| Education…A Legacy Forum ||
Medische experimenten van de Holocaust en Nazi Geneeskunde
Foreword
Mensen moeten zich de Holocaust herinneren als een belediging voor de mensheid. De levens die verloren gingen waren niet alleen groot in aantal, maar hebben de mensheid zoveel te bieden gehad. Hoe anders zou de wereld er hebben uitgezien als de miljoenen vernietigde zielen hadden kunnen leven. De medische experimenten van de Holocaust zijn gevarieerd en talrijk; in dit artikel zullen we ons concentreren op de inspanningen van Dr. Mengele.
Dokters zijn altijd beschouwd als de redders van de mensheid, de genezers, en verzorgers van ons volkomen bestaan. Zelfs oude beschavingen vereerden de medicijnmannen als mensen met een speciale kracht om het leven te beschermen. Het vertrouwen van een medicus is heilig. Daarom is de uitoefening van de geneeskunde door de doktoren van het Derde Rijk afschuwelijk, schandalig en schokkend. De Nazi-artsen schonden het vertrouwen dat de mensheid in hen stelde. De meest pijnlijke waarheid is dat de artsen voor het grootste deel ontsnapten aan hun misdaden tegen de mensheid en een leven leidden, anders dan hun slachtoffers.
De experimenten
INDEX
- Vriesdood / Onderkoeling
- Genetica
- Infectieziekten
- Ondervraging en marteling
- Doding / Genocide
- Hoogte
- Farmacologische
- Verharding
- Chirurgie
- Traumatische verwondingen
Hypothermie door bevriezing
De experimenten met bevriezing en hypothermie werden uitgevoerd voor het nazi-oppercommando. De experimenten werden uitgevoerd op mannen om de omstandigheden na te bootsen waaronder de legers aan het Oostfront te lijden hadden. De Duitse troepen waren slecht voorbereid op de bittere kou. Duizenden Duitse soldaten stierven door bevriezing of raakten verzwakt door koude verwondingen. De experimenten werden uitgevoerd onder toezicht van Dr. Sigmund Rascher in Birkenau, Dachau en Auschwitz. Dr. Rascher rapporteerde rechtstreeks aan Himmler. Dr. Rascher maakte de resultaten van zijn invriesexperimenten bekend op de medische conferentie in 1942, getiteld “Medische problemen die voortkwamen uit de zee en de winter”.
De invriesexperimenten waren verdeeld in twee delen. Ten eerste om vast te stellen hoe lang het zou duren om de lichaamstemperatuur tot de dood te laten dalen en ten tweede hoe het bevroren slachtoffer het best gereanimeerd kon worden.
De twee belangrijkste methoden die werden gebruikt om het slachtoffer te bevriezen waren om de persoon in een ijskoud vat water te leggen of om het slachtoffer naakt buiten te leggen bij temperaturen onder het vriespunt.
De methode met het ijskoude vat bleek de snelste manier te zijn om de lichaamstemperatuur te laten dalen. Jonge gezonde Joden of Russen werden uitgekozen. Ze werden meestal naakt uitgekleed en voorbereid op het experiment. Een geïsoleerde sonde die de daling van de lichaamstemperatuur meet, werd in het rectum ingebracht. De sonde werd op zijn plaats gehouden door een uitzetbare metalen ring die in het rectum werd opengezet om de sonde stevig op zijn plaats te houden. Het slachtoffer werd vervolgens in het vat met koud water gelegd en begon te bevriezen. Men vernam dat de meeste slachtoffers het bewustzijn verloren en stierven wanneer de lichaamstemperatuur daalde tot 25 C.
Twee Russische mannen werden door een gevangene-arts in de koude bak gezien. Het waren zeer sterke mannen en zij hadden een opmerking gemaakt aan het adres van de SS-arts die het experiment uitvoerde. De gevangene dokter was geschokt hoe lang de Russische mannen de kou konden verdragen zonder het bewustzijn te verliezen. Hij vroeg de regisserende arts hen uit de tank te halen. Deze stond dit niet toe en verhoogde de temperatuur iets om hun pijn te verlengen. Ze stierven na een lang pijnlijk verblijf in de tank.
De tweede manier om een slachtoffer te bevriezen was hem op een brancard vast te binden en hem naakt buiten te zetten. De extreme winters van Auschwitz waren een natuurlijke plaats voor dit experiment.
De reanimatie- of opwarmingsexperimenten waren net zo wreed en pijnlijk als de invriesexperimenten.
Zonlamp
De slachtoffers werden onder zonnenlampen geplaatst die zo heet waren dat de huid verbrandde. Een jong homoseksueel slachtoffer werd herhaaldelijk afgekoeld tot bewusteloosheid en dan met lampen weer tot leven gewekt tot hij in het zweet stond. Hij stierf op een avond na verschillende testsessies.
Inwendige Irrigatie
Bij het bevroren slachtoffer werd water tot een bijna zinderende temperatuur verhit en met kracht in de maag, blaas en darmen gespoten. Alle slachtoffers bleken aan deze behandeling te zijn overleden.
Hete bad
Het slachtoffer werd in warm water gelegd en de temperatuur werd langzaam opgevoerd. Deze methode bleek de beste te zijn. Veel slachtoffers stierven door shock als ze te snel werden opgewarmd.
Opwarming door Lichaamswarmte
Heinrich Himmler stelde aan Dr. Rascher voor om te proberen vrouwen te gebruiken om de bevroren mannen op te warmen. Hij stelde voor dat het slachtoffer en een vrouw zouden copuleren. Dit perverse experiment had enig succes. Het was echter niet zo’n succes als het Warme Bad.
Genetische experimenten
Het Noordse of Arische ras was het belangrijkste doel van de Nazi’s. Het was het grootste deel van het totale plan. Blond haar, blauwe ogen, supermannen moesten het enige ras zijn. Zwarten, Spanjaarden, Joden, zigeuners, homoseksuelen en alle anderen die niet aan de rasvereisten voldeden, moesten door genocide uit de samenleving worden gezuiverd. Hitler en het Duitse oppercommando maakten een lijst van regels die de nazi’s moesten volgen. De nieuwe regels bepaalden dat alle SS’ers zich voor het huwelijk moesten onderwerpen aan algemene testen om raszuiverheid te verzekeren. De regels voor het huwelijk waren ongelooflijk ingewikkeld. Duizenden huwelijken werden geweigerd. Als de huwelijkswetten werden overtreden, kon dat de doodstraf betekenen.
Dr. Sigmund Rascher en zijn vrouw leerden wat het niet volgen van de huwelijkswetten voor hun leven zou betekenen. Mevrouw Rascher was onvruchtbaar. Ze waren niet illegaal getrouwd; ze adopteerden twee kinderen. Ze werden later door de Gestapo onderzocht en voor hun misdaad geëxecuteerd. In dit geval, na zijn medische experimenten, lijkt het passend dat deze moordenaar door zijn eigen partij werd opgepakt.
Vroeg aan de macht werden de Nationale Wetenschapsgroepen aangespoord tot onderzoek naar het ras en begonnen de experimenten. Eerst had de partij propaganda nodig om te bewijzen dat alle andere rassen inferieur waren. Metingen van hoofden, ogen, neus, bloed waren nodig. De meeste van de eerste experimenten waren een propaganda schijnvertoning. Er werd vastgesteld dat zigeuners ander bloed hadden en geneigd waren tot crimineel gedrag. Dezelfde soort bevindingen werden gedaan op alle andere rassen dan de Nazi’s.
Na het begin van de kampen werden enorme genetische experimenten ondernomen. De tests waren breed en gespecialiseerd. De twee belangrijkste groepen experimenten waren ten eerste het verfijnen van het meesterras en ten tweede het bepalen van de oorzaak van gebreken.
Dr. Josef Mengele onderzoek op tweelingen en zigeuners is een voorbeeld van de zoektocht naar de genetische studies. Dr. Mengele stond bekend als de “Engel des Doods”. Hij was bij elke selectie als de nieuwe treinen in Auschwitz aankwamen. Nadat de slachtoffers waren uitgeladen, naakt waren uitgekleed en verdeeld in mannen, vrouwen en kinderen, sorteerde hij de duizenden mensen. De meesten gingen rechtstreeks naar de gaskamers, anderen naar dwangarbeid in de kampen. De tweelingen, dwergen en unieke exemplaren werden uitgekozen om in de experimentele blokken te worden geplaatst. In veel opzichten was de meerderheid die in de gaskamers werd gedood, veel beter af dan de overlevenden die geen idee hadden welke verschrikkingen hen te wachten stonden.
Experimenten op tweelingen
De tweelingen werden van top tot teen onderzocht. Elke centimeter werd gemeten. Dr. Mengele eiste specifieke en zorgvuldige onderzoeken. Als er een detail over het hoofd werd gezien, werd het personeel, meestal een gevangen arts, gestraft. De tweeling mocht haar haar houden gedurende de eerste dagen van het onderzoek. Nadat alle levende gegevens waren verzameld, werd de tweeling gedood door een enkele injectie met chloroform in het hart. Er werd voor gezorgd dat de tweeling op hetzelfde moment stierf. De organen werden naar onderzoekscentra gestuurd.
Dokters in gevangenschap vertellen over het lot van twee Hongaarse tweelingen die laat in 1943 in Auschwitz aankwamen. Dr. Mengele was bij de kampselectie. De trein kwam in de vroege ochtend aan. Er werden drie tweelingen gevonden. Ze werden naar het experimentele blok gebracht. Dr. Mengele beval de twee Hongaarse tweelingen in de onderzoekskamer te plaatsen. De twee Hongaarse tweelingen, 18 jaar oud, werden beschreven als “extreem atletisch en knap.” Ze hadden veel lichaamshaar en mochten dat de eerste paar weken houden. De tweeling werd gedoucht en naakt naar de onderzoekskamer gebracht. Het onderzoek begon bij het hoofd. Alle delen van hun hoofd werden onderzocht. Het hoofdonderzoek duurde bijna dagen. Daarna werden ze volledig geröntgend. Het volgende deel van het onderzoek bestond uit buisjes die door hun neus in hun longen werden geperst. Daarna werden zij beademd met een gas dat hen zo hevig deed hoesten dat zij in bedwang moesten worden gehouden. Het sputum uit de longen werd opgevangen voor onderzoek.
De tweeling werd vervolgens gedurende een aantal dagen gefotografeerd. Het doel van de foto’s was om haarpatronen te laten zien. Ze werden gedwongen te staan, te buigen en te knielen in vele houdingen om de foto’s te kunnen maken. Ze moesten bijvoorbeeld urenlang met hun armen omhoog staan om het haar onder hun armen te kunnen fotograferen.
Nadat de foto’s klaar waren, werden ze ’s morgens vroeg gewekt. Ze werden naar een kamer gebracht met tafels en een vat heet water. Het water in de kuip was zeer heet. Ze werden gedwongen in het water te zitten tot ze flauwvielen van de hitte. Daarna werden ze vastgebonden op een tafel waar hun haar werd uitgeplukt om te proberen de haarwortel te redden. Ze werden verschillende keren terug in het hete vat gezet. Nadat genoeg haar was verzameld, werden ze volledig geschoren van al het haar op hun lichaam. De tweeling werd vervolgens opnieuw uitgebreid gefotografeerd zonder haar.
De tweeling kreeg vervolgens verschillende klysma’s van twee liter die hen veel pijn en ongemak bezorgden. De jongens werden op verschillende dagen vastgebonden op een banktafel en hun rectum werd hyper afgedaald waarna ze een uitgebreid onderzoek van de lagere maagdarm kregen. Deze uitgebreide ingreep werd zonder enige verdoving uitgevoerd. De jongemannen huilden zo hard dat dokter Mengele beval hen de mond te snoeren. De volgende dag kregen ze een pijnlijk en vernederend urologisch onderzoek. Bij dit onderzoek werden weefselmonsters genomen van de nieren, de prostaat en de testikels.
Na deze drie weken van martelende medische onderzoeken werden ze naar het ontleedlaboratorium gebracht. Met behulp van twee artsen kreeg elke tweeling tegelijkertijd een injectie in het hart, waardoor hun leven werd genomen. Ze werden ontleed en hun organen werden naar het Instituut voor Biologisch Raciaal en Evolutionair Onderzoek in Berlijn gestuurd.
Medische experimenten van de Holocaust Bronnen
- Zie “Invasion in the Snow” door Langdon Davies Houghton Mifflin Co. Boston 1941TWC I :200 Freezing Studies Reports on 223.Hitler’s Death Camps pp. 223 Konnilyn G. Feig / Holmes and Meicers 1979Zie Medicine on Trial pp. 124-134 Dannie Abse / Crown Pub. 1969Zie noot bij #3 Hitlers Dodenkampen
Zie Seks en nazi-Duitsland. Blevel. NY Press 1996
Zie The Other Victims. Friedman. Houghton Mifflin Co.1990
Zie Final Journey. Gilbert. Mayflower Books Inc.1979
Zie De Holocaust. Gilbert Holt & Co 1985
Zie Nazi doktoren. Sectie Mengele. Lifton Basic Books 1986
Auschwitz. Pp.58-60 Dr. Miklos Nyiszli. Arcade Pub 1993.
Gerelateerde artikelen op Remember.org
Brieven over Sterilisatie
Brieven over Euthanasie
Killer Vans
Nazi brieven over de executie van Joden