwe is ontstaan door in de loop der tijd ten minste 11 verschillende soorten te kruisen.
-
Mutagenese (“veredeling op basis van mutaties”): Vanaf de jaren twintig van de vorige eeuw gingen veredelaars op zoek naar meer diversiteit dan ze via selectieve veredeling konden bereiken om nieuwe eigenschappen te creëren. Zij begonnen veranderingen aan te brengen in het desoxyribonucleïnezuur (DNA) van planten door zaden bloot te stellen aan chemicaliën of gammastraling en vervolgens de planten te selecteren die de eigenschappen vertoonden die zij wilden. Meer dan 3200 variëteiten van courant geconsumeerde plantaardige producten zijn ontwikkeld met behulp van mutagenese, waaronder variëteiten van rode grapefruit, bananen, pinda’s, pepermunt en rijst.
-
Genetische manipulatie (“GE” / “GMO”): Aan het eind van de 20e eeuw heeft de technologische vooruitgang ons in staat gesteld de genetische diversiteit van gewassen uit te breiden. Jarenlang hebben wetenschappers van universiteiten, regeringen en bedrijven dit proces intensief onderzocht en verfijnd. Een belangrijk resultaat is genetisch gemodificeerd zaaigoed dat de opbrengst van gewassen handhaaft of verhoogt en tegelijkertijd minder land en minder inputs vereist, waardoor de impact van de landbouw op het milieu afneemt en de kosten voor de boeren dalen.
Terwijl bij selectieve veredeling en mutagenesemethoden gewoonlijk duizenden genen moeten worden gekruist of gewijzigd, stelt genetische manipulatie veredelaars in staat een eigenschap of kenmerk te selecteren die in de natuur voorkomt en het (de) bijbehorende gen(en) in de doelplant in te bouwen. Genetische manipulatie stelt een veredelaar ook in staat om veranderingen aan te brengen in de samenstelling van een plant zonder ook maar één gen in te brengen, bijvoorbeeld door bestaande genen het zwijgen op te leggen (“uit te schakelen”).
Tot nu toe zijn er slechts 10 gecommercialiseerde GGO-gewassen in de Verenigde Staten, maar er zijn andere genetisch gemodificeerde planten goedgekeurd in andere landen, en er zijn er nog veel meer in ontwikkeling hier en over de hele wereld, waaronder cassave, cowpea, ananas, sorghum, tomaten en tarwe.
Voor meer informatie over internationale goedkeuringen, bezoek de GM Approval Database op ISAAA.org.