Wanneer onze geesten het druk hebben, kunnen we gemakkelijk overweldigd en afgeleid raken, maar onze hersenen vinden meestal wel een manier om alles te verwerken en los te laten. Ons hart daarentegen houdt alles vast.
Onze harten houden liefde en vreugde vast, maar ze houden ook pijn, zorgen, schuld en verdriet vast. Ons hart helpt ons alle dingen te voelen, en niet alleen onze eigen dingen. Ons hart neemt de hele wereld op zich. Maar soms is het te veel, en worden al die gevoelens zwaar. Wanneer ons hart overloopt van de zware dingen, stellen we vragen als …
- Waarom ben ik zo verdrietig?
- Waarom doet dit zo’n pijn?
- Zal ik hier doorheen komen?
- Wanneer zal ik me beter voelen?
- Wat kan ik doen?
Of, in plaats van de vragen te stellen, sluiten we ons af. Ons hart sluit zich voor een tijdje en we sluiten ons af van alle gevoelens, zelfs de goede. In die tijd worden we meestal apathisch, depressief, eenzaam of hopeloos.
Het hart wil wat het hart wil, maar er zijn manieren om je ziel te kalmeren, en je zware hart te verlichten.
Neem je hart op.
Dit is bijna altijd mijn eerste reactie op pijn, verdriet, droefheid, of welke sterke emotie of reactie dan ook. Ik heb uit ervaring geleerd dat handelen vanuit een onstabiele plaats meestal leidt tot overreageren en woorden waarvan ik wenste dat ik ze nooit hardop had gezegd. In plaats daarvan zet ik mijn hart eerst op papier. Ik schrijf het allemaal op. Zelfs als het gek of rommelig klinkt, oordeel ik niet. Ik schrijf gewoon.
Uitdrukking zal je zware hart verlichten.
Vind de zegeningen.
In elke tragedie, of pijnlijke tijd, zijn er zegeningen. Ze rechtvaardigen de pijn niet, maar als je je hart openhoudt voor het goede, kun je de weg er doorheen zien. Wat je worsteling vandaag ook is, claim je openheid voor de zegeningen die nog moeten verschijnen en geef ze dan de ruimte om binnen te stormen.
Hoop zal je zware hart verlichten.
Maak tijd om te genezen.
De beste strategieën in de wereld zullen het genezingsproces niet versnellen. Je hebt tijd nodig, en er is geen goed antwoord op “hoe lang?” Het duurt zo lang als het nodig is. Je kunt je hart niet opjagen. We hebben meer dan 6 maanden geleden afscheid genomen van onze lieve hond Guinness. Mijn hart is lichter dan het was in de dagen die volgden op dat pijnlijke afscheid, maar er zijn nog steeds dagen dat ik tranen krijg, of hem echt, echt mis.
Geduld zal je zware hart verlichten.
Neem actie.
Wanneer je je hopeloos of hulpeloos voelt, helpt actie ondernemen. Geef je tijd, talent en schat met de intentie om iemands pijn te verlichten. In een recent essay zei schrijfster Elizabeth Gilbert: “Maar wanneer de wereld overweldigend begint te voelen in haar verdriet, vraag ik mezelf altijd om om me heen te kijken – om mijn focus te vernauwen – en iemand op te merken die dichtbij me is, die lijdt. Ik kan de miljoenen niet helpen, maar misschien kan ik er één helpen. Je hoeft nooit ver te zoeken om een lijdende ziel te vinden.”
Geef op de beste manier die je kunt, en laat niemand je vertellen dat je gift niet genoeg is. Dat is het wel.
Een bijdrage zal je zware hart verlichten.
Deel je hart.
Bel een vriend. Deel iets op je favoriete sociale platform. Reik uit en deel je hart. Geef anderen de kans om te zeggen: “Ja, ik ook.”
Solidariteit zal je zware hart verlichten.
Als je hart vandaag zwaar is, en het is te vroeg om deze aanbevelingen te overwegen, kom dan terug als je er klaar voor bent. In de tussentijd, sta open voor het licht en kijk naar de sterren.