Medische informatica

AmerikaEdit

ArgentiniëEdit

Sinds 1997 vertegenwoordigt de Biomedische Informatica Groep van Buenos Aires, een groep zonder winstoogmerk, de belangen van een breed scala van klinische en niet-klinische beroepsbeoefenaren die werkzaam zijn binnen de sfeer van de medische informatica.Haar doelstellingen zijn:

• Bevorder de implementatie van het computerhulpmiddel in de gezondheidszorg activiteit, wetenschappelijk onderzoek, gezondheid administratie en in alle gebieden met betrekking tot de gezondheidswetenschappen en biomedisch onderzoek.
• Ondersteunen, bevorderen en verspreiden van inhoud gerelateerde activiteiten met het beheer van gezondheidsinformatie en tools die ze gebruikt om te doen onder de naam van Biomedische informatica.
• Bevorderen van samenwerking en uitwisseling van acties gegenereerd op het gebied van biomedische informatica, zowel in de publieke en private, nationaal en internationaal niveau.
• Interactie met alle wetenschappers, erkende academische stimuleren van de oprichting van nieuwe instanties die hetzelfde doel hebben en worden geïnspireerd door hetzelfde doel.
• Bevorderen, organiseren, sponsoren en deelnemen aan evenementen en activiteiten voor opleiding in computer en informatie en het verspreiden van ontwikkelingen op dit gebied die nuttig kunnen zijn voor teamleden en gezondheidsgerelateerde activiteiten.

Het Argentijnse gezondheidssysteem is heterogeen in zijn functie, en daardoor vertonen de informatica-ontwikkelingen een heterogeen stadium. Veel particuliere gezondheidscentra hebben systemen ontwikkeld, zoals het Hospital Aleman van Buenos Aires, of het Hospital Italiano de Buenos Aires dat ook een residentieprogramma voor gezondheidsinformatica heeft.

BraziliëEdit

De eerste toepassingen van computers in de geneeskunde en de gezondheidszorg in Brazilië begonnen rond 1968, met de installatie van de eerste mainframes in openbare universitaire ziekenhuizen, en het gebruik van programmeerbare rekenmachines in wetenschappelijke onderzoekstoepassingen. Minicomputers, zoals de IBM 1130, werden geïnstalleerd in verschillende universiteiten, en de eerste toepassingen werden ervoor ontwikkeld, zoals de ziekenhuistelling in de School voor Geneeskunde van Ribeirão Preto en patiëntendossiers, in het Hospital das Clínicas da Universidade de São Paulo, respectievelijk in de steden Ribeirão Preto en de campussen van São Paulo van de Universiteit van São Paulo. In de jaren zeventig werden verschillende minicomputers van Digital Corporation en Hewlett Packard aangeschaft voor openbare ziekenhuizen en ziekenhuizen van de strijdkrachten, en intensiever gebruikt voor intensive-careafdelingen, cardiologische diagnostiek, patiëntenbewaking en andere toepassingen. In het begin van de jaren tachtig, met de komst van goedkopere microcomputers, volgde een grote opleving van computertoepassingen in de gezondheidszorg, en in 1986 werd de Braziliaanse vereniging voor gezondheidsinformatica opgericht, werd het eerste Braziliaanse congres voor gezondheidsinformatica gehouden en werd het eerste Braziliaanse tijdschrift voor gezondheidsinformatica gepubliceerd. In Brazilië zijn twee universiteiten pioniers op het gebied van onderwijs en onderzoek in medische informatica: zowel de Universiteit van Sao Paulo als de Federale Universiteit van Sao Paulo bieden hooggekwalificeerde undergraduate programma’s op dit gebied aan, alsook uitgebreide graduate programma’s (MSc en PhD). In 2015 is de Universidade Federal de Ciências da Saúde de Porto Alegre, Rio Grande do Sul, ook begonnen met het aanbieden van undergraduate programma.

CanadaEdit

Gezondheidsinformaticaprojecten in Canada worden provinciaal geïmplementeerd, waarbij verschillende provincies verschillende systemen creëren. In 2001 is een nationale, federaal gefinancierde non-profitorganisatie genaamd Canada Health Infoway opgericht om de ontwikkeling en invoering van elektronische medische dossiers in heel Canada te bevorderen. Op 31 december 2008 waren er 276 EHR-projecten aan de gang in Canadese ziekenhuizen, andere zorginstellingen, apotheken en laboratoria, met een investeringswaarde van 1,5 miljard dollar van Canada Health Infoway.

Provinciale en territoriale programma’s omvatten het volgende:

• eHealth Ontario werd in september 2008 opgericht als een agentschap van de provinciale overheid van Ontario. Het werd geplaagd door vertragingen en de CEO werd in 2009 ontslagen na een schandaal met miljoenen dollars aan contracten.
• Alberta Netcare is in 2003 opgericht door de regering van Alberta. Vandaag wordt het netCARE-portaal dagelijks gebruikt door duizenden artsen. Het biedt toegang tot demografische gegevens, voorgeschreven / gedistribueerde geneesmiddelen, bekende allergieën / intoleranties, vaccinaties, resultaten van laboratoriumtests, diagnostische beeldvormingsrapporten, het diabetesregister en andere medische rapporten. netCARE-interfacemogelijkheden worden opgenomen in elektronische medische dossierproducten die worden gefinancierd door de provinciale overheid.

Verenigde Staten

In 2004 ondertekende president George W. Bush Uitvoeringsbevel 13335, waarbij het Office of the National Coordinator for Health Information Technology (ONCHIT) werd opgericht als een afdeling van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services (HHS). De missie van dit bureau is de grootschalige invoering van interoperabele elektronische medische dossiers (EHR’s) in de VS binnen 10 jaar. Zie organisaties voor kwaliteitsverbetering voor meer informatie over federale initiatieven op dit gebied. In 2014 keurde het ministerie van Onderwijs een geavanceerd Health Informatics Undergraduate-programma goed dat werd ingediend door de University of South Alabama. Het programma is ontworpen om specifiek Health Informatics-onderwijs te bieden, en is het enige programma in het land met een Health Informatics Lab. Het programma is gehuisvest in de School of Computing in Shelby Hall, een onlangs voltooide ultramoderne onderwijsfaciliteit van 50 miljoen dollar. De University of South Alabama bekroonde David L. Loeser op 10 mei 2014 met de eerste Health Informatics-graad. Het programma is momenteel gepland om 100+ studenten toegekend te hebben in 2016. De Certification Commission for Healthcare Information Technology (CCHIT), een particuliere groep zonder winstoogmerk, werd in 2005 gefinancierd door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services om een reeks normen te ontwikkelen voor elektronische medische dossiers (EHR) en ondersteunende netwerken, en om verkopers te certificeren die hieraan voldoen. In juli 2006 heeft CCHIT zijn eerste lijst van 22 gecertificeerde ambulante EHR-producten bekendgemaakt, in twee verschillende aankondigingen. Harvard Medical School voegde in 2015 een afdeling biomedische informatica toe. De Universiteit van Cincinnati heeft in samenwerking met het Cincinnati Children’s Hospital Medical Center een biomedische informatica (BMI) Graduate certificate programma opgezet en is in 2015 begonnen met een BMI PhD programma. Het gezamenlijke programma maakt het voor onderzoekers en studenten mogelijk om de impact van hun werk op de patiëntenzorg direct te observeren, terwijl ontdekkingen worden vertaald van ‘bench to bedside’.

EuropeEdit

De lidstaten van de Europese Unie hebben zich ertoe verbonden hun beste praktijken en ervaringen te delen om een Europese e-gezondheidszorgruimte tot stand te brengen en zo de toegang tot en de kwaliteit van de gezondheidszorg te verbeteren en tegelijkertijd de groei in een veelbelovende nieuwe industriële sector te stimuleren. Het Europese actieplan voor e-gezondheid speelt een fundamentele rol in de strategie van de Europese Unie. De werkzaamheden in verband met dit initiatief vereisen een gezamenlijke aanpak van verschillende diensten van de Commissie. Het Europees Instituut voor medische dossiers is betrokken bij de bevordering van hoogwaardige systemen voor elektronische medische dossiers in de Europese Unie.

UKEdit

Er zijn verschillende modellen voor de levering van gezondheidsinformatica in elk van de thuislanden (Engeland, Schotland, Noord-Ierland en Wales), maar sommige organen zoals UKCHIP (zie hieronder) werken voor die ‘in en voor’ alle thuislanden en daarbuiten.

NHS-informatica in Engeland werd in het begin tot het midden van de jaren 2000 uitbesteed aan verschillende leveranciers voor nationale gezondheidsinformatica-oplossingen onder het label National Programme for Information Technology (NPfIT), onder auspiciën van NHS Connecting for Health (sinds 1 april 2013 onderdeel van het Health and Social Care Information Centre). NPfIT verdeelde het land oorspronkelijk in vijf regio’s, met strategische “systeemintegratie”-contracten die werden toegekend aan een van de verschillende Local Service Providers (LSP’s). De verschillende specifieke technische oplossingen moesten een veilige verbinding tot stand brengen met de “Spine” van de NHS, een systeem dat is ontworpen om gegevens tussen verschillende systemen en zorgomgevingen te uitwisselen. NPfIT liep aanzienlijk achter op schema en de reikwijdte en opzet ervan werden in real time herzien, wat nog werd verergerd door de kritiek van de media en de politiek op de uitgaven van het programma (in het verleden en naar verwachting) ten opzichte van de voorgestelde begroting. In 2010 werd een raadpleging gehouden als onderdeel van het witboek van de nieuwe conservatief-liberaal-democratische coalitieregering “Liberating the NHS”. Dit initiatief leverde weinig vernieuwend denkwerk op, en herformuleerde in de eerste plaats bestaande strategieën binnen de voorgestelde nieuwe context van de visie van de coalitie op de NHS. De automatiseringsgraad in de secundaire zorg van de NHS was vrij hoog vóór NPfIT, en het programma stagneerde de verdere ontwikkeling van de installatiebasis – de oorspronkelijke regionale aanpak van NPfIT bood noch één enkele, landelijke oplossing, noch flexibiliteit of autonomie van de lokale gezondheidsgemeenschappen om systemen aan te kopen, maar probeerde in plaats daarvan een achterland in het midden aan te pakken.

Bijna alle huisartsenpraktijken in Engeland en Wales zijn geautomatiseerd in het kader van het GP Systems of Choice-programma, en de patiënten beschikken over relatief uitgebreide geautomatiseerde klinische dossiers voor eerstelijnszorg. De keuze van het systeem is de verantwoordelijkheid van de individuele huisartsenpraktijken en hoewel er geen sprake is van één gestandaardiseerd huisartsensysteem, worden er betrekkelijk strikte minimumnormen inzake prestaties en functionaliteit vastgesteld waaraan de verkopers zich moeten houden. De interoperabiliteit tussen primaire en secundaire zorgsystemen is vrij primitief. Gehoopt wordt dat een focus op interworking (voor interfacing en integratie) normen synergie tussen eerstelijns- en tweedelijnszorg zal stimuleren bij het delen van de nodige informatie ter ondersteuning van de zorg voor individuen. Opmerkelijke successen tot nu toe zijn het elektronisch opvragen en bekijken van testresultaten, en in sommige gebieden hebben huisartsen toegang tot digitale röntgenfoto’s uit systemen voor tweedelijnszorg.

In 2019 werd het kader voor huisartsensystemen van keuze vervangen door het kader voor GP IT Futures, dat het belangrijkste instrument moet worden dat wordt gebruikt door klinische opdrachtgevende groepen om diensten voor huisartsen in te kopen. Dit is bedoeld om de concurrentie te vergroten op een gebied dat wordt gedomineerd door EMIS en TPP. 69 technologiebedrijven, die meer dan 300 oplossingen aanbieden, zijn tot het nieuwe kader toegelaten.

Wales heeft een speciale functie voor gezondheidsinformatica die de NHS Wales ondersteunt bij het leiden van de nieuwe geïntegreerde digitale informatiediensten en het promoten van gezondheidsinformatica als loopbaan.

NederlandEdit

In Nederland is gezondheidsinformatica momenteel een prioriteit voor onderzoek en implementatie. De Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra (NFU) heeft het Citrienfonds opgericht, waarin de programma’s eHealth en Registratie aan de Bron zijn opgenomen. Nederland kent ook de nationale organisaties Vereniging voor Informatisering van de Gezondheidszorg (VMBI) en Nictiz, het nationale centrum voor standaardisatie en eHealth.

Europees onderzoek en ontwikkelingEdit

De voorkeur van de Europese Commissie, zoals geïllustreerd in het 5e Kader en de momenteel uitgevoerde proefprojecten, gaat uit naar Free/Libre en Open Source Software (FLOSS) voor de gezondheidszorg. Een andere onderzoeksstroom richt zich momenteel op aspecten van “big data” in gezondheidsinformatiesystemen. Voor achtergrondinformatie over gegevensgerelateerde aspecten in de gezondheidsinformatica, zie bv, het boek “Biomedical Informatics” van Andreas Holzinger.

Azië en OceaniëEdit

In Azië en Australië-Nieuw-Zeeland is in 1994 de regionale groep genaamd de Asia Pacific Association for Medical Informatics (APAMI) opgericht, die nu uit meer dan 15 aangesloten regio’s in de Asia Pacific Region bestaat.

AustraliëEdit

Het Australasian College of Health Informatics (ACHI) is de beroepsvereniging voor gezondheidsinformatica in de regio Azië-Pacific. Het vertegenwoordigt de belangen van een breed scala van klinische en niet-klinische professionals die werkzaam zijn op het gebied van de gezondheidsinformatica door zich in te zetten voor kwaliteit, normen en ethische praktijken. ACHI is een academisch institutioneel lid van de International Medical Informatics Association (IMIA) en een volwaardig lid van de Australian Council of Professions.ACHI is sponsor van het “e-Journal for Health Informatics”, een geïndexeerd en peer-reviewed vaktijdschrift. ACHI ondersteunt ook de “Australian Health Informatics Education Council” (AHIEC) sinds de oprichting ervan in 2009.

Hoewel er een aantal gezondheidsinformatici organisaties zijn in Australië, wordt de Health Informatics Society of Australia (HISA) beschouwd als de belangrijkste overkoepelende groep en is lid van de International Medical Informatics Association (IMIA). Verpleegkundigen-informatici waren de drijvende kracht achter de oprichting van de HISA, die nu een vennootschap is met beperkte aansprakelijkheid van de leden. De leden komen uit het gehele informaticaspectrum, dat wil zeggen van studenten tot bedrijfsleden. De HISA heeft een aantal afdelingen (Queensland, New South Wales, Victoria en West-Australië) en speciale belangengroepen zoals verpleegkunde (NIA), pathologie, ouderen- en gemeenschapszorg, industrie en medische beeldvorming (Conrick, 2006).

ChinaEdit

Na 20 jaar heeft China een succesvolle overgang van zijn planeconomie naar een socialistische markteconomie doorgevoerd. Tegelijk met deze verandering onderging ook de gezondheidszorg in China een ingrijpende hervorming om deze historische revolutie te volgen en zich eraan aan te passen. In 2003 bleek uit de gegevens van het Ministerie van Volksgezondheid van de Volksrepubliek China dat de nationale uitgaven voor gezondheidszorg in totaal 662,33 miljard RMB bedroegen, wat overeenstemde met ongeveer 5,56% van het nationale bruto binnenlands product. Vóór de jaren 1980 werden alle kosten voor gezondheidszorg gedekt door de jaarlijkse begroting van de centrale overheid. Sindsdien begon de constructie van de gezondheidszorguitgaven geleidelijk te veranderen. Het grootste deel van de uitgaven werd bijgedragen door ziekteverzekeringsstelsels en particuliere uitgaven, die respectievelijk 40% en 45% van de totale uitgaven uitmaakten. Ondertussen was de financiële bijdrage van de overheid gedaald tot slechts 10%. Anderzijds waren er in 2004 296.492 gezondheidszorgfaciliteiten opgenomen in het statistisch overzicht van het ministerie van Volksgezondheid, en werd ook een gemiddelde van 2,4 klinische bedden per 1000 mensen vermeld.

Gelijktijdig met de ontwikkeling van de informatietechnologie sinds de jaren negentig, realiseerden zorgverleners zich dat de informatie aanzienlijke voordelen kon opleveren om hun diensten te verbeteren door geautomatiseerde gevallen en gegevens, bijvoorbeeld om informatie te verkrijgen voor het sturen van patiëntenzorg en het beoordelen van de beste patiëntenzorg voor specifieke klinische aandoeningen. Daarom werden aanzienlijke middelen verzameld om China’s eigen gezondheidsinformatiesysteem op te bouwen. De meeste van deze middelen werden ingezet voor het opzetten van een ziekenhuisinformatiesysteem (ZIS), dat tot doel had onnodige verspilling en herhalingen tot een minimum te beperken en vervolgens de efficiëntie en kwaliteitscontrole van de gezondheidszorg te bevorderen. Tegen 2004 had China met succes het ZIS verspreid over ongeveer 35-40% van de ziekenhuizen in het land. De spreiding van ziekenhuisgebonden ZIS varieert echter sterk. In het oosten van China bouwde meer dan 80% van de ziekenhuizen een ZIS, in het noordwesten van China was dat niet meer dan 20%. Bovendien hebben alle Centra voor Ziektebeheersing en Preventie (CDC) boven het landelijke niveau, ongeveer 80% van de gezondheidszorgorganisaties boven het landelijke niveau en 27% van de ziekenhuizen boven het stadsniveau de mogelijkheid om de transmissie van rapporten over de real-time epidemische situatie uit te voeren door middel van een volksgezondheidsinformatiesysteem en om infectieziekten te analyseren door middel van dynamische statistieken.

China heeft vier lagen in zijn gezondheidszorgsysteem. Het eerste niveau wordt gevormd door straatgezondheids- en werkplaatsklinieken, die goedkoper zijn dan ziekenhuizen in termen van medische facturering en fungeren als preventiecentra. Het tweede niveau wordt gevormd door districts- en bedrijfsziekenhuizen en gespecialiseerde klinieken, die het tweede niveau van zorg bieden. Het derde niveau wordt gevormd door voorlopige en gemeentelijke algemene ziekenhuizen en opleidingsziekenhuizen, die het derde niveau van zorg bieden. De nationale ziekenhuizen, die onder toezicht van het Ministerie van Volksgezondheid staan, vormen een niveau apart. China heeft zijn gezondheidsinformatica sterk verbeterd sinds het eindelijk zijn deuren voor de buitenwereld heeft geopend en tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO) is toegetreden. In 2001 werd gemeld dat China 324.380 medische instellingen had en dat de meerderheid daarvan klinieken waren. De reden daarvoor is dat klinieken preventiecentra zijn en dat Chinezen graag traditionele Chinese geneeskunde gebruiken in tegenstelling tot westerse geneeskunde, en dat werkt meestal voor de minder ernstige gevallen. China heeft ook zijn hoger onderwijs verbeterd op het gebied van gezondheidsinformatica. Eind 2002 waren er 77 medische universiteiten en medische hogescholen. Er waren 48 universitaire medische hogescholen die bachelor-, master- en doctorsgraden geneeskunde aanboden. Er waren 21 instellingen voor hoger medisch specialisme die diploma’s aanboden, dus in totaal waren er 147 instellingen voor hoger medisch en onderwijs. Sinds China tot de WTO is toegetreden, heeft het land hard gewerkt om zijn onderwijsstelsel te verbeteren en aan de internationale normen aan te passen. In 2003 brak sars uit, waardoor China haast maakte met de verspreiding van het ziekenhuisinformatiesysteem (HIS) en meer dan 80% van de ziekenhuizen beschikte over een HIS. China vergeleek zichzelf met het Koreaanse gezondheidszorgsysteem en zocht uit hoe het zijn eigen systeem kon verbeteren. Er was een studie gedaan die zes ziekenhuizen in China onderzocht die een HIS hadden. De resultaten waren dat de dokters de computers niet zo veel gebruikten, zodat werd geconcludeerd dat het niet zo veel werd gebruikt voor de klinische praktijk dan voor administratieve doeleinden. In de enquête werd gevraagd of de ziekenhuizen websites hadden gemaakt en de conclusie was dat slechts vier van hen websites hadden gemaakt en dat drie die door een extern bedrijf hadden laten maken en één door het ziekenhuispersoneel. Samenvattend, allen waren het er mee eens of sterk mee eens dat het verstrekken van gezondheidsinformatie op het Internet zou moeten worden gebruikt.

Verzamelde informatie op verschillende tijdstippen, door verschillende deelnemers of systemen zou vaak kunnen leiden tot kwesties van misverstand, dis-vergelijking of dis-uitwisseling. Bij het ontwerpen van een systeem dat de problemen beperkt, realiseerden de zorgverleners zich dat bepaalde standaarden de basis vormden voor het delen van informatie en interoperabiliteit, maar een systeem zonder standaarden zou een grote belemmering zijn voor de verbetering van overeenkomstige informatiesystemen. Aangezien de standaardisatie voor gezondheidsinformatica afhangt van de overheid, moeten standaardisatie-evenementen worden betrokken bij de overheid en de daaropvolgende relevante financiering en ondersteuning waren van cruciaal belang. In 2003 bracht het Ministerie van Volksgezondheid de Ontwikkelingslay-out van Nationale Gezondheidsinformatica (2003-2010) uit, waarin de identificatie van standaardisatie voor gezondheidsinformatica wordt aangegeven die “een combinatie is van adoptie van internationale standaarden en ontwikkeling van nationale standaarden”.

In China werd de totstandbrenging van standaardisatie aanvankelijk vergemakkelijkt met de ontwikkeling van woordenschat, classificatie en codering, die bevorderlijk is voor het reserveren en verzenden van informatie voor premiebeheer op nationaal niveau. Tegen 2006 hebben 55 internationale/binnenlandse normen van woordenschat, classificatie en codering dienst gedaan in het ziekenhuisinformatiesysteem. In 2003 werden de 10e herziening van de International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10) en de ICD-10 Clinical Modification (ICD-10-CM) goedgekeurd als normen voor diagnostische classificatie en de classificatie van acute zorgprocedures. Tegelijkertijd werd de Internationale Classificatie voor Eerstelijnszorg (ICPC) vertaald en getest in China’s lokaal toegepaste omgeving. Een andere coderingsnorm, genaamd Logical Observation Identifiers Names and Codes (LOINC), werd toegepast om te dienen als algemene identificatiecodes voor klinische observatie in ziekenhuizen. Persoonlijke identificatiecodes werden op grote schaal gebruikt in verschillende informatiesystemen, waaronder naam, geslacht, nationaliteit, familierelatie, opleidingsniveau en beroepsbezigheid. Deze codes binnen verschillende systemen zijn echter inconsistent, wanneer ze tussen verschillende regio’s worden uitgewisseld. Gezien deze grote hoeveelheid woordenschat, classificatie en coderingsnormen tussen verschillende jurisdicties, realiseerde de gezondheidszorgverstrekker zich dat het gebruik van meerdere systemen zou kunnen leiden tot verspilling van middelen en dat een niet-conflicterende norm op nationaal niveau voordelig en noodzakelijk was. Daarom heeft de groep gezondheidsinformatica van het Ministerie van Volksgezondheid eind 2003 drie projecten gelanceerd om het gebrek aan nationale gezondheidsinformatiestandaarden aan te pakken: het Chinese Nationale Kader voor Gezondheidsinformatie en Standaardisatie, de Basisgegevens van Ziekenhuisinformatiesystemen en de Basisgegevens van Volksgezondheidsinformatiesystemen.

De doelstellingen van het Chinese Nationale Kader voor Gezondheidsinformatie en Standaardisatie-project waren:

1. Opstellen van een nationaal kader voor gezondheidsinformatie en vaststellen op welke gebieden normen en richtlijnen nodig zijn
2. Identificeren van de klassen, relaties en attributen van het nationale kader voor gezondheidsinformatie. Stel een conceptueel gezondheidsgegevensmodel op om het toepassingsgebied van het kader voor gezondheidsinformatie te bestrijken
3. Stel een logisch gegevensmodel op voor specifieke domeinen, waarin de logische gegevensentiteiten, de gegevensattributen en de relaties tussen de entiteiten volgens het conceptuele gezondheidsgegevensmodel
4. Stel een uniforme norm op voor de weergave van gegevenselementen volgens de gegevensentiteiten en hun attributen in het conceptuele gegevensmodel en het logische gegevensmodel
5. Stuur het voltooide gezondheidsinformatie kader en gezondheidsgegevensmodel ter beoordeling en aanvaarding naar de leden van het partnerschap
6. Ontwikkel een proces om het China-model te onderhouden en te verfijnen en om het af te stemmen op en invloed uit te oefenen op internationale gezondheidsgegevensmodellen

Vergelijking van China’s EHR-norm en ASTM E1384Edit

In 2011, evalueerden onderzoekers van lokale universiteiten de prestaties van China’s Electronic Health Record (EHR)-norm in vergelijking met de American Society for Testing and Materials Standard Practice for Content and Structure of Electronic Health Records in the United States (ASTM E1384 Standard, ingetrokken in 2017). De gevonden tekortkomingen worden hieronder opgesomd.

1. Het ontbreken van ondersteuning op het gebied van privacy en beveiliging. De ISO/TS 18308 specificeert “Het EPD moet het ethische en wettelijke gebruik van persoonlijke informatie ondersteunen, in overeenstemming met gevestigde privacybeginselen en -kaders, die cultureel of jurisdictioneel specifiek kunnen zijn” (ISO 18308: Health Informatics-Requirements for an Electronic Health Record Architecture, 2004). De Chinese EHR-norm voldeed echter aan geen van de vijftien vereisten in de subklasse privacy en beveiliging.
2. Het tekort aan ondersteuning voor verschillende soorten gegevens en verwijzingen. Aangezien alleen naar ICD-9 wordt verwezen als China’s externe internationale coderingssystemen, kunnen andere soortgelijke systemen, zoals SNOMED CT in de presentatie van klinische terminologie, niet als vertrouwd worden beschouwd voor Chinese specialisten, wat zou kunnen leiden tot een gebrek aan internationale informatie-uitwisseling.
3. Het ontbreken van meer generieke en uitbreidbare gegevensstructuren op lager niveau. China’s grote en complexe EHR-Standaard is geconstrueerd voor alle medische domeinen. Echter, de specifieke en tijd-frequente attributen van klinische data-elementen, waardesets en sjablonen vastgesteld dat dit eenmalige doel niet kan leiden tot praktische consequentie.

In Hong Kong is sinds 1994 door de Hospital Authority een geautomatiseerd systeem voor het bijhouden van patiëntendossiers ontwikkeld, het Clinical Management System (CMS). Dit systeem is ingevoerd in alle vestigingen van de autoriteit (40 ziekenhuizen en 120 klinieken). Het wordt dagelijks gebruikt voor 2 miljoen transacties door 30.000 klinische medewerkers. De volledige dossiers van 7 miljoen patiënten zijn online beschikbaar in het elektronisch patiëntendossier (ePR), waarin de gegevens van alle locaties zijn geïntegreerd. Sinds 2004 is het ePR uitgebreid met radiologiebeelden, waarbij radiografiebeelden van alle HA-locaties beschikbaar zijn als onderdeel van het ePR.

De ziekenhuisautoriteit van Hongkong heeft bijzondere aandacht besteed aan de governance van de ontwikkeling van klinische systemen, waarbij de input van honderden clinici via een gestructureerd proces is verwerkt. De afdeling gezondheidsinformatica van de Hospital Authority heeft een nauwe relatie met de afdeling informatietechnologie en clinici om voor de organisatie gezondheidszorgsystemen te ontwikkelen ter ondersteuning van de dienstverlening aan alle openbare ziekenhuizen en klinieken in de regio.

De Hong Kong Society of Medical Informatics (HKSMI) is in 1987 opgericht om het gebruik van informatietechnologie in de gezondheidszorg te bevorderen. Het eHealth Consortium is opgericht om clinici uit zowel de private als de publieke sector, medische informatici en de IT-industrie samen te brengen om IT in de gezondheidszorg in Hong Kong verder te promoten.

IndiaEdit

• eHCF School of Medical Informatics
• eHealth-Care Foundation

MalaysiaEdit

Sinds 2010 werkt het ministerie van Volksgezondheid (MoH) aan het Malaysian Health Data Warehouse (MyHDW) project. MyHDW is bedoeld om te voldoen aan de uiteenlopende behoeften op het gebied van tijdige verstrekking en beheer van gezondheidsinformatie, en fungeert als een platform voor de standaardisatie en integratie van gezondheidsgegevens uit verschillende bronnen (Health Informatics Centre, 2013). Het ministerie van Volksgezondheid is begonnen met de invoering van elektronische ziekenhuisinformatiesystemen (HIS) in verschillende openbare ziekenhuizen, waaronder het Putrajaya-ziekenhuis, het Serdang-ziekenhuis en het Selayang-ziekenhuis. Ook onder het ministerie van Hoger Onderwijs gebruiken ziekenhuizen zoals University of Malaya Medical Centre (UMMC) en University Kebangsaan Malaysia Medical Centre (UKMMC) HIS voor het leveren van gezondheidszorg.

Een ziekenhuisinformatiesysteem (HIS) is een uitgebreid, geïntegreerd informatiesysteem dat is ontworpen om de administratieve, financiële en klinische aspecten van een ziekenhuis te beheren. Als onderdeel van de medische informatica heeft het ziekenhuisinformatiesysteem tot doel de patiëntenzorg en de administratie zo goed mogelijk te ondersteunen door elektronische gegevensverwerking. HIS speelt een vitale rol in het plannen, initiëren, organiseren en controleren van de operaties van de subsystemen van het ziekenhuis en zorgt zo voor een synergetische organisatie in het proces.In asean blok, Vietnam is ook een land in dezelfde regio als Maleisië, dit land heeft ook informele informatie vermeld in forums en websites.

Nieuw-ZeelandEdit

Gezondheidsinformatica wordt onderwezen aan vijf Nieuw-Zeelandse universiteiten. Het meest volwassen en gevestigde programma wordt al meer dan tien jaar aangeboden aan Otago. Health Informatics New Zealand (HINZ), is de nationale organisatie die pleit voor gezondheidsinformatica. HINZ organiseert elk jaar een conferentie en geeft ook een tijdschrift uit – Healthcare Informatics Review Online.

Saoedi-ArabiëEdit

De Saoedi Association for Health Information (SAHI) werd in 2006 opgericht om onder direct toezicht van de King Saud bin Abdulaziz University for Health Sciences publieke activiteiten uit te oefenen, theoretische en toepasbare kennis te ontwikkelen, en wetenschappelijke en toepasbare studies te verzorgen.

Post-SovjetlandenEdit

De Russische FederatieEdit

De Russische gezondheidszorg is gebaseerd op de beginselen van het Sovjet-gezondheidszorgsysteem, dat gericht was op massaprofylaxe, preventie van infectie en epidemische ziekten, vaccinatie en immunisatie van de bevolking op een sociaal beschermde basis. Het huidige gezondheidszorgsysteem van de overheid bestaat uit verschillende richtingen:

• Preventieve gezondheidszorg
• Primaire gezondheidszorg
• Gespecialiseerde medische zorg
• Obstetrische en gynaecologische medische zorg
• Pediatrische medische zorg
• Chirurgie
• Revalidatie/behandeling in een kuuroord

Eén van de belangrijkste problemen van het post-Sovjet-systeem van medische zorg was de afwezigheid van een verenigd systeem dat optimalisatie van het werk van medische instituten met één, enkele gegevensbank en een gestructureerd afsprakenschema en dus urenlange rijen. De doeltreffendheid van het medisch personeel kon ook in twijfel worden getrokken door het papierwerk en de verloren boekhouding.

Gelijktijdig met de ontwikkeling van de informatiesystemen werden de IT- en gezondheidsafdelingen in Moskou het eens over het ontwerpen van een systeem dat de openbare dienstverlening van de gezondheidsinstituten zou verbeteren. Om de problemen die zich in het bestaande systeem voordeden aan te pakken, gaf de Moskouse regering opdracht tot het ontwerpen van een systeem dat zou zorgen voor vereenvoudigde elektronische boekingen in openbare klinieken en het werk van medisch personeel op het eerste niveau zou automatiseren.

Het voor dat doel ontworpen systeem werd EMIAS (Verenigd Medisch Informatie- en Analysesysteem) genoemd en presenteert een elektronisch patiëntendossier (EHR) met de meerderheid van andere in het systeem opgenomen diensten die de patiëntenstroom beheert, een in het systeem geïntegreerde poliklinische kaart bevat en de mogelijkheid biedt tot het beheren van een geconsolideerde managementboekhouding en een gepersonaliseerde lijst van medische hulp. Daarnaast bevat het systeem informatie over de beschikbaarheid van de medische instellingen en verschillende artsen.

De implementatie van het systeem begon in 2013 met de organisatie van één geautomatiseerde database voor alle patiënten in de stad, inclusief een front-end voor de gebruikers. EMIAS werd geïmplementeerd in Moskou en de regio en het is de bedoeling dat het project zich uitbreidt naar de meeste delen van het land.