Ik denk dat de meeste mensen wel bekend zijn met beide versies van Boeddha, de magere en de dikke. Het oorspronkelijke boeddhistische beeld van Boeddha is mager of heeft een gemiddeld lichaamstype. Het heeft me eigenlijk altijd gestoord dat ik vooral in de westerse wereld altijd de “dikke” Boeddha of “lachende Boeddha” heb gezien. De reden waarom de dikke versie van Boeddha de lachende Boeddha wordt genoemd, is omdat hij op de afbeeldingen en beelden die van hem worden afgebeeld, meestal lacht of lacht. Maar deze lachende versie van Boeddha werd eigenlijk voor het eerst in China geïntroduceerd. In het traditionele China betekende mollig zijn namelijk goede gezondheid en geluk. Daarom was het logisch dat een verlicht persoon als Boeddha mollig en glimlachend werd afgebeeld. In de Chinese boeddhistische religie is er echter een monnik met de naam Budai die wordt afgebeeld als iemand die lijkt op de “dikke Boeddha”, dus er kan ooit verwarring zijn geweest. Als u naar India, Thailand, Korea of andere landen op het oostelijk halfrond gaat, zult u zien dat Boeddha op beelden en afbeeldingen wordt afgebeeld als mager, wat is hoe hij oorspronkelijk werd gezien.