Kaliumhydroxidepreparaten (KOH) blijven een belangrijke bedside test voor een snelle en accurate diagnose van oppervlakkige schimmelinfecties, de zogenaamde dermatofytosen. Dit middel wordt al minstens 100 jaar gebruikt en in de vroege terminologie werd het potas genoemd; de laatste eeuw is het grotendeels een techniek die als vaardigheid wordt doorgegeven van meester-technicus op leerling-technicus. De oorspronkelijke pionier van het KOH-preparaat blijft een mysterie.1
Variaties op technieken voor het uitvoeren van het KOH-preparaat bestaan, en tips en trucs over het gebruik van deze test zijn een hot topic onder dermatologen.2 Hoewel eerstelijnszorg en dermatologie-specifieke publicaties het belang van het KOH-preparaat omhelzen,3,4 is het helaas geïdentificeerd en bestempeld als een van de vergeten diagnostische hulpmiddelen.5
Het is de taak van dermatologen om studenten geneeskunde en arts-assistenten te onderrichten met een eenvoudige en specifieke methode om ervoor te zorgen dat deze eenvoudige en effectieve techniek, waarvan de sensitiviteit gerapporteerd wordt tussen 87% en 91% afhankelijk van de expertise van de onderzoeker,6 deel blijft uitmaken van het klinische arsenaal. Een punt van zorg bij de instructie van grote groepen studenten en clinici is de gemakkelijke toegankelijkheid of beschikbaarheid van levensvatbare huidmonsters. Dit artikel beschrijft een methode voor het verzamelen en bewaren van huidmonsters die opleiders in staat stelt grote groepen studenten te trainen in het uitvoeren van KOH-preparaten zonder herhaaldelijk huidmonsters of patiënten met oppervlakkige huidinfecties te hoeven zoeken. Een gedetailleerde beschrijving van de pedagogie die gebruikt wordt om het maken en interpreteren van KOH preparaten te onderwijzen aan een grote groep studenten wordt ook besproken.
Specimen verzameling
De eerste stap in het onderwijzen van het KOH prepareren aan een grote groep is het verzamelen van een geschikt aantal huidschraapsels van patiënten met een oppervlakkige schimmelinfectie (bv. tinea corporis, tinea versicolor). Een gebruikelijke techniek voor het verkrijgen van huidmonsters is het gebruik van een nr. 15 scalpelmesje (Figuur 1) te gebruiken om de schilferige rand van de laesie af te schrapen nadat het gebied is bevochtigd met een alcoholdoekje of water en zeep.7 Het vocht van het alcoholdoekje zorgt ervoor dat de schilferige laag aan het mesje nr. 15 mesje, wat het verzamelen vergemakkelijkt. Zodra een geschikte hoeveelheid schaal is verzameld, wordt die op een glazen microscoopglaasje gelegd door de schaal van het mesje op het glaasje te smeren. Dit proces is aangepast om een grotere hoeveelheid monster te kunnen verzamelen: met het mesje nr. 15 wordt over met dermatofieten geïnfecteerde schubben gewreven en de vrije schubben vallen in het glaasje. 15 mesje en de vrije schaal valt in een standaardbeker voor urinemonsters. Dit proces wordt meerdere malen herhaald op verschillende plaatsen om de verplaatste schaal met de dermatofyt te vangen. Wij hebben ontdekt dat de monsters, zolang ze goed afgesloten worden en in een relatief droge en koele omgeving (kamertemperatuur) worden bewaard, minstens drie jaar lang kunnen worden gebruikt om KOH-lesglaasjes te maken. We hebben ze niet langer dan 3 jaar gebruikt, maar vermoeden dat ze na die tijd nog steeds bruikbaar zouden zijn.
Preparatie van objectglaasjes
Gezien de vaak beperkte onderwijstijd is het gunstig om veel huidschraapsel vóór de les op een groot aantal glasglaasjes te fixeren, zodat de studenten op de lesdag eenvoudig KOH aan de glaasjes kunnen toevoegen. Om de objectglaasjes van tevoren klaar te maken, is het nodig de volgende materialen te verzamelen: een monsterbeker met huidmonsters, glasglaasjes, pincetten of pincetten, een pipetje, een bekertje water, beschermende handschoenen en een potlood. Nadat de beschermende handschoenen zijn aangetrokken, worden de pickups of pincetten gebruikt om een paar schilfers van de huid uit het monsterbekertje te halen en deze op het midden van een glasplaatje te plaatsen. Met de pipet worden 1 of 2 druppels water aan de schilfers toegevoegd, waarna men het glaasje laat drogen. De glaasjes worden met het potlood gemarkeerd om de “bovenzijde” aan te geven, om te voorkomen dat de leerlingen de KOH-oplossing op de verkeerde kant van het glaasje aanbrengen. De huidschaal wordt op zijn plaats gehouden op het objectglaasje terwijl het water verdampt en kan bewaard worden tot het nodig is voor gebruik in een standaard doosje of mapje.
Het KOH prepareren
Op de dag van de les, is het nuttig om de hele groep studenten te betrekken met een inleidende lezing over het doel en het gebruik van het KOH preparaat. Na afloop gaan de leerlingen naar een werkstation met al het materiaal dat nodig is om de dia te maken. Extra benodigdheden op dit moment zijn 10% KOH oplossing, dekglaasjes, en een verwarmingstoestel (bv. aansteker, bunsenbrander, lucifer) (optioneel). De leerlingen krijgen de opdracht 1 of 2 huidschubben op een glasplaatje te leggen of een objectglaasje te nemen waarop de huidschubben al gefixeerd zijn, en dan 1 druppel 10% KOH-oplossing rechtstreeks op het monster te doen (figuur 2). Vervolgens moeten ze een dekglaasje op de KOH druppel en huid monster met behulp van een side-to-side techniek die de schaal in een dunne laag binnen de KOH-oplossing en weg te duwen overtollige oplossing naar de periferie (figuur 3). Grote hoeveelheden overtollige KOH-oplossing moeten worden verwijderd met een papieren handdoek, lenspapier of tissue. De warmtebron kan worden gebruikt om de onderkant van het glaasje voorzichtig te verwarmen (figuur 4), maar vaak is het voldoende 3 tot 5 minuten te wachten tot de KOH-oplossing begint te werken. De hitte versnelt de maceratie van de schaal en maakt het gemakkelijker om de hyphae tussen de keratinocyten te zien. Sommige artsen pleiten voor het gebruik van dimethylsulfoxide in plaats van verhitting,8 maar deze oplossing is misschien niet in alle eerstelijnszorginstellingen beschikbaar.