De ziekte van Fabry, een X-gebonden lysosomale stapelingsziekte, is het gevolg van een tekort aan α-galactosidase A (α-Gal A) en de progressieve accumulatie van globotriaosylceramide (GL-3 of Gb-3) en verwante glycosfingolipiden in de plasma- en weefsellysosomen in het hele lichaam. Er zijn twee belangrijke fenotypen, het klassieke en het latere. Klassiek aangedane mannen hebben geen detecteerbare α-Gal A activiteit en een prominente accumulatie van GL-3 in de microvaten. De ziekte begint op kinderleeftijd of in de adolescentie en wordt gekenmerkt door ernstige acroparesthesieën, pijncrises, gastro-intestinale manifestaties, angiokeratomen, hypohidrosis en corneale/lenticulaire troebelingen. Bij het ouder worden leidt de progressieve accumulatie van GL-3 in de microvasculatuur, nierpodocyten en cardiomyocyten tot een vroegtijdige dood door nier-, hart- en/of cerebrovasculaire aandoeningen. Later ontstane mannen hebben residuele α-Gal A activiteit en geen vasculaire endotheelbetrokkenheid; zij ontwikkelen hart- en nierziekten op volwassen leeftijd. Heterozygote vrouwen kunnen asymptomatisch zijn of even ernstig aangedaan als mannen. De diagnose van aangetaste mannen door α-Gal A enzymtests is betrouwbaar, terwijl voor de identificatie van heterozygote vrouwen α-Gal A genmutatieanalyses nodig zijn. Behandeling door enzymvervanging met recombinant humaan α-Gal A is veilig en effectief gebleken in klinische trials, en vroege behandeling is vereist voor een optimaal resultaat.