Plantenkwekers hebben een nieuwsgierige geest. Dave Nanda, ooit plantenkweker, wilde weten wat er zou gebeuren als hij de hoofdoorscheut van een paar maïsplanten zou verwijderen.
“Ik was ervan overtuigd dat elke stengel zou proberen een vervangende aar voort te brengen vanuit de knoop onder de plek waar ik de hoofdoorscheut had weggehaald,” zegt Nanda, een onafhankelijke consultant uit Indianapolis.
Nanda trok de hoofdoorscheuten van een aantal stengels en markeerde ze, zodat hij die stengels later nog eens kon bekijken. Na ongeveer zes weken kwam hij terug en was niet verbaasd over wat hij aantrof.
“In de meeste gevallen viel de plant gewoon terug naar de volgende oorscheut onder de hoofdscheut en ontwikkelde dat oor,” zegt hij. “Soms ontwikkelen planten toch twee oren, maar het hoofdoor krijgt meestal de meeste voedingsstoffen en ontwikkelt de meeste pitten.
“In dit geval, met één oor verwijderd, gaf de plant de scheut op de knoop eronder het signaal om de leiding te nemen. In de meeste gevallen vond ik een vrij normale aar bij die tweede scheut waar ik eerder de hoofdscheut had weggehaald.
“Het gaat allemaal om de wil van de plant om te overleven en zoveel mogelijk nageslacht te produceren,” legt Nanda uit. Hij herinnert boeren eraan dat het doel van een maïsplant is om zo veel mogelijk levensvatbare baby’s te produceren. Zaad van hybride maïs zal niet worden geplant, maar de plant weet dat niet. Hij doet wat hij kan om zoveel mogelijk levensvatbare korrels te produceren.
Plantopmaak
De reden dat Nanda redelijk goede aren vond die groeiden en bestoven, zelfs nadat de hoofdscheut was vernietigd, is dat de scheuten naar buiten kwamen toen er nog stuifmeel beschikbaar was. Daardoor konden de planten pitten produceren op wat oorspronkelijk de tweede oorscheut was.
“Een maïsplant heeft eigenlijk de mogelijkheid om op verschillende knooppunten scheuten uit te sturen,” zegt Nanda. “Eén plant waar ik een aar trok, ontwikkelde een redelijk goede aar vanuit het knooppunt onder waar ik de hoofdscheut trok. Daarna probeerde een andere scheut zich te ontwikkelen op het volgende knooppunt.”
Het stuifmeel was blijkbaar op voordat dat oor er klaar voor was, merkt Nanda op. Er was een klein kolfje en er waren vliesjes, maar de vliesjes zaten er nog aan en waren niet bestoven.
“We hebben dit experiment vorig jaar ook geprobeerd, maar toen kregen we op de tweede scheut onder waar ik het hoofdoor had getrokken alleen een nopje,” herinnert hij zich. “Dat komt omdat we de hoofdoorscheut een jaar geleden te laat hebben getrokken. De oortop eronder heeft tijd nodig om stuifmeel op te nemen. Als het stuifmeel weg is, mist de plant de kans.”
Dus hoeveel oren kan een plant produceren? Dat verschilt waarschijnlijk per hybride, maar het hangt in principe samen met het aantal knopen dat scheuten kan uitzenden, merkt Nanda op. “De kunst is om die kiemen naar buiten te krijgen terwijl er nog stuifmeel beschikbaar is.”
Corn Watch ’17 wordt gesponsord door Seed Genetics-Direct, Washington Court House, Ohio.