De Keltische huwelijkstraditie van het gooien van rijst op het pasgetrouwde stel is zeer oud en dateert van voor het Christendom. De Kelten waren niet alleen krijgers, maar ook landbouwers. De Kelten verbouwden verschillende vormen van tarwe, gerst, en zelfs haver, rogge en gierst die in de IJzertijd lijken te zijn geïntroduceerd. Al deze producten kunnen zijn gebruikt als zegenvoedsel voor dergelijke ceremoniële gebruiken.
Deze traditie symboliseerde groei, gezondheid en vruchtbaarheid, evenals algemene welvaart. Het gooien van graan was ook een pragmatische vorm van bescherming. In de oudheid offerden de Kelten vaak aan verschillende geesten van de plaats voor verzoening, voor overvloed en voor gunst. Er was een wijdverbreid geloof dat kwaadwillige geesten bruiloften bijwoonden om de energie van de aanwezigen af te tappen, en om te proberen de toekomst van het gelukkige paar te vervloeken uit hebzucht, jaloezie of afgunst.
Rijst of op zijn minst een soort graan naar het gelukkige paar gooien helpt om de geesten gunstig te stemmen door ze te voeden. Verzadigd en naar behoren afgeleid, staan de geesten het gelukkige paar toe hun geloften af te leggen en weg te gaan. De geesten zelf verpesten het graan niet, zelfs niet nadat ze zich tegoed hebben gedaan. Vaak werd het graan na zo’n ceremonie verzameld, schoongemaakt en aan een familie in de buurt geschonken die het moeilijk had, om ook hen weer voorspoed in het leven te brengen. Dit hielp de welvaartscyclus op gang te brengen voor het hele dorp, kamp of gebied waar het pasgetrouwde stel zou gaan wonen.
Het hielp ook een nieuw, fris begin te creëren als zij samen hun nieuwe huishouden zouden beginnen. Voor veel Keltische volkeren was het essentieel dat de voorouders op een waardige manier werden geëerd. Een frisse start met een schone lei, een goede bruidsschat, een goed contract en een goed huis waren van fundamenteel belang. Vaak moest de man zich al bewezen hebben in welke klasse hij zich ook bevond, voordat hij zelfs maar mocht trouwen.
Voor de vrouw gold dat ook zij haar plaats in het huishouden moest verdienen. Dus hoewel ze allebei hun eigen rol in het huishouden hadden, benaderden ze het huwelijk als gelijken. Tegenwoordig wordt bij sommige ceremonies nog steeds rijst gegooid. Een punt van zorg is dat een dergelijke praktijk schadelijk is voor wilde dieren.
Het is volstrekt onjuist dat het gooien van ongekookte rijst op een bruiloft schadelijk is voor vogels. Rijst zal niet in hun maag uitzetten of ervoor zorgen dat ze inwendig scheuren en sterven. Vogels eten dergelijke granen routinematig als onderdeel van hun dagelijkse voeding. Veel locaties staan dit gebruik echter nog steeds niet toe, omdat mensen kunnen uitglijden over de korrels en de verzekering aansprakelijk kan worden gesteld. Hoewel er maatregelen zijn genomen om dit voorval te beperken, gebeurt het nog steeds.