De eerste helft van de film is niet slecht, met uitzondering van de proloog, die niet nodig is. Een jeugdige, fotogenieke jongen met grote dromen, vergezeld door zijn fotogenieke vriendin, gaat met een schraal bootje op zoek naar een gezonken schat onder het heldere, blauwe water van de Bahama’s.
De beelden zijn oogverblindend, met heldere, levendige kleuren en geweldige onderwaterfotografie die beelden vastlegt van echte haaien en echte vissen, geen neppe CGI-effecten. De plot blijft traag, lui en realistisch. Het script brengt dan een extra koppel in, waardoor het verhaal verandert in een semi-ensemble personage opzet. Naarmate de plot zich ontwikkelt, vinden onze twee fotogenieke koppels interessante dingen onder de golven, waardoor de spanning en het conflict toenemen en de personages voor morele dilemma’s komen te staan.
Maar de tweede helft vervalt in een typische Hollywood lopendeband-actiefilm, met een hele reeks supersnelle montagescènes en dwaze, totaal onrealistische, uit de hand gelopen plotpunten die worden aangewakkerd door randpersonages die enorm afleiden van de twee koppels. Razendsnelle actie, vergezeld van irritant hectische achtergrondmuziek, verpest de tweede helft, en maakt de premisse van het verhaal belachelijk.
Acteerwerk is oké, denk ik, gezien het feit dat dit een zeer fysieke film is waarin fysieke aantrekkelijkheid en behendigheid waarschijnlijk meer betekenen dan subtiele theatrale vaardigheden. Als er al een zwak punt is, dan is het Scott Caan, wiens verwaande Bryce overkomt als een totale eikel, met nauwelijks een verlossende kwaliteit.
“Into The Blue” is erg makkelijk te beoordelen. Het bevat prachtige cinematografie, vooral de onderwatersegmenten. En de sterke beelden worden ondersteund door indrukwekkende geluidseffecten. Maar het verhaal, hoewel het goed begint, zakt in de tweede helft in elkaar. Het script is daar debet aan. En toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de echte boosdoener hier een of andere Hollywood-producent is, die de intelligentie van de kijker doorgaans onderschat en denkt dat het verhaal er niet echt toe doet als er maar genoeg eye candy en explosieve, geestverruimende actie is.