Chinese woordenboeken vermelden woorden volgens hun radikalen, oftewel hun wortelkarakters. Dit maakt het voor u gemakkelijker om meerdere woorden met dezelfde stam op te zoeken en uzelf nieuwe woordenschat aan te leren. Hier zijn wat leuke weetjes over hoeveel Chinese karakters er zijn:
- Het Woordenboek van Chinese Variantvorm heeft 106.230 karakters.
- Het Groot Compendium van Chinese Karakters heeft 54.678 karakters.
- Computers hebben 20.992 Unicode karakters.
- Een modern woordenboek heeft tot 20.000 karakters.
- De Tabel van Algemene Standaard Chinese Karakters heeft 8.105 karakters, waarvan er 6.500 veel voorkomen.
Technisch gezien is het echte antwoord op de vraag “Hoeveel Chinese karakters zijn er?” 54.678, omdat de varianten niet echt meetellen. Maar laat dat je niet afschrikken! Op Chinese scholen worden slechts tussen de 6.000 en 8.000 woorden onderwezen. En om te socialiseren hoef je maar tussen de 2.500 en 4.000 karakters te kennen.
Chinees leren in China
De beste manier om een vreemde taal te leren is door onderdompeling. Als u Chinees studeert in China, leert u sneller van de dagelijkse conversatie en begrijpt u hoe u spontaan moet spreken, terwijl uw woordenschat op natuurlijke wijze toeneemt. U zult ook historische feiten, gewoonten en tradities over de cultuur leren die u zonder onderdompeling niet zou kunnen leren. Dergelijke nuances zijn belangrijk voor de sociale interactie.
Het Chinees is een van ’s werelds meest interessante en mooie talen. De meeste studenten leren Mandarijn, en de beste plaats om dat te doen is in Chinese taalscholen. Niet alleen is Mandarijn het standaard Chinese dialect, het is ook de meest gesproken taal ter wereld met 1,1 miljard sprekers. Het staat boven het Engels, dat 983 miljoen sprekers telt.
Een taal kennen die mensen over de hele wereld herkennen, opent deuren voor je die je nooit voor mogelijk had gehouden. En er zijn tastbare voordelen verbonden aan het kennen van een vreemde taal: Een gevoel van multiculturaliteit, meer zelfvertrouwen, meer multitaskingvaardigheden, betere carrièrekansen, hogere creativiteit en scherper cognitief denken.
Het is gemakkelijk om te studeren, te werken of vrijwilligerswerk te doen en tegelijkertijd Chinees te leren met de volgende programma’s:
- Stageplekken in China
- Tussenjaarprogramma’s in China
- Zomerprogramma’s in China
- Studeren in het buitenland op een middelbare school in China
- Leer Mandarijn in Beijing
- Leer Mandarijn in Shanghai
Het ontstaan van het Chinese alfabet
Een van de unieke aspecten van de Chinese taal is dat er zes soorten Chinese symbolen zijn, waardoor het Chinese alfabet nog complexer lijkt dan het eigenlijk is. Een ander aspect is dat één radicaal (stam) kan worden gebruikt om verschillende woorden te maken en een verscheidenheid aan betekenissen uit te drukken. Daarom telt het Groot Compendium van Chinese Karakters 54.678 karakters, het Woordenboek van Chinese Varianten 106.230 karakters, en een modern woordenboek tot 20.000 karakters. Alle Chinese karakters zijn logogrammen of logografen; dat wil zeggen dat ze elk een woord voorstellen.
Typen Chinese Symbolen
Hieroglyfen of pictogrammen: Eenvoudige afbeeldingen van voorwerpen die woorden, lettergrepen of klanken voorstellen.
Bijv. 月(yuè) betekent “maan.”
Ideografieën of semantische samenstellingen: Symbolen die de betekenis van een woord weergeven. Het zijn abstracte begrippen die twee of meer pictogrammen combineren, waarbij de een op de ander volgt of de tweede een speciale plaatsing binnen de eerste heeft om de betekenis te veranderen.
Voorbeelden:
明 (míng, “licht”) is van 日(rì, “zon”) en 月(yuè, “maan”)
末 (mò, “punt”) is van 木 (mù, “boom”) en 一 (yī, “een”) hoog getrokken
本 (běn, “wortel”) is van 木 (mù, “boom”) en 一 (yī, “een”) laag getrokken
Ideogrammen of gecombineerde ideogrammen: Ideogrammen stellen woorden, lettergrepen of morfemen (de kleinste grammaticale eenheid van een taal) voor. De Chinese taal heeft ongeveer 1.200 lettergrepen volgens Jerry Norman in het boek Chinees(2008, Cambridge University Press). Ideogrammen verschillen van ideografieën in die zin dat ze twee of meer pictogrammen of ideografieën combineren om nieuwe betekenissen te creëren. Ze worden ook anders geschreven, waarbij de pictogrammen of ideogrammen over elkaar heen liggen.
Bijv. 女 (nǚ, “vrouw”) en 宀 (mián, “dak”) maakt 安 (ān, “veilig”)
Phonogrammen of fonetische samenstellingen: Woorden die eigenlijk een combinatie zijn van een pictogram en fonetisch teken, of twee logogrammen, om nieuwe betekenissen te creëren. Ze bestaan uit twee delen: Het ene is het radicale element dat de betekenis weergeeft, en het andere is de fonetische component die de uitspraak weergeeft.
Bijv. 木 (mù, “boom”) en 每 (měi, “elk”) maakt 梅 (méi, “pruim”). Het木 deel, dat niet stemhebbend is, vertelt je dat het over iets houten gaat, en 每 vertelt je hoe je het moet zeggen.
Transfertekens:Verwisselbare tekens die dezelfde radicaal en betekenis hebben, maar de woorden zelf zijn verschillend. Het is net zoals Engelssprekenden soms “old man” of “dad” zeggen in plaats van “father”, hoewel ze in wezen allemaal dezelfde betekenis hebben. Het Chinees kent bijvoorbeeld zes woorden als variatie op “vader”, en ze bevatten allemaal de radicaal 父 (fù)
Loan karakters:Woorden voor abstracte concepten waarbij het karakter van het ene woord een andere betekenis krijgt om een nieuw woord te creëren.
Bijv., Het karakter voor “tarwe” 麦 (mài) werd “te komen” (lái). Later werd 麦 het nieuwe karakter voor “tarwe.”
De geschiedenis van Chinese karakters
eking Man heeft wetenschappers belangrijke aanwijzingen gegeven over de oorsprong van de menselijke taal, met name zo’n fonetische taal als het Chinees. Het ontstaan van de Chinese karakters was een lang en geleidelijk proces, waaraan overal in het oude China werd gewerkt. Het is om deze reden dat de Chinese taal diep verbonden is met de Chinese filosofie en geneeskunde.
Eerst creëerden de mensen Chinese symbolen uit familie- of clanemblemen om alledaagse gebruiksvoorwerpen te versieren. Ze vormden ze uit eenvoudige tekeningen van dieren en de natuur. Hun betekenissen waren visueel duidelijk voor iedereen, ongeacht bloedverwantschap. Dat is de reden waarom zelfs vandaag de dag, mensen die verschillende Chinese dialecten spreken elkaar kunnen begrijpen door het schrijven van Chinese karakters.
Het creëren van het orakelbeenschrift was het volgende. Met dit systeem schreven de mensen het schrift op schildpadden- en dierenbotten, die zij vervolgens verhitten tot er barsten in komen. Vervolgens interpreteerden zij de patronen voor waarzeggerij, zoals het voorspellen van het weer. Als je ooit van het systeem van Feng Shui hebt gehoord, dan is de energetische kaart ervan gebaseerd op de markeringen van een schildpaddenhuis. De naam zelf betekent letterlijk “wind water.”
Orakelbotenschrift cijfersysteem (via Wikimedia Commons)
Na het orakelbotenschrift kwam het rebus schrift, waarbij het symbool voor een woord hetzelfde is als een ander woord met een vergelijkbare klank. Het was erg gemakkelijk om dit te gebruiken omdat Chinees een zeer eenlettergrepige taal is. Met rebus schrift, zou een bepaald Chinees symbool een voorwerp vertegenwoordigen, terwijl een werkwoord, voornaamwoord, of een ander woord hetzelfde symbool zou gebruiken omdat de uitspraak van het woord dezelfde klank of een gelijkaardige klank had. Een voorbeeld hiervan is het Chinese symbool voor “ketel” (teŋ) dat ook “goddelijk” (treŋ) betekent.
Daarna kwam de praktijk van polysemie, of het gebruik van hetzelfde Chinese symbool voor twee woorden met verschillende klanken die een vergelijkbare betekenis hebben. Een voorbeeld hiervan is dat het Chinese symbool voor “oog” (mù) hetzelfde is als dat voor “zien” (kàn), omdat je je ogen gebruikt om te zien. Een ander voorbeeld is dat voor “mond” (kǒu) en “naam” (míng), omdat je je mond gebruikt om namen uit te spreken.
Ten slotte ontstonden er samengestelde Chinese symbolen. Mensen voegden extra symbolen genaamd “semantische determinatoren” (radicalen) toe om teksten correct te interpreteren. Zo maakten ze zonder enige dubbelzinnigheid onderscheid tussen “goddelijk” en “ketel”. Zij voegden ook “fonetische aanvullingen” (fonetische samenstellingen) toe om woorden met een vergelijkbare betekenis maar met een verschillende uitspraak van elkaar te onderscheiden.
De Chinese karakters werden in de loop der tijd in verschillende stijlen, of schriften, ontwikkeld:
- Oracle Bone
- Bronze
- Greater Seal
- Lesser Seal
- Clerkly (Official)
- Standard (Regular)
- Cursive (een variant van Clerkly of Official script)
- Running (Freehand of Semi-cursive; een meer verkorte variant van het Reguliere schrift)
- Cursief (Grasstrofe)
- Modern Vereenvoudigd
Vergelijking van Chinese karakters voor “herfst” (via Wikimedia Commons)
Het was het doel van de keizers om het belang van alfabetisering en onderwijs te benadrukken. De hogere klassen verfijnden het schrijven van Chinese karakters tot een kunstvorm. Zij creëerden Traditionele Chinese karakters, terwijl de regering van het vasteland van China later Vereenvoudigde Chinese karakters creëerde. Beide worden vandaag de dag nog steeds gebruikt.
Het Chinese alfabet leren
Inzicht in de uitspraak van de Chinese taal
Een ander aspect van de Chinese taal is hoe de klinkertoon de betekenis van een woord verandert. Er zijn vier tonen voor lettergrepen: hoog, stijgend, dalend-stijgend, en dalend. Bijvoorbeeld, “Ma” kan zowel moeder, hennep, paard, of uitschelden betekenen, afhankelijk van of het wordt uitgesproken als mā, má, mă, of mà. Elk woord wordt ook anders geschreven.
Zelfs kan een enkel logogram een heel specifieke betekenis hebben of een hele reeks betekenissen, afhankelijk van de context en de uitspraak:
- Herkenningstekens zijn woorden die gewoonlijk dezelfde betekenis hebben maar verschillen in uitspraak.
- Homofonen zijn woorden die hetzelfde klinken, maar verschillende karakters hebben, afhankelijk van de betekenis.
Helaas kent de Chinese taal geen grammaticaal geslacht, naamvallen of werkwoordvervoegingen.
Hoeveel letters in het Chinese alfabet moet je kennen voor…
Functionele geletterdheid
Wat dacht je van het lezen van een krant? Daarvan kun je 90% lezen met minder dan 1.000 tekens. Een minimum van 2.000 tekens is nog beter, maar u moet er tussen de 2.500 en 3.000 kennen om een aantal van de minder gebruikelijke tekens te kunnen lezen zonder een woordenboek nodig te hebben. Met al deze cijfers zit je op een conversatieniveau van spreekvaardigheid.
Chinese taalcursus aan een Chinese universiteit
Een Chinese taalcursus aan een Chinese universiteit bereidt je voor op een grote verscheidenheid aan situaties en stimuleert je zelfredzaamheid met kennis van 2600-8000 karakters.
Verschillende universitaire opties voor Chinese taalprogramma’s in China zijn:
- Fudan University Mandarin course
- Nanjing University Mandarin course
- Peking University Mandarin course
- Tsinghua University Mandarin course
- Jiaotong University Chinese language program
HSK Test
Als je Chinees leert in China, hoeft u slechts 2.600 karakters te kennen voor de Chinese taaltest, de Hànyǔ Shuǐpíng Kǎoshì (HSK). HSK Testvoorbereiding in China houdt rekening met uw vaardigheidsniveau, terwijl uw HSK score nuttig is voor toelating tot universiteiten en sollicitaties. Alle programma’s in het Chinees vereisen een voldoende voor de HSK-test.
Alledaagse Chinese karakters
De Lijst van veelgebruikte karakters in het moderne Chinees bevat 2.500 karakters die mensen vaak gebruiken, plus 1.000 die minder gebruikelijk zijn. De meeste van de tienduizenden Chinese karakters – eigenlijk kleine varianten van dezelfde karakters – zou je alleen tegenkomen als je historische teksten bestudeert. Je kunt gerust stellen dat je voor functionele geletterdheid tussen de 3.000 en 4.000 karakters moet kennen; 2.500 voor bijna 97% van het dagelijkse schrift, en 3.500 voor meer dan 99%.
Blijkt dat veel? Als je zoveel karakters begrijpt, zou je eigenlijk op een niveau tussen conversatie en gemiddelde vaardigheid zitten, en zo’n regel geldt voor vrijwel elke vreemde taal.
Verder gevorderd, vloeiend en inheems niveau van woordenschat
Hoeveel Chinees moet je kennen voor specifieke situaties? De gemiddelde goed opgeleide Chinees kent ongeveer 8.000 karakters. De Tabel van Algemene Standaard Chinese Karakters telt 8.105 karakters, waarvan er 6.500 gangbaar zijn.
U moet ongeveer 6.000 karakters kennen om bekend te zijn met bedrijfs- en plaatsnamen, menu-items van restaurants, enz.
Traditionele versus vereenvoudigde Chinese karakters
Een van de veranderingen die de Chinese taal heeft ondergaan, is de vereenvoudiging van de karakters om een standaardsysteem te creëren en alfabetisering te bevorderen. Dit betekent dat studenten niet zoveel strepen hoeven te gebruiken om woorden te maken en dus hoeven ze minder ingewikkelde karakters te onthouden. Sinds 1954 zijn meer dan 2.200 Chinese karakters vereenvoudigd. Aangezien het vereenvoudigde Chinees in de jaren 1950 is begonnen, zijn oudere mensen meer vertrouwd met de traditionele karakters en jongere mensen met de vereenvoudigde.
Of je Traditionele of Vereenvoudigde Chinese karakters moet leren, hangt af van waar je bent en welk dialect de mensen spreken. In Hongkong en Macau spreken de mensen Kantonees en gebruiken ze traditioneel Chinees. Taiwanezen daarentegen spreken Mandarijn en gebruiken traditioneel Chinees. En in Singapore en op het vasteland van China spreken ze Mandarijn en gebruiken ze Vereenvoudigd Chinees. Als je Chinees studeert aan een Chinese universiteit, zul je ook Vereenvoudigd Chinees leren.
In het algemeen is Vereenvoudigd Chinees wat studenten van het Mandarijn leren. Het is gemakkelijker te leren dan traditioneel Chinees. Een ander voordeel is dat studenten die zowel het Mandarijnse dialect als de vereenvoudigde Chinese karakters kennen, met bijna iedereen kunnen converseren, zowel mondeling als schriftelijk. Ze kunnen woordenboeken krijgen met ofwel Traditioneel Chinees, Vereenvoudigd Chinees, of beide.
Het schrijven van Chinese karakters
Chinese karakters worden in de tegenovergestelde richting geschreven van westerse karakters; dat wil zeggen, ze worden geschreven in horizontale lijnen van rechts naar links in plaats van van links naar rechts. Mensen schrijven ze echter soms van rechts naar links in verticale lijnen of van links naar rechts in horizontale lijnen. Taiwanezen schrijven ze vaak verticaal.
De streken in de karakters zelf worden vanuit bepaalde richtingen getrokken, zodat ze er consistent uitzien. Het schrijven van Chinese karakters is een kunstvorm die ook bekend staat als kalligrafie. In het Chinees heet het (shū fǎ). Shū fǎ is totaal verschillend van de westerse schrijfstijl. Een student van Chinese karakters houdt zijn pen of potlood zelfs anders vast, zodat het schrijven vanuit het hele lichaam gebeurt in plaats van vanuit de pols, elleboog of arm. Het is ideaal om een penseel en inkt te gebruiken om kalligrafie te leren of opvallende tekens te maken die ook decoratief kunnen zijn. Een interessant voordeel van het leren schrijven van Chinese karakters is dat het iemands behendigheid ontwikkelt, en het is niet ongewoon dat studenten van Chinese karakters een interesse in kalligrafie ontwikkelen. Zelfs de Chinese kunst van het schilderen met inkt en was maakt gebruik van de vaardigheid van kalligrafie om elegante, vloeiende landschappen te creëren, soms met de toevoeging van Chinese karakters.
De waarde van het begrijpen van Chinese karakters
Het begrijpen van Chinese karakters is ongelooflijk nuttig als je leert van moedertaalsprekers in China of online met hen praat. Het leidt tot een dieper begrip van de verschillen in betekenis tussen woorden die hetzelfde klinken of lijken, evenals culturele nuances die het best herkend worden in de context. Zelfs twee mensen die niet hetzelfde Chinese dialect spreken, kunnen elkaar schriftelijk begrijpen. Het begrijpen van een minimum van 2.000 Chinese karakters is essentieel voor het leren van de taal omdat het zo literair en visueel is.